علت بیشتر نگرانی و اضطراب کودکان ترس از جهان بیرونی است٬ جهانی که کودک خود را در برابر آن ناتوان می بیند.

«بازی» با ایجاد تصور قدرت و توانایی مهار کردن دنیای بیرونی٬ اضطراب کودک را کاهش می دهد.

کودک در خلال بازی٬ دنیای گسترده و فراتر از حد ظرفیت خود را به جهانی کاهش می دهد که توانایی دستکاری آن را دارد و بدین ترتیب ٬تصور سلطه بر دنیای برونی بطور موقت در وی ایجاد می شود.

بطور کلی می توان گفت که هیجانات و احساسات منع شده توسط بزرگسالان که نمی توانند اجازه بروز پیدا کنند٬ منجر به اضطراب در کودک می شود و بازی به کودک اجازه می دهد که احساسات پذیرفته نشده خود را بروز دهند.