مردی از امام علی علیه السلام پرسید: 

«خداوند در قرآن می فرماید:

(ادعونی استجب لکم؛

مرا بخوانید تا دعایتان را اجابت کنم) 

پس چرا ما دعا می‌کنیم ولی اجابت نمی‌شود؟»

امام علی علیه السلام فرمودند: 

«زیرا شما در هشت مورد بی وفایی کردید:

یک: 

خدا را شناختید، ولی حقش را آنگونه که بر شما واجب بود ادا نکردید.

دو: 

به حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله ایمان آوردید؛ ولی با سُنّت و سیره‌ی او مخالفت کردید و شریعت او را از بین بردید. پس ثمره ایمان شما چه شد؟

سه: 

قرآن را خواندید ولی به آن عمل نکردید. گفتید: 

(قرآن را به گوش و دل می‌پذیریم)، 

ولی در عمل با آن به مخالفت برخاستید.

چهار: 

گفتید: ما خواهان بهشتیم ولی در تمام حالات، کارهایی انجام می‌دهید که شما را از بهشت دور می‌سازد.

پنج: 

گفتید: ما از آتش دوزخ می‌ترسیم، ولی در همه حالات به واسطه گناهان خود به سوی دوزخ می‌روید.

شش: 

نعمت های خدا را خوردید، ولی سپاسگزاری نکردید.

هفت: 

خداوند شما را به دشمنی با شیطان دستور داد و فرمود: 

“ان الشیطان لکم عدو فاتخذوه عدوا؛

شیطان دشمن شما است، او را دشمن گیرید." 

شما با زبان با او دشمنی کردید ولی در عمل، دوست شیطان بودید.

هشت: 

عیب‌های مردم را مقابل دیدگانتان قرار دادید و عیب‌های خود را پشت سرتان انداختید، در نتیجه دیگران را ملامت می‌کنید، در حالی که خودتان به ملامت شدن سزاوارتر هستید.

حال؛ با این وضع، چه دعایی از شما مستجاب گردد در صورتی که شما خودتان، درهای دعا و راههای اجابت آن را بسته‌اید! پس کارهایتان را اصلاح کنید تا خدا دعایتان را مستجاب کند.»

بحارالانوار ، جلد ۹ ، صفحه ۳۷۶