نام فرقه : نعمت اللهیه سلطانعلیشاهی گنابادی 
تخلص فرقه : گنابادی
موسس فرقه : محمد سلطانعلیشاه
سال تاسیس : ۱۲۹۴ هجری قمری
قطب کنونی : نورعلی تابنده مجذوبعلیشاه
محل مرکزی فعالیت: تهران خانقاه امیر سلیمانی
مهمترین مراکز جمعیتی : بخش بیدخت گناباد و بخش ششده فسا

کار فرقه : آشوب و برهم زدن آرامش مردم

مهمترین منابع اقتصادی:

علاوه بر عشریه که از اتباع فرقه گرفته می شود این فرقه دارای شرکتهای اقتصادی و بنگاه های در آمدی هست که به برخی اشاره می شود:

الف:-صنایع شیر دامداران
ب:-صنایع کیک وکلوچه شکوهی(پچ پچ)
ج:-حدود ۶ چاپخانه و انتشاراتی مانند چاپ جنت بروجرد، حافظ شیراز ، انتشارات حقیقت تهران و…

مهمترین خطرات سیاسی اجتماعی فرقه گنابادی :

✔️رشد سریع
✔️حرکت رسانه ای قوی
✔️داشتن نیروهای مخالف نظام وآماده ی درگیری
✔️نفوذ در دستگاه

تشکیلات:

در راس فرقه قطب قرار دارد. بعد از قطب شیوخ فرقه هستند که در بسیاری از مناطق فعالند وبه عنوان شیخ نامیده می شوند.مهمترین شیوخ فرقه عبارتند از:

1-یوسف مردانی شیخ کرج
2-محجوبی شیخ ملایر
3-خواجه گراشی شیخ فارس و …

توضیحات :

سلطان محمد بيچاره ( فامیل نامبرده ) گنابادی در سال 1294 اين فرقه را تاسیس کرد.
انحرافات عقیدتی وی باعث شد كه مرحوم آيت الله آخوندخراسانی (صاحب كفايه) وی را مرتد اعلام نمايد كه در سال ۱۳۲۷ هجری قمری توسط عده ای از شيعيان در بيدخت گناباد در توالت خانه اش ، خفه شد و بعد از آن، قطبيت در خاندان وی موروثی شد.

فرقه نعمت اللهی گنابادی كه گسترده ترين شبكه صوفی در ايران به شمار می رود, همانگونه كه از نام آن معلوم است, نسبت طريقتی خود را به نعمت الله ولی (شاعر) می رسانند که بی شک از اهل سنت بود و ادعای_خدایی داشت چنانچه در دیوان خود می گوید :

سيد زخودی خود فنا شد والله به خدا، كه خدائيم
سيد چه كنی راز نهان؟ فاش بگفتيم بی خود نگريستيم خدائيم خدائيم (ديوان ص ۴۳۲ )

تفسیر بیان السعادة به سلطان محمد نسبت داده می شود لکن رجال شناس خبیر شیعه، مرحوم آقا بزرگ تهرانی كتاب شناس بزرگ معاصر در كتاب ارزشمند الذريعه مي نويسد:

برخی معتقدند اين تفسير مربوط به ملا سلطان است. اما نگاهی به اعراب اول آن نشان ديگری دارد. سپس می گويد:

عين عبارات اين تفسير در رساله شيخ علی ابن احمد مهائمی كوكنی متولد سال 776 ومتوفی 835 مشهور به مخدوم علی مهائمی موجود است. همچنين الفاظ آن را سيد غلامعلی آزاد بلگرامی در كتابش سُبحۀ المرجان، تاليف سال 1177 آورده است. (الذريعه جلد 3 ص181.)

 از انحرافات این فرقه :

✖️1_تجسم صورت مرشد در عبادات.
✖️2 _عُشريه : اينها بر خلاف نصّ صريح قرآن به جای خمس عشريه را درست كرده اند كه به قطب يا نماينده وي داده مي شود.
✖️3_غُسل اسلام: شخص قبل از تشرف به محضر قطب باید غسل اسلام كند!
✖️4_ امام دانستن قطب (مهدویت نوعیه).
✖️5_سماع : گرچه امروزه اقطاب این فرقه سماع را جایز نمی دانند لکن اغلب اقطاب گذشته این فرقه از مروجین و افراط گرایان در موضوع سماع بوده اند .
✖️6_اعتقاد به وحدت شخصیه وجود و بی نیازی از عبادت هنگام فناء فی الله!