بعضی در میزبانی آغوشی باز دارند. والدین و به تبع آن فرزندان تا درب کوچه مهمان را با روی ِخوش بدرقه و یا استقبال می کنند…

امام رضا علیه السلام فرمود:روزی شخصی علی علیه السلام را دعوت کرد تا برای ناهار به منزل او برود. حضرت فرمود: به شرطی که سه خصلت را برای من ضمانت کنی، می آیم:

1.این که از بیرون چیزی نخری؛
2.هر چه در خانه حاضر داشتی، بیاوری؛
3.بر عیال خود سخت نگیری

چه خوب است تمامی مهمان ها این طور باشند؛ یعنی قبلا با میزبان و برادر دینی خود شرط کنند در پذیرایی خود را به زحمت نیندازد؛ هر چه حاضر بود، بیاورد تا دیگر لزومی به قرض گرفتن و به رهن گذاشتن لوازم خانه نباشد. تمام دردسرهای مهمانی و مخارج بیهوده و اضافی از قانع نبودن مهمان است.

وقتی رضای خدا در تکریم مهمان است تا آنجاکه وعده می دهد ورودش با رحمت و روزی اوست و خروجش از منزل با بردن گناهان صاحب خانه !

«پيامبر فرمود:مهمان با روزي خود(بر ميزبان) وارد مي‌شود و با گناهان (آمرزيده) اهل خانه خارج مي ‌گردد.»

مستدرک، ج ۱۶، ص ۲۵۸