مهنــا

​یکی از تکان دهنده ترین جمله هایی که در فرهنگ بشری گفته شده، جمله زیر از امیرالمومنین علی علیه السلام در یکی از دعاهاي نهج البلاغه است.

” اللهم اجعل نفسی اول كريمة تنتزعها من كرائمی”

 "خدایا کاری کن که از چیزهای ارزشمند زندگی، جانم اولین چیزی باشد که از من می گیری”

یعنی نکند قبل از اینکه جانم را بگیری، شرفم، انسانيتم، عدالتم، و…. گرفته شده باشد و تبدیل به یک تفاله ای شده باشم که تو جانم را می گیری.

و این همان جمله معروف است که می گوید: 

ما آمده ایم تا زندگی کنیم

 و قیمت و ارزش پیدا کنیم؛ 

نه اینکه به هر قیمتی زندگی کنیم.

زندگی میگذرد…!

هر کس سهمی از عمر دارد ؛ تا آنجا که از دست برآید باید چنان زندگی کرد که تلخ نباشد و برای دیگران هم تلخی نیاورد که زندگی همه اش شوخی است…

​امام علی علیه السلام:

إِنَّمَا الدُّنْيَا مُنْتَهَى بَصَرِ الْأَعْمَى، لَا يُبْصِرُ مِمَّا وَرَاءَهَا شَيْئاً، وَ الْبَصِيرُ يَنْفُذُهَا بَصَرُهُ وَ يَعْلَمُ أَنَّ الدَّارَ وَرَاءَهَا، فَالْبَصِيرُ مِنْهَا شَاخِصٌ وَ الْأَعْمَى إِلَيْهَا شَاخِصٌ، وَ الْبَصِيرُ مِنْهَا مُتَزَوِّدٌ وَ الْأَعْمَى لَهَا مُتَزَوِّدٌ

همانا دنيا نهايت ديد كوردل است که آن سوى دنيا را نمى نگرد، امّا انسان آگاه، نگاهش از دنيا عبور كرده از پس آن سراى جاويدان آخرت را مى بيند. پس انسان آگاه به دنيا دل نمى بندد و انسان كور دل تمام توجّه اش دنياست. بينا از دنيا زاد و توشه برگيرد و نابينا براى دنيا توشه فراهم مى كند.

قسمتی‌از‌خطبه۱۳۳‌‌ نهج‌البلاغه

​

یادمان باشد که:

اگر 

مشکلات شما در زندگی

به بزرگی یک کشتی است؛

فراموش نکنید،

 که نعمت هایتان 

به وسعت یک اقیانوس است.

خوشبختی،

 از آن كسی است

كه در فضای شکرگزاری

زندگی كند،

چه دنیا به كامش باشد،

 و چه نباشد 

چه آن زمان كه 

می دود و نمیرسد 

و  چه آن زمان كه

 گامی برنداشته،

خود را در مقصد می بیند.

چرا كه 

خوشبختی 

چیزی جز آرامش نیست…

‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

به بهلول گفتند: تقوا را توصیف کن؟

گفت: اگر در زمینی که پر از خار و خاشاک بود مجبور به گذر شوید، چه می‌کنید؟

گفتند: پیوسته مواظب هستیم و با احتیاط راه می رویم تا خود را حفظ کنیم.

بهلول گفت: در دنیا نیز چنین کنید، تقوا همین است. از گناهان کوچک و بزرگ پرهیز کنید و هیچ گناهی را کوچک مشمارید؛ کوهها با آن عظمت و بزرگی از سنگهای کوچک درست شده‌اند.

در زندگی

هیچ چیز 

مهم تر از این نیست

که با قلب خود 

در آرامش باشی….!!

تصور کنید در حالیکه فنجانی قهوه در دست دارید، فردی از راه می‌رسد و با شما برخورد کرده و باعث می‌شود که قهوه از فنجان بیرون پاشیده شود. 

چرا از فنجانتان، قهوه بیرون ریخت؟! زیرا فنجان حاوی قهوه بود. 

اگر درون فنجانتان چای وجود داشت، طبیعتا چای به بیرون می‌پاشید.

هر چیزی که درون فنجان باشد، همان بیرون می‌ریزد. 

بنابراین وقتی که زندگی به شما تنه می‌زند و باعث می‌شود تکان بخورید، آنچه که درون شماست، بیرون می‌ریزد. 

از خودتان بپرسید “درون فنجان من چیست؟”

وقتی که زندگی خشن می‌شود و به شما تنه می‌زند، چه چیزی از شما بیرون افکنده می‌شود؟ 

شادی، سرخوشی، شکرگزاری، آرامش و فروتنی یا خشم، تندی، ناسزا و واکنش‌های خشن؟

کدامیک از درون شما به بیرون می‌ریزد؟

انتخاب با شماست!

امروز بیایید فنجان‌هایمان را با شکرگزاری، بخشش، حق‌طلبی، عدالت و محبت به دیگران پر کنیم

​​

امیرالمؤمنین عليه السلام:

آن كه مال را از كسى كه او را سپاس مى گويد، دريغ دارد، آن را براى كسى به ميراث مى گذارد كه او را سپاس نگويد.

غررالحكم . ح 8776

 امام کاظم علیه السلام:

در دنیا، مانند کسی باش که در خانه ای ساکن است که مال او نیست و منتظر رفتن است.

تحف العقول، ص۳۹۸

مهربانی 

به همین آسانی ست

که دلی را بخری

و بفروشی مهری

شادمانی را حراج کنی

مهربانی را ارزانی عالم بکنی

و بپیچی همه را لای حریر احساس

و گره عشق به آنها بزنی