چرا حجاب؟

✅هُوَ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ وَ هُوَ بِکُلِّ شَيْ‏ءٍ عَليم‏ (اوّل و آخر و پيدا و پنهان اوست و او به هر چيز داناست.) (حديد/۳)

هریک از اسماء الهي، در جهان آفرينش، مظاهر و نمونه هايي دارند:

لذا اسم شريف «الظاهر» که ظهور مي‌کند يکي از نشانه ها و مظاهرش در عالم ماده و طبيعت، جنس مرد مي‌شود 

و اسم شريف «الباطن» که ظهور مي‌کند يکي از نشانه ها و مظاهرش در عالم ماده و طبيعت، جنس زن مي‌شود.

 به تعبير ديگر، اسم «الظاهر» در مردها بيشتر تجلي کرده و اسم الباطن در زنها بيشتر جلوه کرده است و به تعبير ساده تر، مردها نشانه اسم «الظاهر» خداوند هستند و زنها نشانه، آيت و مظهر اسم شريف «الباطن» خداوند مي باشند. پس مردها بيشتر طبق اسم «الظاهر» خداوند آفريده شده اند و زنها بيشتر مطابق اسم «الباطن» او خلق شده اند.

همه انسانها آيت و نشانه خداوند متعال هستند با اين تفاوت که در گروهي، اسم «الظاهر» و در گروهي، اسم «الباطن» بيشتر تجلي يافته است.

زن، نشانه و آيت اسم الباطن (پنهان) خداوند بوده و با آن اسم الهي، بيشتر مرتبط است و چون اسم الباطن خداوند، مستور و پوشيده است، حقيقت وجودي زن نيز بايد از ديگران و اغيار، پوشيده باشد و چون بدن دنيوي زن، جلوه اي از حقيقت وجودي زن است، آن هم بايد مستور باشد تا ارتباطش را با حقيقت وجودي خود حفظ کند لذا در آموزه هاي دين و قرآن کريم، ستر و پوشش (حجاب) تدوين و تشريع شده و به آن سفارش و تاکيد شده است.

بنابراين ستر و پوشش (حجاب) به اين جهت است که مظهر اسم باطن خداوند (يعني زن) از افراد نالايق و نامحرم پوشيده باشد. حجاب (ستر و پوشش)، زن را با حقيقتش پيوند داده و او را خدايي مي‌کند

از اينجا معلوم مي‌شود که هر کس و هر نگاهي، شايستگي ندارد که حقيقت اسم «الباطن» و مظهرش (زن) را نظاره کند، بلکه براي شهود و ديدن آن مظهر، لياقت و محرميت لازم است.

پس ديدن بدن دنيوي زن، محرميت، لياقت و شايستگي مي‌طلبد.

مدعي خواست که آيد به تماشاگه راز / دست غيب آمد و بر سينه نامحرم زد

اين پوشش و حجاب ـ در حقيقت ـ احترام ويژه به زن است و او را با حقيقتش بيشتر مرتبط مي‌کند.

از اينجا سرّ اين نکته روشن مي‌شود که اگر حضرت اميرالمومنين علي (عليه السلام) نبود، هيچ کس، لياقت و شايستگي همسري حضرت زهرا (سلام الله عليها) را نداشت.

بنابراين زن تا موقعي که در حجاب است، حق است و با خداوند متعال مرتبط مي باشد اما موقعي که از حجاب در آمد و پوششي مناسب نداشت، وجهه حقي خود را از دست داده و وجهه خَلقي پيدا مي‌کند و ارتباطش با حقيقت خود و عالم هستي کم رنگ مي‌شود، و اگر چنين شد، ديگر توانايي هايش شکسته مي‌شود و امکان عروج و تکامل روحي خود را از دست خواهد داد.

برگرفته از اشارات استاد صمدي آملي و استاد حسن رمضاني

نظر دهید

آدرس پست الکترونیک شما در این سایت آشکار نخواهد شد.

URL شما نمایش داده خواهد شد.
بدعالی

درخواست بد!

پارامتر های درخواست شما نامعتبر است.

اگر این خطایی که شما دریافت کردید به وسیله کلیک کردن روی یک لینک در کنار این سایت به وجود آمده، لطفا آن را به عنوان یک لینک بد به مدیر گزارش نمایید.

برگشت به صفحه اول

Enable debugging to get additional information about this error.