​
فکرشو میکردین دلتون برای رفتن تا سر کوچه تنگ بشه؟ یا برایخوردن بی‌دغدغه یه تیکه نون سالم؟برای بغل کردن بچه‌هاتون بدون نگرانی از انتقال ویروس ؟ برای ملاقات وگفتگوی ساده با پدر و مادر؟

آدم فکر می‌کنه اینها که همیشه هستند،ولی وقتی این چیزا رو از دست میدیم ویا برامون سخت میشه تازه میفهمیم کهزندگی بدون این چیزا رو دوست نداریم.

خیابون بدون ترافیک رو دوست نداریم وقتی میدونیم بقیه از هراس بیماری توی خونه موندن. خیلی‌هامون بغضکردیم با دیدن خیابونهای خلوت شب عید، مغازه‌های خالی و…شاید ‌کرونا یادمون بندازه که انسانیم!

شاید یادمون بندازه که در برابر حال همدیگه مسئولیم! یادمون بندازه که حالِ بدِ تو باید دغدغه من هم باشه،چون ممکنه فردا به من هم سرایت کنه!

شاید دوباره یادمون_بندازه_که_انسانیم

و آفریده شدیم برای مهربانی کردن،برای لذت بردن، برای ساختن و جلو رفتن و تبدیل کردن دنیا به جایی بهتربرای زندگی.

روزگار جالبی نیست، ولی زمان  خوبیه که یه کمی بیشتر، به جایگاه وشأن انسانی فکر کنیم.

‌