مهنــا

✨الهی✨

✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨

بار خدایا ! تاکی میان من و تو ، منی و مائی بود.

منی از میان بردار تا منیت من تو باشد و من هیچ نباشم.

الهی ، تا با توام بیشتر از همه ام و چون با خودم ، کمتر از همه ام .

✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨

حرف دل, خدا, من وما, منیت

حرف حساب

یکشنبه 00/05/17

نوشته شده توسط مهنــــا در حرف حساب

بدون نظر

چند نکته مهم

با انسانهاي مثبت معاشرت کن؛ چون آنها بر انديشه وعقل ورفتارت تأثير مي گذارند؛ وتو بصورت ناخودآگاه به انسانی مثبت تبديل خواهی شد؛ و آنگاه شروع به تاثير بر ديگران خواهی کرد

اگر کسي با تندی تو را نصيحت کرد، سخنش را قطع نکن، واز ملاحظاتش استفاده کن؛ چون در پشت تندي اش محبت عميقی قرار دارد، مانند کسي نباش که ساعت زنگدار را می شکند فقط بجرم اين که او را بيدار کرده است

لبخند برايت نان نمی خردولی برايت دلهای را می خرد پس آفرين به دينی که لبخند را عبادتی قرار داده که بخاطر آن محبوب می شويم

ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﻨﮕﺮﯾﺪ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺷﮑﺮ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﻨﮕﺮﯾﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﮐﻨﯿﺪ.

ﺍﻭ ﺩﺭﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﺩ ﮐﻪ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﮔﺸﻮﺩﻧﺶ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﺩﺭﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﺸﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺑﺴﺘﻨﺶ ﻧﯿﺴﺖ

ﺍﮔﺮ ﺷﺎﺩ ﺑﻮﺩﯼ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﺨﻨﺪ ﺗﺎ ﻏﻢ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺑﻮﺩﯼ ﺁﺭﺍﻡ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺷﺎﺩﯼ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪ ﻧﮕﺮﺩﺩ

اعتماد, شکر, لبخند, مثبت, محبت, معاشرت, نصیحت

شکرگزاری

یکشنبه 00/05/17

نوشته شده توسط مهنــــا در حدیث بندگی

بدون نظر

امام هادی عليه السلام :

خوشبختی شکرگزاری برای شاکر، بیشتر از خوشبختی او به نعمتی است که موجب شکر شده است؛

زیرا نعمت متاعی است، اما شکر، نعمت و عاقبت است.

تحف العقول، ص۴٨٣.

در ثواب انتشار شریک باشید.

حدیث, خوشبختی , شاکر, شکرگزاری, عاقبت, نعمت

شکرنعمت

یکشنبه 00/05/17

نوشته شده توسط مهنــــا در نهج البلاغه

بدون نظر

وَ قَالَ عليه‌السلام:

إِذَا وَصَلَتْ إِلَيْكُمْ أَطْرَافُ اَلنِّعَمِ فَلاَ تُنَفِّرُوا أَقْصَاهَا بِقِلَّةِ اَلشُّكْرِ

چون نشانه‌هاى نعمت پروردگار آشكار شد، با ناسپاسى نعمت‌ها را از خود دور نسازيد

نهج البلاغه/حکمت۱۳.

شرح:

نعمت‌ها غالباً به‌صورت تدريجى بر انسان وارد مى‌شود و وظيفۀ انسان هوشيار اين است كه به استقبال نعمت برود و استقبال از آن راهى جز شكرگزارى ندارد.

هر گاه با آغاز روى آوردن نعمت به شكر قلبى و زبانى و عملى بپردازد ادامه خواهد يافت و تا پايان آن نصيب انسان مى‌شود.

نعمت‌ها مانند گروه‌هاى پرندگان است كه وقتى تعدادى از آنها بر شاخۀ درختى نشستند تدريجابقیه ی پرندگان به دنبال آنها مى‌آيند و شاخه‌ها را پر مى‌كنند؛

ولى اگر گروه اول پرندگان از آن محیط صداى ناهنجار و حركت ناموزونى بشنوند يا ببينند فرار مى‌كنند و بقيه هم هوا را فهمیده نیامده به دنبال آنها مى‌روند و صحنه از وجودشان خالى مى‌شود.

همچنين بسيارى از نعمت‌ها به صورت تدريجى زوال مى‌پذيرند؛ هر گاه انسان در آغاز زوالش هوشيار باشد و به شكر قلبى و زبانى و عملى بپردازد مانع بازگشت و زوال تدريجى آن مى‌شود.

شکر, نعمت, نهج البلاغه, پرنده, کلام امیر

مهربانی

شنبه 00/05/16

نوشته شده توسط مهنــــا در حرف حساب

بدون نظر

“مهربانی"

مهمترین اصل ” انسانیت” است

دیگران را ببخشید…

بی عقلی ، تهمت ها،خیانت و بی ادبی نشانه عدم بلوغ روحی انسان هاست.

انسان های نارس این موارد را زیاد دارند ؛ شما انسانی رسیده باشید!

با سبکبالی و بدون اینکه قضاوت یا سرزنش کنید ،

و بدون اینکه از این حرفها ناراحت شوید… از کنار این ها رد شوید …

اگر هوای دلتان ابری شد و چشمهایتان باریدند،

بگذارید این اشک ها باران رحمت و بخشش باشند برای انها که نمی دانند و زمین دلشان خشک شده است

اینجاست که دل بخشنده شما

چشمه جوشانی می شود که به منبع عظیم لطف خدا متصل شده است

انسانیت, بی عقلی, تهمت, خیانت, دل, محبت, مهربانی, گذشت

تلنگر

شنبه 00/05/16

نوشته شده توسط مهنــــا در حدیث بندگی

بدون نظر

حضرت امام جواد علیه السلام فرمودند :

مؤمن نیازمند سه خصلت است :

۱.توفیق از سوی خداوند،

۲.واعظی از درونِ خود،

۳.پذیرش پند و نصیحت از کسی که او را پند می‌دهد.

تحف العقول ، ص ۴۵۷ .

۱- توفیق از سوی خداوند

مؤمن ‌باید تو هر کاری، تلاشش رو بکنه، زحمتش رو بکشه، امّا توکّلش به خدا باشه و از خدا توفیق بخواد… یعنی نتیجه رو بسپاره دست خدا، و به خدا اطمینان کنه.

قرآن کریم می‌فرماید که، حرف پیغمبرها هم همین بوده:

قَالَ يَا قَوْمِ… إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَ مَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ، عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ أُنِيبُ.

سوره هود ، آیه ۸۸ .

حضرت شعیب گفت :

اى قومِ من… من قصدى جز اصلاحِ شما، تا آنجا كه در توانم باشد، ندارم،

و در این راه از خدا توفيق میخواهم،

و بر او توكّل كرده‏‌ام،

و به سوى او باز مى‏‌گردم.

یعنی تو هر کاری باید از خدا توفیق خواست. پس اوّل از همه توکل و اعتماد به خدا، و کسب توفیق از او.

۲- واعظی از درونِ خود

"واعظِ درونی” یا همون وجدان، مثل یک چراغی است که خوبیها رو به انسان نشون میده، و اگر خلافی از آدم سر زد، شخص رو سرزنش می‌کنه.

در روایات داریم که: “کسی که از درونِ خود، ‌واعظ و پند دهنده‌ای نداشته باشد، ‌اندرزهای دیگران چندان سودی به او نمی‌رساند.”

۳- پذیرش پند و نصیحت از کسی که او را پند می‌دهد : طبق این حدیث، “نصیحت پذیری” سوّمین نیاز مومن است. گوشِ شنوا آدمِ عاقل، از انتقادهای دلسوزانه و خیرخواهانه، با روی باز استقبال میکنه، و هرگز از اینکه دیگران نصیحتش کنند ناراحت نمیشه.

خلاصه بحث اینکه : هم توکّلمون به خدا باشه، و از او توفیق طلب کنیم… ‌ هم چراغِ وجدان رو در درونِ خودمون روشن نگه داریم… و هم پند و نصیحت دیگران رو به گوش جان بشنویم و بپذیریم…

تلنگر , توفیق از سوی خدا, خصلت, مومن, وجدان, پند