مهنــا

اصالت ذاتی بهتر است یا تربیت خانوادگی ؟

در تاریخ آمده است ، به رسم قدیم روزی شاه عباس کبیر در اصفهان به خدمت عالم زمانه ” شیخ بهائی” رسید. پس از سلام واحوالپرسی از شیخ پرسید: « در برخورد با افراد اجتماع  ” اصالت ذاتی” آنها بهتر است یا “تربیت خانوادگی” شان ؟  

   شیخ گفت : هر چه نظر حضرت اشرف باشد همان است، ولی به نظر من ” اصالت ” ارجح است.شاه برخلاف او گفت: شک نکنید که “تربیت” مهم تر است! بحث میان آن دو بالا گرفت و هیچیک نتوانستندیکدیگر را قانع کنند. بناچار، شاه برای اثبات حقانیت خود، او را به کاخ دعوت کرد تا حرفش رابه کرسی نشاند.

فردای آن روز هنگام غروب، شیخ به کاخ رسید. بعد از تشریفات اولیه،وقت شام فرارسید. سفره ای بلند پهن کردند ولی چون چراغ وبرقی نبود، مهمانخانه سخت تاریک بود در این لحظه پادشاه دستی به کف زد و با اشاره او، چهارگربه شمع به دست حاضر شدند وآنجا را روشن کردند!درهنگام ِ شام ، شاه دستی پشت شیخ زد و گفت: دیدی گفتم “تربیت” از “اصالت” مهم تر است! مااین گربه های نا اهل را اهل و رام کردیم که این نتیجه ی اهمیت ” تربیت ” است.

شیخ در عین اینکه هاج و واج مانده بود گفت من فقط به یک شرط حرف شما را می پذیرم و آن اینکه فردا هم گربه ها مثل امروز چنین کنند!! شاه که از حرف شیخ سخت تعجب کرده بود، گفت: این چه حرفیست؟ فردا مثل امروز وامروز هم مثل دیروز!!! کار آنها اکتسابی است که با تربیت و ممارست وتمرین زیاد انجام می شود.

ولی شیخ دست بردار نبود که نبود تا جایی که شاه عباس را مجبور کرد تا این کار را فردا تکرار کند. لذا شیخ، فکورانه به خانه رفت.او وقتی از کاخ برگشت بیدرنگ دست به کار شد. چهار جوراب برداشت و چهار موش  بخت برگشته در آن نهاد.

فردا او باز طبق قرار قبلی به کاخ رفت. تشریفات همان و سفره همان و گربه های بازیگر همان ! شاه که مغرورانه تکرار مراسم دیروز را تأکیدی برصحّت حرفهایش می دید، زیر لب برای شیخ رجز میخواند  که در این زمان، شیخ موشها را رها کرد. هنگامه ای به پا شد یک گربه به شرق، دیگری به غرب، آن یکی، شمال واین یکی،جنوب! واین بار شیخ دستی برپشت شاه زد و گفت: شهریارا! یادت باشد اصالت  گربه، موش گرفتن است گرچه “تربیت” هم بسیار مهم است ولی” اصالت ” مهم تر!

یادت باشد با “تربیت” میتوان گربه را  رام  و آرام کرد ولی هرگاه گربه موش را دید، به اصل و ”اصالت” خود بر می گردد و شیر نا اهل و نا آرام و درنده می شود

​فوق العاده زیباست این متن

ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﮔﻨﺎﻩ ﻫﺴﺖ 

ﻭ ﺁﻥ ﺩﺯﺩﯼ ﺳﺖ !

ﻣﺮﺩ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺩﺭ ﮔﻮﺵ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﻪ ﺑﻠﻮﻍ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺵ

 ﺑﺮﺍﯼ ﭘﻨﺪ ﭼﻨﯿﻦ  نجوﺍ ﮐﺮﺩ:

 ” ﭘﺴﺮﻡ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﺯﺩﯼ ﻧﮑﻦ “ 

ﭘﺴﺮ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻭ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ

 ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﺳﺖ ﮐﺞ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ …

 ﭘﺪﺭ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺯﺩ

 ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ : ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﮕﻮ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ 

ﺍﮔﺮ ﮔﻔﺘﯽ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﺭﺍ ﺩﺯﺩﯾﺪﻩ ﺍﯼ،

ﺧﯿﺎﻧﺖ ﻧﮑﻦ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﮐﺮﺩﯼ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺯﺩﯾﺪﻩ ﺍﯼ،

ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻧﮑﻦ ﺍﮔﺮ ﮐﺮﺩﯼ ﻣﺤﺒﺖ ﺭﺍ ﺩﺯﺩﯾﺪﻩ ﺍﯼ،

ﻧﺎﺣﻖ ﻧﮕﻮ ﺍﮔﺮ ﮔﻔﺘﯽ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺩﺯﺩﯾﺪﻩ ﺍﯼ، 

ﺑﯽﺣﯿﺎﯾﯽ ﻧﮑﻦ ﺍﮔﺮ ﮐﺮﺩﯼ ﺷﺮﺍﻓﺖ ﺭﺍ ﺩﺯﺩﯾﺪﻩ ﺍﯼ …

ﭘﺲ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻓﻘﻂ ﺩﺯﺩﯼ ﻧﮑﻦ …

‌‌

یادمه وقتی پدرم خونه رو سفید کرد، مادرم همیشه مواظب بود که ما روی دیوار چیزی نکشیم.

یک روز به مادرم گفتم :

ارزش ما بیشتره یا این گچ و سفیدی؟!

اون گفت : مادر جان، ارزش گچ و دیوار از شما بیشتر نیست اما ارزش زحمت و رنج پدرت خیلی بیشتر از اینهاست.

وقتی پدرت چندسال کار کرده، زحمت کشیده تا ما تونستیم، با کم خوردن و کم پوشیدن این خونه رو سفید کنیم، حالا چرا ما کاری کنیم که دوباره پدرت مجبور باشه، چند روز، چند ماه، چند سال دیگه زحمت بیشتر بکشه که خونه رو بتونه رنگ کنه!

این حرف مادرم از بچگی همیشه تو ذهنم بود و موند، حرفی که باعث میشد ما شیشه ها رو نشکنیم “تلویزیون رو الکی خراب نکنیم ” یخچال رو بیهوده باز و بسته نکنیم ” تا هیچوقت دلیل رنج و زحمت بیشتر واسه پدرمون نباشیم “

نمیدونم چی برسر روزگار ما اومده که دیگه کمتر کسی پیدا میشه که به پیر شدن پدر خونه هم فکر کنه…

اینروزا، بچه، ال سی دی ده میلیونی میشکنه ، میگن: بابا چکارش داری؟ بچه بوده شکسته.

گوشی موبایل چهار - پنج میلیونی رو میزنه زمین چهل تیکه میشه، میگن : هیچی نگو بچه تو روحیه ش تاثیر بد میزاره.

اما کمتر کسی میگه : این پدر خونه باید چند روز، چند ماه، چند سال دیگه کار کنه تا بتونه جبران خسارت کنه.

ایکاش کمی بفکر چین و چروکهای پیشونی آدمی بودیم که داره واسه ما پیر میشه…

اما گاهی وقتا دونسته و ندونسته، تنها، دلیل رنج بیشترش میشیم و یادمون میره که اونم تا یه حدی توان داره، تا یه جایی بدنش قدرت کار کردن داره….

قدر پدر و مادرامون رو بدونیم♡

​به جای تذکر و امر و نهی های پی در پی در خانه، فرزند خود را به همکاری دعوت کنید. 

مثلا وقتی که اتاق او به هم ریخته می بینید یا می بینید که کف اتاق را رنگی کرده است به جای اینکه به او بگویید‌‌‌؛ “چه کسی این همه ریخت و پاش کرده؟!” یا “چه کسی این رنگ ها را کف اتاق مالیده؟!” می توانید این گونه مطرح کنید.

1. مشکل را تشریح کنید. 

“میبینم که کف اتاق پر از رنگ شده!" 

2. آگاهی بدهید. 

“پاک کردن رنگ قبل از اینکه خشک شود آسان تر است. 

3. یک راهی را پیشنهاد کنید. 

“می شود آن را با تکه ای پارچه یا اسفنج خیس تمیز کرد. 

4. با یک کلمه یا حالت آن را ادا کنید. 

“رنگ" 

5. احساس خود را بروز دهید:

” دوست ندارم کف زمین را پوشیده از رنگ ببینم" 

6. نوشته ای ارائه دهید:

” قابل توجه نقاشان، لطفاً قبل از ترک اتاق کف زمین را به حالت اول خود در آورید با تشکر”

 وزیر اعظم‼️

 بر اساس آموزه های دینی، فرزندان شما از 14 تا 21 سالگی وزیران شما هستند. برای پرورش وزیر اعظمی شایسته، این گونه عمل کنید:

🔸 به آنها همانند یک انسان بزرگسال احترام بگذارید.

🔸 آنها را در تصمیم گیری های خانوادگی شرکت دهید.

🔸 در لابلای مشاوره گرفتن ها، برایشان از پیامدهای تصمیم های اشتباه در زندگی بگویید.

🔸 از امر و نهی افراطی بپرهیزید؛ از روش غیر مستقیم برای انتقال مطالب استفاده کنید.

🔸 دغدغه ها و درد دل های آنها را بشنوند و تا حد امکان برای برطرف کردن آن بکوشید.

🔸 دلایل کارها، موضع گیری ها و مقرراتی را که بیان می کنید، برایشان توضیح دهید.

🔸 وقتی مقررات را فراموش می کنند، محترمانه و ترجیحا غیر مستقیم به آن ها یادآوری کنید.

🔸 در کنار منع ها و انتقادها، از ارائه پیشنهادها و راهکارها نیز غافل نباشید.

​کتاب والد سوم

نویسنده:علیرضا تراشیون

ناشر:نشر معارف

تعدادصفحات:۸۸صفحه

این کتاب به تاثیر رسانه‌ها بر تربیت فرزندان می‌پردازد و سعی دارد نشان دهد چطور در جهان امروز رسانه هم کودکان را تربیت می‌کند.

درگذشته، تربیت محدود به چهاردیواری به نام خانه و والدین می‌شد و عوامل بیرونیِ مانع تربیت کمتر بود. حداکثر نگرانی والدین این بود که فرزندشان به آسیب‌هایی چون اعتیاد، بزه‌کاری و… دچار نشود.

اما امروز در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که مرزهای تربیتی برداشته شده و بدون تردید عواملی فراتر از محیط خانه همچون: ?رسانه‌ها، بازی‌های رایانه‌ای، اینترنت و فضاهای مجازی و… در امر تربیت تأثیرگذار هستند 

این کتاب را به تمام والدین و مربیانی که با کودکان سر و کار دارند پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب والد سوم

در تمام دنیا کشورهایی که تنها، دغدغه تربیت دارند- نه «تربیت دینی»، چون تربیت دینی یک درجه بالاتر از تربیت‌هایی است که امروزه در کشورهای دیگر انجام می‌گیرد- یعنی کشورهایی که داعیه حداقلی تربیت را دارند، در حال ترویج سواد رسانه‌ای در کشور خود هستند

تماشای بیش‌از حد رسانه، فارغ از محتوای خوب یا بد آن، آسیب‌رسان است و اگر محتوای آن نیز کنترل‌شده نباشد، آسیب‌های بیشتر و جدی‌تر خواهد رساند. 

لینک مطالعه و خرید کتاب

?https://b2n.ir/r07306

قیمت کتاب:۲۵۰۰۰تومان

 وقتی دیدی یک روز صبح، فرزندت خودش بیدار شد و بدون این که کسی به او بگوید، وضو گرفت و در گوشه خلوتی نماز خواند، بدان که نماز، فرزندت را گرفت، سجده شکر به جا بیاور.

مبادا از آن پس او را برای نماز خواندن تحریک کنی.?

جوانان این زمان، تحریک را دوست ندارند. 

نمی‌خواهد آن‌ها را خیلی امر به معروف و نهی از منکر کنید، آن‌ها فطرتاً در راه هستند. با اخلاق و صفات شایسته و با نیت خوب و دعای خیر در حق آن‌ها کار کنید و آن‌ها را به سمت کمالات ببرید. آن‌ها را باید با نماز دوست کنید، نه این‌که فقط نمازخوان کنید.

 کار بعضی‌ها، بی‌نماز کردن مردم است. آن‌ها با امر و نهی زیاد و مردم‌آزاری، جوان‌ها را تارک‌الصلاة می‌کنند. مقدس‌مآب‌ها و افراد سخت گیر کارها را خراب‌تر می‌کنند.

?مرحوم حاج اسماعیل دولابی

 پنج راه کاربردی برای شکوفایی خلاقیت فرزندان

مهم‌ترین عامل در پرورش و شکوفایی خلاقیت فرزندان ، والدین هستند.

 کارهایی که والدین در خانه می‌توانند انجام دهند تا خلاقیت فرزندشان رشد کند ، موارد مختلفی است؛ از آن جمله:

۱ - هرگاه از کودک اشتباهی سرزد او را سرزنش

 نکنید و برای جبران آن راهنمایی اش کنید تا کنجکاوی او سرکوب نشود.

۲- در برابر تلاش و کارهای خوب فرزند، او را تشویق و تحسین کنید. گاهی وقت‌ها هم جایزه بدهید.

۳- کودک را از به هم ریختن و کثیف کاری منع نکنید. می‌توانید اتاقی را برای او تعیین کنید و از بی نظمی اش نگران نشوید. 

۴- خود والدین کارهای خلاقانه انجام دهند تا الگویی برای فرزند خود باشند.

۵- استفاده از تلویزیون و بازی‌های رایانه و موبایل کنترل شده و حداقلی باشد. 

حواسمان باشد هر کودک استعداد و سلیقه منحصر به فردی دارد. بنابراین قضاوت و مقایسه کردن ممنوع است و خود دلیلی می‌شود بر از بین رفتن خلاقیت فرزندمان.

به قلم افراگل

پيامبرخدا صلي الله عليه و آله:

مِهر خداوندى از آنِ كسى باد كه فرزند خود را در نيكو شدنش يارى دهد.

 روايتگر حديث مى گويد: به حضرت عرض كردم: چگونه مى تواند او را در نيكو شدنش يارى دهد؟

حضرت فرمودند: 

كارى را كه بآسانى انجام داده است از وى بپذيرد؛

 از كارى كه انجام دادن آن برايش سخت است درگذرد؛ 

او را به كارى بيش از توانش وا ندارد؛

 و وى را نادان نپندارد.

​- این بچه به کی رفته!؟

- چقدر بی‌ادبه.

-تو مدرسه چی یادتون می‌دن پس.

- جامعه خراب شده بخدا خیلی باید مراقب بچه‌ها بود.

- خراب بشه اون دانشگاه.

- اینهمه پول کلاس فوق برنامه دادم چی شد.

- چی برات کم گذاشتم بچه.

- و …

اینا رو صبح تا شب با هم مرور می‌کنیم ولی نمی‌دونیم که بخش اعظمی از ما همان خانواده و بخش مهم بچه‌هامون خود ماییم.

خرده نگیر، خود کرده را تدبیر نیست. 

کسی بیشتر از خودِ ما مقصر نیست، اینکه مقصرِ تو کیست به بچه مربوط نیست، بچه‌ها همانی را اجرا می‌کنند که می‌بینند و حس می‌کنند. دلت را به صدای بلند و دستوراتت خوش نکن. او متوجه نیست که تو در چه تنگنایی به سر می‌بری. او فقط می‌بیند، جمع می‌کند و اجرا می‌کند. 

خودت را بخاطرِ خودت بیاور که چقدر شبیه همان‌هایی هستی که گاهی در دلت به آنها خشم داشتی. 

من نمی‌گویم چه‌کار کن؛ من نمی‌گویم مراقب فرزندت باش. نه.

مراقب خودت باش. همه چیز معمولی خواهد شد. معمولی عالی‌ست. عالی.

چقدر دلم برای معمولی بودن تنگ است.

دکتر نامور