شیخ صدوق( رحمه الله علیه)نقل می کند:مردى از اهل بلخ با غلام خود به قصد زیارت حضرت رضا(علیه السلام) حرکت کرد تا به مشهد مقدس مشرف شدند و در حرم مطهر مشغول زیارت شوند و بعد از فراغ از زیارت شخص بلخى به جانب سر مقدس امام هشتم(عليه السلام ) مشغول نماز شد و غلام به طرف پائین پاى مبارک به نماز ایستاد، چون هر دو از نماز فارغ شدند، سر به سجده نهادند، سجده هر دو به طول انجامید تا اینکه شخص بلخى زودتر سر از سجده برداشت، دید غلام هنوز به سجده است.

او را صدا کرد غلام فوراً سر برداشت و گفت: لبیک یا مولاى، شخص بلخى گفت« اَتُریُد الْحُرَّیَةَ، آیا میل دارى که آزاد شوى، غلام گفت: بلى، گفت: تو را در راه خدا آزاد کردم و فلان کنیزم را که در بلخ است آزاد و به تزویج تو آوردم، به فلان مبلغ از صداق و خودم ضامن هستم که آن صداق را بپردازم.

و آن فلان ملکم را بر شما مرد و زن و اولاد شما و نسل بعد از نسل شما وقف کردم و این امام بزرگوار را شاهد بر این قضیه قرار دادم، غلام از شنیدن این سخنان به گریه در آمد و قسم یاد کرد که اکنون که در سجده بودم همین حاجات را از خداى عالى درخواست می‌کردم و از برکت صاحب این قبر شریف به این حاجات و مقاصد زود رسیدم.

?عیون اخبار الاخبار