یُریدُونَ أَنْ یُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ یَأْبَى اللَّهُ إِلاَّ أَنْ یُتِمَّ نُورَهُ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُون (سوره توبه؛ آیه 32)

(می‌خواهند نور خدا را با دهان‌هایشان خاموش کنند، و خدا جز این نمی‌خواهد که نورش را کامل سازد، هرچند ناخوشایند کافران باشد)

امام صادق علیه السلام می‌فرمایند:

هر کس نزد او از صوفیه سخنی به میان آید و با زبان و دل آن‌ها را انکار نکند از ما نیست. وهر کس ایشان را انکار کند مانند این است که در حضور رسول خدا (ص) با کفار جهاد نموده است.(حدیقه الشیعه ص 564)

علاوه بر این، فتوای تمام مراجع شیعه گواه بر این است که تمام فرق تصوف دارای انحرافاتی بوده و از فرق ضاله هستند و شرکت در مجالس آنان را حرام میدانند.

شیرازه - از اوایل دهه 80 مصادف با ریاست جمهوری سید محمد خاتمی عوامل و سران فرقه صوفیه گنابادی با ریاست نورعلی تابنده با سوء استفاده از آزادی بیان و رأفت نظام اسلامی بر دامنه تبلیغات خود افزودند و در این راستا بارها و بارها در شهرهای مختلف ضمن فراخوان کشوری با ایجاد تشویش اذهان عمومی و نشر اکاذیب و حمله به اماکن دولتی و مذهبی (مانند ساختمان فرمانداری ومسجد) و حمله به توده‌های مردم و ضرب و جرح آن‌ها و حتی در مواردی اسارت بعضی از مسئولین ارشد استانی در شهرهای مختلف در اقشار جامعه ایجاد اختلاف و نا امنی نموده و در پاره‌ای موارد اخلال در نظم عموم کردند که از جمله آن‌ها می‌توان به حوادث سال‌های 1384 تا 1391 در شهرهای قم، کرج، بروجرد، اصفهان، شهرکرد، سروستان و کوار فارس اشاره کرد که آخرین آن‌ها تحصن غیر قانونی در فروردین 1392 مقابل زندان عادل آباد در شیراز می‌باشد که بدون تردید این روند ادامه پیدا خواهد کرد، لذا عوامل این فرقه با رهبری سران خود امنیت ملی را زیر سؤال برده و ضمن همکاری با دول اجنبی و معاند، چهره نظام اسلامی را با دروغ پردازی وتهیه خوراک تبلیغاتی نزد افکارعمومی جهان مخدوش می‌نمایند تا در نهادهای بین ‌المللی که ابزاری در دست کشورهای استعمارگر می‌باشد علیه نظام اسلامی پرونده سازی نمایند.

از جمله مناطقی که موجب هجمه این فرقه قرار گرفت شهرستان ولایت مدار کوار (شهرستانی با 30 هزار نفر جمعیت در زمان جنگ تحمیلی و داشتن 15 هزار رزمنده در آن زمان و اهدا 500 شهید به اسلام و انقلاب) می‌باشد و در پی این فعالیت‌ها، منطقه کوار که عاری از هر گونه فرق ضاله بود دچار آسیب‌های فرهنگی و اجتماعی و سیاسی زیادی شد؛ عوامل این فرقه با بکارگیری انواع حیله و ترفندهای پیدا و پنهان، با سوء استفاده از فقر اقتصادی و فرهنگی مردم ساده دل، بعضی از جوانان و خانواده‌های عوام و آبرومند را اغفال نمود و به مسلک درویشی کشانید که حاصل آن متزلزل شدن اعتقادات مکتبی و مذهبی مردم و به دنبال آن اختلافات و دودستگی قومی و دینی و از بین رفتن امنیت روانی و وحدت ملی و فرهنگی و سیاسی اجتماعی جامعه واحد و مذهبی کوار شده و با این ادعا که توانسته ایم بعضی افراد بزه‌کار و معتاد به مواد مخدر را اصلاح نماییم، خود را به عنوان یک فرقه انسان ساز معرفی کرده تا بر دامنه اغفال مردم بیافزایند، اما آنچه مسلم است اینکه فعالیت این فرقه باعث تشویش اذهان عمومی و در پاره‌ای موارد اخلال در نظم عموم، درگیری و اختلاف در خانواده‌ها گردیده است،