مهنــا

دعایی که بر  طبق روایت امام صادق علیه السلام  در زمان غیبت امام زمان علیه السلام بایستی خوانده شود

اَللّهُمَّ عَرِّفْنى نَفْسَكَ، فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى نَفْسَكَ، لَمْ اَعْرِف نَبِيَّكَ؛ اَللّهُمَّ عَرِّفْنى رَسُولَكَ، فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى رَسُولَكَ، لَمْ اَعْرِفْ حُجَّتَكَ؛ اَللّهُمَّ عَرِّفْنى حُجَّتَكَ، فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى حُجَّتَكَ، ضَلَلْتُ عَنْ دينى

خدایا خود را به من بشناسان، زیرا اگر خود را به من نشناسانی فرستاده‌ات را نشناخته‌ام، خدایا فرستاده‌ات را به من بشناسان، زیرا اگر فرستاده‌ات را به من نشناسانی حجّتت را نشناخته‌ام، خدایا حجّتت را به من بشناسان، زیرا اگر حجّتت را به من نشناسانی، از دین خود گمراه می‌شوم.

امام صادق(علیه‌السلام) فرمود:

 به همین زودی به شما شبهه‌ای می‌رسد، پس می‌مانید بدون نشانه و راهنما و پیشوای هدایت‌گر ، و در آن شبهه نجات نمی‌یابد مگر کسی‌که دعای غریق را بخواند، 

گفتم: دعای غریق چگونه است؟ 

فرمود: می‌گویی

{يَا اللّٰهُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ، يَا مُقَلِّبَ القُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلَىٰ دِينِكَ}

{ای خدا، ای بخشنده، ای مهربان، ای زیر و روکننده‌ی دل‌ها، دلم را بر دینت پا برجا کن}

شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، ص ۳۵۱ – ۳۵۲

 الإمام عليّ عليه السلام:

 كُلُّ قَولٍ لَيسَ لِله فيهِ ذِكرٌ فَلَغوٌ.

هر سخنى كه در آن يادى از خدا نباشد، سخنى بی فایده است.

 بحار الانوار، ج ۶۹، ص ۴۵.

گاهی خود سخن مستقیماً یاد خداست و گاهی نتیجه آن سخن زنده شدن یاد خداست مثلاً شهید شهریاری درباره ریاضی و فیزیک و حاج قاسم سلیمانی درباره فنون جنگیدن حرف می زنند ولی نتیجه این سخن گفتن  تقویت مومنین [زنده شدن یاد خدا در جامعه] و تضعیف کافرین خواهد شد. 

​‏حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها:

هرکه خداوند را بی‌پیرایه عبادت کند 

خداوند برترین مصلتحش را نثار او می‌کند.

بحارالانوار،ج۷۰،ص۲۴۹.

​امام مهدی علیه السّلام می فرماید:

«و فی إبنة رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله لی أسوة حسنة»(۱)

«دختر رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله (فاطمه زهرا علیها السّلام) برای من، اسوه و الگویی نیکو است».

شیخ طوسی رحمه اللّه، در کتاب الغیبة خویش، قصّه مشاجره ابن ابی غانم قزوینی با جماعتی از شیعه، درباره امر جانشینی امام عسکری علیه السّلام، را نقل کرده است. ابن ابی غانم، به جانشینی برای حضرت امام عسکری، اعتقادی نداشت. عدّه ای از شیعیان، به حضرت نامه ای می نویسند و در آن، مشاجره ای را که میان ابن ابی غانم و جماعت شیعه ایجاد شده، یادآور می شوند.

حضرت، در جواب نامه، به خطّ مبارک خود، بعد از دعا برای عافیت شیعیان از ضلالت و فتنه ها، و درخواست روح یقین و عاقبت به خیری آنان، و تذکر به اموری چند، می فرماید: «فاطمه زهرا، دختر رسول خدا، برای من، در این مسئله، الگوی خوبی است.

در این که حضرت چه گفتار یا رفتاری از حضرت زهرا علیها السّلام، را سرمشق خویش قرار داده، احتمال های مختلفی بیان شده است. که در این جا، به سه مورد از آن ها اشاره می شود:

1- حضرت زهرا علیها السّلام، تا پایان عمر شریفشان، با هیچ حاکم ظالمی بیعت نکرد.

حضرت مهدی علیه السّلام، هم بیعت هیچ سلطان ستمگری را بر گردن ندارد.

2- شأن صدور این نامه این است که برخی از شیعیان، امامت ایشان را نپذیرفته اند.

حضرت می فرمایند: «اگر می توانستم و مجاز بودم، آن چنان می کردم که حق بر شما کاملا آشکار شود به گونه ای که هیچ شکی برای شما باقی نماند، ولی مقتدای من حضرت زهرا علیها السّلام است. ایشان، با این که حق حکومت از حضرت علی علیه السّلام، سلب شد، ولی هیچ گاه برای بازگرداندن خلافت، از اسباب غیر عادی استفاده نکرد. من نیز از ایشان پیروی می کنم، و برای احقاق حق ام، در این دوران، راه های غیرعادی را نمی پیمایم.».

3- حضرت در پاسخ نامه، فرموده است: «اگر علاقه و اشتیاق فراوان ما به هدایت و دست گیری از شما نبود، به سبب ظلم هایی که دیده ایم، از شما مردمان روی گردان بودیم.». حضرت، با اشاره به حضرت زهرا علیها السّلام، می خواهند بفرمایند، همان طوری که اذیت و آزاری که دشمنان نسبت به حضرت فاطمه علیها السّلام، روا داشتند، و سکوتی که مسلمانان پیشه کردند، هیچ کدام سبب نشد که ایشان از دعا برای مسلمانان دست بکشند، بلکه آن حضرت، دیگران را بر خود مقدم می داشت، من نیز این ظلم ها و انکارها را تحمّل می کنم و از دل سوزی و راهنمایی و دعا و… برای شما، چیزی فرو نمی گذارم.

[1] الغيبة طوسى، ص 286، ح 245؛ احتجاج، ج 2، ص 279؛ بحار الأنوار، ج 53، ص 180، ح 9.

​امیرالمومنین عليه السلام: 

عذر برادرت را بپذير و اگر عذرى نداشت برايش عذرى بتراش

اِقبَلْ عُذرَ أخيكَ، و إن لَم يَكُن لَهُ عُذرٌ فَالتَمِسْ لَهُ عُذرا 

ميزان الحكمه، ج۷، ص ۱۳۰.

​امیرالمؤمنین عليه السلام: 

برترين ادب، آن است كه انسان در حدّ خود بايستد و از اندازه خويش فراتر نرود

أفضَلُ الأَدَبِ أن يَقِفَ الإِنسانُ عِندَ حَدِّهِ ولا يَتَعَدّى قَدرَهُ 

غررالحكم، حدیث۳۲۴۱‌.

حیا فقط مربوط به زن و حجابش نیست!

 حیا یعنی: “شرم”  و پرهیز و خودداری از اینکه دچار ملامت دیگران واقع نشویم. 

دیگران ؛ میتواند هم خداوند متعال باشد و هم مردم! 

یعنی کاری کنیم که نه در این دنیا شرمنده و شرمسار از دیگران شویم وقتی از اعمال ما آگاه شدند؛ و هم در محضر خداوند سرافکنده نباشیم . 

وقتی حیا داشتیم و مراقب رفتار و کردار و سخنانمان باشیم قطعا این رمز موفقیت و سعادت است و با رعایت آن حیا کلید همه خوبی ها میشود.

امام على عليه السلام :

اَلحَياءُ مِفتاحُ كُلِّ الخَيرِ؛

حیا کلید همه خوبى هاست.

شرح آقا جمال خوانسارى بر غرر الحكم و درر الكلم ج‏۱، ص۹۳۰

امام صادق عليه السلام: 

محبوبترين برادرانم نزد من، كسى است كه عيبهايم را به من هديه كند

أحَبُّ إخواني إلَيَّ مَن أهدى إلَيَّ عُيوبي 

تحف العقول،صفحه ۳۶۶.

امام صادق عليه السّلام فرمودند: 

انسان، با نیّت خوب و اخلاق خوب، به تمام آنچه در جستجوى آن است، از زندگى خوش و امنیت محیط و روزى زیاد، دست مى یابد.

وُصولُ المَرءِ اِلى کُلِّ ما یَبتَغیهِ مِن طیبِ عَیشِهِ وَ اَمنِ سِربِهِ وَ سَعَهِ رِزقِهِ بِحُسنِ نیَّتِهِ وَ سَعَهِ خُلقِهِ.

غررالحکم، ح ۱۰۱۴۱

امام علی علیه السلام :

مبادا از خود راضی باشی که در این صورت، ناراضیان ازتو زیاد میشوند.

غررالحكم،ح ۲۶۴۲.