مهنــا

علامه حسن زاده: 🔸اما شيوه پسنديده سكوت حق است كه:

🔹هر كه را اسرار حق آموختند

🔹مهر كردند و دهانش دوختند

🔸هر كه خاموش شد گويا شد

🔹هر كه چشم سر بست  بينا شد 

🔸هر كه گوش دل گشود دانا شد 

🔹هر كه را حضور است  نور است

🔸هر كه را مراقبت  است سرور است  

🔹چه اين كه كليد نيك  بختى در مشت  اوست  و نگين پيروزى در انگشت او.

آيت الله بهجت(ره):
تکان میخوری بگو یا صاحب الزمان
می نشینی بگو یا صاحب الزمان
برمیخیزی بگو یا صاحب الزمان
صبح که از خواب بیدار میشوی مؤدب بایست و صبحت را با سلام به امام زمانت شروع کن و بگو آقا جان دستم به دامانت خودت یاری ام کن؛

شب که میخواهی بخوابی اول دست به سینه بگذار و بگو “السلام علیک یا صاحب الزمان” بعد بخواب.
شب و روزت را به یاد محبوب سر کن که اگر اینطور شد, شیطان دیگر در زندگی تو جایگاهی ندارد.
دیگر نمیتوانی گناه کنی، دیگر تمام وقت بیمه امام زمانی…
 و خود امیرالمؤمنین(ع) فرموده است:
که در حیرت دوران غیبت فقط کسانی بر دین خود ثابت قدم می مانند که با روح یقین مُباشر و با مولا و صاحب خود مأنوس باشن.

شخصی به حضرت آیت الله بهاء الدینی گفته بود:

آقا جان! دعا کنید من آدم شوم!

آیت الله بهاءالدینی ره فرموده بودند: «‌با دعا کسی آدم نمی شود»

شده است بدون ریختن چای خشک در آب جوش، چایی بخوری؟

شده است بدون مایه زدن به شیر، پنیر درست شود؟‌

شده است بدون خوردن آب و غذا سیر شوی؟

شده است بدون الکتریسیته، لامپ روشن شود؟

بدون علم و عمل صالح نیز آدم شدن محال است…

منبع: داستانهای کوتاه، ج 1، ص 95

آیت الله‌ بهجت (ره) میفرمایند :

ترک صلوات ودعاکردن به دعاهای شخصی مانندرهاکردن سرچشمه وبه دنبال جوی آب وحوض گشتن است!

زیراوقتی برای وسعت مقام ودرجه واسطه فیض دعامی‌شوددعاهای شخصی هم درآن گنجانده شده است

دعا برای فرج سرچشمه ای است که مارها کردیم و به فکراستجابت دعا های شخصی خود هستیم !

إلهی بحق حضرت زینب (س)عجّل لولیّک الفرج

کسی که می‌خواهد مسیری را به سمت رشد برود، ابتدا گروهی از شیاطین شروع می‌کنند به فریب‌دادن تا او را از صحنه، منحرف کنند و رو به ضعف بکشانند. گروهی از آن‌ها علائم مسیر را پاک می‏کنند؛ مثلاً اگر باید به سمت راست برود، تابلوهای نشانگر جادّه را به سمت دیگر می‏گذارند.

از این نوع کیدها زیاد به کار می‏برند. مؤمن اگر به همراهی یاد خدا حرکت کند، دلش لحظه‌به‌لحظه به خدا وصل است و کید شیطان به جایی نمی‏رسد.

 برای مؤمن، نیرو‏های حق و نور، به‌صورت یک شهاب از ناحیه‌ی الطاف حق می‏ آید؛ گروهی از شیاطین را از بین می‏ برد و کیدهای آن‏ها را باطل می‏کند.

 نیت و توجّه و توکل به حق‌تعالی، نقشه‏ های باطل آن‏ها را نقش‌ برآب می‏ کند؛ مگر اینکه ذخیره‌ی منفی، منفی‌گرایی و پشتوانه‏ های شهوانی در درون دل ـ مثل ریاست‌خواهی و دنیاطلبی ـ به قدری زیاد باشد که باعث شود انسان از خودش ضرر ببیند و وسوسه‌ی شیطان در او تأثیرگذار شود؛ وگرنه کید شیطان به خودی خود نمی‏ تواند یک نفر را از راه، منحرف کند بلکه فقط مُعدّ و زمینه‌ساز انحراف قرار می‌گیرد.

باید درباره‌ی این موضوع کار شود که چرا این‌قدر برای شیطان امکانات هست؟ در روایات نقل شده است: 

«شیطان مانند خون، در رگ‌وریشه‌ی بنی‌آدم است.»

 ولی در نهایت، کیدش ضعیف است؛ چراکه بشر، ابزاری در دست دارد که اگر کید شیطان، قوی هم باشد، می‌تواند آن را از بین ببرد و الا جبر می‌شود.( رک: اصول كافي ج6، ص 18)

افرادی که در راه باطل می‏روند، خیلی امور دست‌به‌دست هم داده است تا این‌ها به راه باطل رفته‌اند؛ یکی از آن‌ها این است که آن‌ها می‏توانسته‏ اند خوب باشند، ولی خوب نشده‌اند؛ یعنی اراده‌ی خودشان هم دخالت داشته است؛ وگرنه وسوسه‌ی شیطان به‌ تنهایی کسی را به باطل و گمراهی نمی‌کشاند.

‌

حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری

‌ ‌

ملّامحسن_فیض کاشانی، آن عارف بالله، صاحب کتاب کلمات مکنونه و کتب عرفانی و اخلاقی و علمی دیگر، در عالم رؤیا یا مکاشفه، شیخ الطائفه، شیخ_طوسی را می‌بیند، به شیخ طوسی عرضه می‌دارد که آقا! آنجا چه خبر است؟

شیخ طوسی می‌فرماید:

آنجا چه خبر است؟ 

اینجا خبری نیست، خبرها آنجاست،

ملّا محسن فیض کاشانی تعجّب می‌کند و می‌گوید من عرض کردم: 

آقا! خبر آن‌ طرف است، 

این‌ طرف که خبری نیست،

شیخ طوسی می‌گوید: 

خیر، اتّفاقاً بر عکس متوجّه شدید، خبر آنجاست و این‌ طرف، خبری نیست،

 هر چه این‌ طرف هست از آنجا آمده است.

فقط به تو بگویم: 

ای محسن! 

بدان، هر چه هست در دنیاست و من امروز مغموم هستم و افسوس می‌خورم که می‌توانستم کار بیشتری انجام بدهم و انجام ندادم،

 تعبیر عجیبی دارد، می‌فرماید: 

اگر می‌دانستید که اینجا، فقط یک ذکر صلوات بر محمّد و آل محمّد(ص) چقدر ارزش دارد، آن‌ وقت می‌فهمیدید، چرا در ماه مبارک رمضان، اوّ‌لین دعا، این است 

«اَللّهُمَّ اَدْخِلْ عَلی اَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُور».

کسی که خیال کند در دنیا راحتی نصیبش می شود به خطا رفته است.

 مثل اینکه کسی خیال می کند می تواند زمستان را تنها با یک پیراهن به خوبی سپری کند. چنین کسی اصلا زمستان را نشناخته است.

☑️ آنکه این نظام را آفرید قسم یاد کرد که اینجا جای آسایش نیست؛

 یکی فشار مالی دارد، یکی فشار خانوادگی، یکی فشار سیاسی، یکی فشار اجتماعی، 

هرکس مشکلی دارد، آسایش در بهشت است!

 آدم باید خیلی عوامانه بیندیشد که خیال کند اینجا محل راحتی است.

چنین کسی اصلا نمیداند این چند سال زندگی یعنی رنج!

⚜ خدا قسم یاد کرده و فرموده است: “لقد خلقنا الانسان فی کبد” (همانا ما انسان را در رنج آفریدیم). ⚜

از بیانات حضرت آیت الله جوادی آملی

 حکایت جالب آیةالله بافقی‌ قدس‌سره از کاربرد توکل

 عالم ربانی، مرحوم آیةالله شیخ محمدتقی بافقی‌ قدس‌سره بعد از شهریور 1320 تصمیم گرفت دوباره به قم بیاید و عده‌ای نیز ایشان را دعوت کرده و قول دادند امکانات زندگی در اختیار این عالم مجاهد بگذارند, مرحوم آیةالله سیدحسین بدلا قدس‌سره که از دوستان ایشان بود، در این‌باره روایت شنیدنی و جالبی نقل کرده است:

آقای بافقی به قم بازگشتند و پس از تحمل برخی از سختی‌ها، در خیابان حضرتی در خانه‌ی محقر اجاره‌ای سکونت گزیدند. من وقتی به دیدارشان رفتم زمستان بود، دیدم زندگی بسیار محقری دارند، ولی صبور و رضایت‌مندند. هنگام مراجعت به شهر قم با این‌که عده‌ای قول داده بودند، اما هیچ‌کس پیش او نیامد، لذا به همان محلی که از آن‌جا دستگیر شده بود؛ یعنی حرم و مسجد بالاسر حضرت معصومه‌ سلام‌الله‌علیها وارد شده و چند شبانه‌روز در همان جا بودند، خودش می‌گفت: خداوند می‌خواست بدین وسیله مرا تنبیه کند؛ زیرا به غیر او اعتماد نموده و توکل کرده‌ام، چون فقط به اطمینان آنان به قم آمدم، خداوند چنین پیش‌آمدی را آورد تا من متنبه گردم.

 وقتی از نجف به قم می‌آمدم، هیچ شهرتی هم نداشتم و کسی مرا نمی‌شناخت. توکلم فقط به خدا بود لذا خداوند مقدمات و اسباب زندگی‌ام را در قم به سادگی فراهم آورد؛ به این‌صورت که در کرمانشاه به یک نفر از اهالی قم که قبلاً با او آشنائی داشتم، برخوردم که به زیارت عتبات می‌رفت، او کلید منزل خود در قم را به من داد و گفت: برو آن‌جا سکونت کن و من آمدم در منزل او نشستم؛ ولی اکنون که توکل کامل به خدا نداشتم، او مرا بیدار و متنبه کرد.

آن که بیند او مسبب را عیان

کی نهد دل بر سبب‌های جهان  

     

دوای تمام دردها در کلام آیت الله بهجت

🔹«حوادثی که اتفاق می افتد، نتیجه کارهای ماست  بر سر ما می آید: «وَ ما أَصابَکُمْ مِنْ مُصیبَةٍ فَبِما کَسَبَتْ أَیْدیکُمْ/ هر مصیبتی به شما میرسد، به واسطه اعمال شماست».

آیا نباید به فکر باشیم و از گناهان گذشته که باعث این همه بلاها و مصیبت ها شده، توبه کنیم؟ ولی ما توبه نمی کنیم، چون کارهای خود را بد نمی دانیم».

🔹ایشان بارها به کسانی که از ایشان برای رهایی از مشکلات دستورالعملی می خواستند، به استغفار توصیه می‌کردند و این روایت رسول خدا(ص) را یادآور می شد که: «ألا أُخْبِرُکُم بِدائِکُم و دَوائِکم؟ داؤُکُم الذّنوبُ و دَواؤُکُم الإستغفار؛ آیا شما را به دردتان و دوایتان خبر ندهم؟ درد شما گناهان است و دوای شما استغفار». (کنزالعمال/ج۱/ص۴۷۹)

بیانات حضرت آیت الله محمدشجاعی (ره) در خصوص ماه مبارک رمضان :

 ما خیلى چیزها را نمی ‏فهمیم که باید از خدا بخواهیم، اصلاً نمی ‏دانیم که اینجور چیزها را باید از خدا خواست. اصلاً شعور ما کار نمی ‏کند، فلذا خواندن دعا هایى که از حضرات معصومین وارد شده است در مواقع مختلف، یک کار ضرورى ضرورى است. براى این که آنها می ‏فهمیدند که چه جور چیزها را باید از خدا خواست و ما چون نمی ‏دانیم، نمى‏ خواهیم و چون نخواسته‏ ایم هم نمی ‏گیریم، بما نمی ‏دهند.

 اما وقتى آن دعاها را خواندید شما هم آن چیزهایى را که حتى توجه ندارید که باید بخواهید، از خدا می خواهید و خدا عنایت می ‏کند.
از جمله دعاى ابوحمزه است همه دعاها. این یک بابى است. دعاها را در جاهاى خودش در ماه مبارک و غیر ماه مبارک انجام بدهید، اما به زبان خود هم براى نجات اخروى دعا کنید. من مکرر گفته ‏ام فکر می ‏کنم شماها خوب نمی ‏فهمید که خطرات اخروى که در پیش است خیلى زیاد است. هرچه من سعى می ‏کنم اینها را بگویم و بفهمانم ولى می ‏بینم که جا نمی ‏افتد.!!!!!

 مسئله خیلى مهم است، خطرات اخروى که در پیش است، این را یقین بدانید که زیاد است، براى همه زیاد است. مقصودم از این که می ‏گویم در پیش است نه به لحاظ زمان می ‏گویم، حالا زمان این جور که پیش می ‏رود حفظ دین سخت خواهد شد در جاى خود محفوظ. ولى در عین حال آن را نمی گویم، آن خطرات را می ‏گویم که مخصوصاً در دوران آخر عمر مشکلاتى که براى انسان پیش می ‏آید از پیرى و مریضى و مخصوصاً در حال احتضار و اینها و بعد از احتضار و موقع ورود به برزخ و امثال اینها، خیلى سخت است براى اینها، حتماً حتماً مخصوصاً در شبهاى قدر دعا بکنید، خیلى خیلى از این مسئله بترسید. انسان اگر خوب بفهمد وجودش متزلزل می ‏شود. مطمئن نیستیم چه از آب درخواهیم آمد، هیچ مطمئن نیستیم ولو الان خیلى خوب هم باشیم. این هم یک تذکر لازم براى شبهای قدر.