و مَنْ یخْرُجْ مِنْ بَیتِهِ مُهاجِراً إِلَی اللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ یدْرِکهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَی اللَّهِ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً

و هر که از خانه اش هجرت کنان به سوی خدا و پیامبرش خارج شود، سپس مرگ، او را دریابد حتماً پاداش او بر خداوند است و خداوند آمرزنده ی مهربان است.

 تفسیر

یکی از مسلمانان مکه بیمار شد گفت مرا از مکه بیرون ببرید تا جزء مهاجران باشم. همین که او را بیرون بردند، در راه درگذشت. سپس این آیه نازل شد. همه هجرت های مقدّس، مثل هجرت برای جهاد، تحصیل علم، تبلیغ و…مصداق این آیه است. امام صادق علیه السلام فرمودند: کسی که برای معرفت امام زمان خود از خانه و شهر خود خارج شود، ولی اجل به او مهلت ندهد، از مصادیق این آیه است.

هجرت، زمینه ساز گشایش و توسعه است. مَنْ یهاجِرْ…یجِدْ فِی الْأَرْضِ مُراغَماً نابرده رنج، گنج میسّر نمی شود.

ما مکلّف به وظیفه ایم، نه نتیجه. مهم خروج از منزل است، نه وصول به مقصد. «وَ مَنْ یخْرُجْ مِنْ بَیتِهِ»

راه خدا و رسول را بروید، نگران مرگ و حیات نباشید. «ثُمَّ یدْرِکهُ الْمَوْتُ»

پاداش «مهاجر» با خدا و بالاتر از بهشت است. «وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَی اللَّهِ»

سوره نساء، آیه 100

منبع: تفسیر نور، ج 2، ص 143