‍

? کاش بودم یک کبوتر، در خراسان می‌پریدم
? دل برایت تنگ می‌شد، بر حضورت می‌رسیدم

? عطر تو پر کرده عالم، چون گل باغ خدائی
?کاش یک پروانه بودم، در جوارت می‌پریدم

? کاشکی بودم غباری، زیر پای زائرینت
? میزبان، بهر رضایت، نازشان را می‌کشیدم

? ای رضای قلب شیعه، از سر شوق و ارادت
? کاش چون اشکی ز دیده، همچو باران می‌چکیدم

? کاشکی در تنگناها، تو خودت بودی پناهم
? در پناهت، فارغ از هر دو جهان، می‌آرمیدم

? ای امام مهربانی، عیدی شیعه، عطا کن
? کاش گوشی داشتم، مژده از آن لب، می‌شنیدم

#عبدالمجید_فرائی
سروده پنجشنبه ۹۶/۵/۱۲