تلویزیون، شخصیت‌هایی را به عنوان الگو به بچّه‌ها معرّفی می‌کند؛ مثل همین خاله‌ها و عموها که مورد توجّه و محبّت بچّه‌ها قرار می‌گیرند

☸وقتی این شخصیت‌ها در قاب تلویزیون ظاهر می‌شوند،‌ بچّه‌ها خوش‌حال می‌شوند؛‌ امّا در مقابل این رفتار، واکنشی از طرف آن شخصیت محبوب، دریافت نمی‌کنند

البته اگر آن شخصیت، یک مجری حرفه‌ای باشد و رفتارهای بچّه‌ها را پیش بینی کند و در مقابل آن، واکنش نشان دهد،‌ تا اندازۀ‌ بسیار کمی می‌تواند پاسخ‌گوی هیجانات عاطفی کودکان باشد؛‌

× امّا به هیچ وجه، تخلیه کنندۀ‌ این هیجانات نخواهد بود

وجودرابطه عاطفی میان بچه ها و والدین وهمچنین امتیازبزرگ رابطه دوطرفه وحضوری پدرومادر با فرزندشان،‌قدرتی به تربیت والدین میدهد که قابل مقایسه با تلویزیون نیست

استادعباسی_ولدی