مهنــا

‏شخصی به علامه طباطبائی (ره) عرض کرد: 

آقا من عجول و بی صبرم، در یک جمله برایم عصاره همه معارف را بیان کنید

ایشان خنده ملیحی کرد و فرمود: با همه مهربان باش

خلاصه دین و قرآن بسم الله الرحمن الرحيم است رحمان باش با همه خلق خدا و رحیم باش با مومنان.

 ماجرای خواندنی شهید مطهری با راننده اتوبوس!

 در ایامی که در قم بودیم، تازه این شرکتهای مسافربری راه افتاده بود. به قصد مشهد سوار شدم. 

بعد از مدتی احساس کردم راننده اتوبوس نسبت به شخص من که معمّم هستم، یک حالت بغض و نفرتی دارد. نه من او را می ‏شناختم و نه او مرا می‏ شناخت. 

در ورامین که توقف کرد، وقتی خواستم از او بپرسم که چقدر توقف می ‏کنید، با یک خشونتی مرا رد کرد که دیگر تا مشهد جرأت نکنم یک کلمه با او حرف بزنم! 

پیش خودم توجیهی کردم، گفتم لابد مسلمان نیست، مادّی است، یهودی است.

آن طرف سمنان که رسیدیم، من وقتی رفتم وضو بگیرم تا نماز بخوانم، همین راننده را دیدم که دارد پاهایش را می‏ شوید. مراقب او بودم، دیدم بعد وضو گرفت و  نماز خواند. 

حیرت کردم: این که مسلمان و نمازخوان است! ولی رابطه‌اش با من همان بود که بود.

شب شد. پشت سر من دو تا دانشجوی تُربتی بودند. آنها هم می‌خواستند ایام تعطیلات بروند خراسان (تُربت). 

او برعکس، هرچه که نسبت به من اظهار تنفر و خشونت داشت، نسبت به آنها مهربانی می‏کرد.

 شب از یکی از آنها خواهش کرد که بیاید کنارش با هم صحبت کنند تا خوابش نبرد. او هم رفت. 

دیدم این راننده دارد سرگذشت خودش را برای آن دانشجو می‏ گوید.

 من هم به دقت گوش می‏کردم که بشنوم. 

اولًا از مردم مشهد گفت که از آنهایشان که با آخوندها ارتباط دارند بدم می‌آید. 

فقط از آنها كه اعيان هستند، در «ارك» هستند خوشم مى‌آيد. 

گفت: خلاصه این را بدان که در میان همه فامیل من، تنها کسی که راننده است منم. باقی دیگر، دکتر و مهندس و تاجر و افسر هستند.

من سرگذشتی دارم. پدر من آدم مسلمان و بسیار متدینی بود. من بچه بودم، مرا به دبستان فرستاد. 

پیش‌نماز محلّه از این مطلب خبردار شد، آمد پیش پدرم گفت: تو بچه‌ات را به مدرسه فرستاده‏ای؟!

 ای وای! مگر نمی‏‌دانی که اگر بچه ‌ات به مدرسه برود لامذهب می‏شود؟

 پدر من هم از بس آدم عوامی بود، این حرف را باور کرد و دیگر نگذاشت دنبال درس بروم.  

یک روز بعد از اینکه زن و بچه پیدا کردم فهمیدم که اصلًا من سواد ندارم. 

معمّا برای من حل شد که این آدم، بیچاره خودش مسلمان است ولی خودش را بدبختِ صنفِ من می‌داند، می‏‌گوید: این عمامه به سرها هستند که ما را بدبخت کردند. 

این هم این یک جور نهی از منکر است، یعنی رماندن، بدبخت کردن مردم و دشمن ساختن مردم با دین و روحانیت. 

بعد من پیش خود گفتم: خدا پدرش را بیامرزد که فقط با آخوندها دشمن است، با اسلام دشمن نشد؛ باز نمازش را می ‏خواند، روزه‏ اش را می ‏گیرد، به زیارت امام رضا(ع) می ‏رود.

اين نوع روش‌ها در نهی از منکر، به طور غير مستقيم بر ضرر اسلام عمل كردن است.

 مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى (حماسه حسينى(1 و 2))، ج‏17، ص: 252-251- با تلخیص و ویرایش جزئی

​ آیت الله بهجت (ره):

کار خیر خود را  دست کم نگیرید ، در هرکار خیری خود را به قدر نخود هم شده شریک کنید ، شاید همان کارخیر بی ریا قبول و باعث نجاتتون شد.

 ضمن اینکه انجام کار خیر توفیق آور است(توفیق زیارت، رفیق خوب، همسر و فرزند خوب و…)

 انجام کارخیر اول، کارخیر دوم را براتون ارمغان میاره و این خیر دائمی باعث سعادتمندی و نجات انسان میشه..

 در حدیث داریم فرزند صالح میخواهی زیاد صدقه بده..صدقه دادن زمینه نسل صالح است..

صدقه تا هزار سال و تا ۷ نسل روی انسان اثر می‌گذارد.

کتاب فضائل الصدقه

 درسی که از امام حسین(علیه السلام) باید گرفت

برگرفته از سخنرانی آیت‌الله استاد مجتبی تهرانی (ره)

 امام حسین(علیه السلام) هم این درس را داد که مؤمن در هر شرایطی باید از نظر درونی و بیرونی عزیز باشد. 

حالا من بخشی از واقعۀ روز عاشورا را برایتان می خوانم تا ببینید کارهایی که امام حسین(علیه السلام) انجام می دادند، کاملاً مطابق با معارف اسلامی بود. وقتی همه شهید شدند و امام(علیه السلام) تنها ماند، به حضرت پیشنهاد کردند که بیا و بیعت کن. 

گفتند: حالا که تو تنها مانده ای و یار و یاوری نداری که با آنان از خود دفاع کنی، بیا و بیعت کن؛ حدّاقل جان خود را حفظ کن؛

 امّا حضرت، پسر امام علی(ع) است. «فَقالَ لَهُمْ»(۱)؛ به آن ها گفت: «لَا وَ اللهِ! لَا أُعْطِیکُمْ بِیَدِی إِعْطَاءَ الذَّلِیلِ وَ لَا أَفِرُّ فِرَارَ الْعَبِیدِ»؛

 من تک و تنهایم؟ اشکالی ندارد. هرطور که می خواهد باشد. من در برابر شما سر فرود نمی آورم؛ نه مانند ذلیلان با شما بیعت می کنم و نه مثل سُفلگان از جنگ با شما فرار می کنم. من پای حرف حقّم ایستاده ام و تا آخرین نفس هم خواهم ایستاد.

 مؤمن باید این گونه باشد. هم عزّت درونی را بخواهد و هم عزّت بیرونی داشته باشد. هم از ذلّت درونی گریزان باشد و هم از خواری بیرونی تنفّر داشته باشد.

(۱) بحارالأنوار، ج ۴۴، ص ۱۹۱.

​ ۹ توصیه شیخ رجبعلی خیاط

? نكته ۱ :

اگر به قدر ترسيدن از يك عقرب، از عِقاب خدا بترسيم، عالَم اصلاح می شود.

? نكته ۲ :

تو برای خدا باش، خدا و همه ملائكه اش برای تو خواهند بود. «مَن كانَ لله، كان الله لَه».

? نكته ۳ :

سعی كنيد صفات خدايی در شما زنده شود؛ خداوند كريم است، شما هم كريم باشيد. رحيم است، رحيم باشيد. ستاّر است، ستار باشيد.

? نكته ۴ :

دل جای خداست، صاحب اين خانه خداست آن را اجاره ندهيد. 

? نكته ۵ :

كار را فقط برای رضای خدا انجام دهيد، نه برای ثواب يا ترس از جهنّم. 

? نكته ۶ :

اگر انسان علاقه ای به غير خدا نداشته باشد، نفس و شيطان زورشان به او نمی رسد. 

? نكته ۷ :

اگر كسی براي خدا كار كند، چشم دلش باز می شود. 

? نكته ۸ :

اگر مواظب دلتان باشيد و غير خدا را در آن راه ندهيد، آنچه را ديگران نمی بينند شما مي بينيد. و آنچه ديگران نمی شنوند، شما می شنويد.

? نكته ۹ :

هركاري می كنيد نگوييد: “من كردم"، بگوييد: «لطف خداست» همه را از او بدانید.

 کیمیای محبت،یادنامه مرحوم شیخ رجبعلی خیاط

علّامه مجلسی رضوان الله علیه مينويسد ؛

 روِیَ عَنِ النَّبِیِّ صَلَّی الله عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ أَنَّ الدُّعَاءَ فِی لَیْلَةِ عَرَفَةَ مُسْتَجَابٌ ، وَ مَنْ أَحْیَاهَا بِالْعِبَادَةِ فَلَهُ أَجْرُ عِبَادَةِ مِائَةٍ وَ سَبْعِینَ سَنَةً ، وَ هِیَ لَیْلَةُ الْمُنَاجَاةِ مَعَ قَاضِی الْحَاجَاتِ ، وَ مَنْ تَابَ فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ قُبِلَتْ تَوْبَتُهُ .

از حضرت رسول صلّى الله عليه و آله منقول است كه در شب عرفه دعا مستجاب است و كسى كه آن شب را به عبادت بسر آورد ، أجر صد و هفتاد سال عبادت دارد ، و آن شبِ مناجات با قاضى الحاجات است و هرکس در آن شب توبه كند توبه‌اش مقبول است .

زاد المعاد / باب ۵ ، فصل ۲.

دو سه شب، نیمه های شب را بیدار بمان 

و نمازشب بخوان،

بعد از آن اگر توانستی دیگر نماز شب نخوان!

حاج اسماعیل دولابی(ره)

سیر و سلوک 

زیارت حضرت جواد علیه السلام در روز شهادت ایشان:

مرحوم علامه مجلسی زیارت شریفی را به نقل از مرحوم سید بن طاووس برای حضرت جواد علیه السلام نقل می کند که خواندن این زیارت به نیابت از مولایمان حضرت مهدی علیه السلام در روز شهادت حضرت جواد علیه السلام توصیه می شود:

«السَّلَامُ عَلَى الْإِمَامِ ابْنِ الْإِمَامِ، وَ ابْنِ سَیِّدِ الْأَنَامِ، هَادِی الْعِبَادِ، وَ شَافِعِ یَوْمِ التَّنَادِ، مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الْجَوَادِ.

السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ سَیِّدِ الْمُرْسَلِینَ، وَ ابْنَ خَیْرِ الْوَصِیِّینَ، وَ سَمِیَّ نَبِیِّ رَبِّ الْعَالَمِینَ، وَ الْإِمَامَ الْمُجْتَبَى، وَ ابْنَ الْخَلِیفَةِ الرِّضَا.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ فِی الْمَلَإِ الْأَعْلَى، وَ بَلِّغْهُ الدَّرَجَاتِ الْعُلَى، وَ اجْزِهِ عَنَّا خَیْرَ جَزَاءِ الْمُحْسِنِینَ، وَ شَفِّعْهُ فِینَا یَوْمَ الدِّینِ، وَ أَبْلِغْهُ مِنَّا التَّحِیَّةَ وَ السَّلَامَ، وَ ارْدُدْ عَلَیْنَا مِنْهُ التَّحِیَّةَ وَ السَّلَامَ، وَ السَّلَامُ عَلَیْهِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ بَرَکَاتُهُ

شب ۲۵ ذی القعده

آیت الله ناصری:

امشب شبی است که هر کسی در خانه خدا برود، محروم بر نمی گردد.

​نعمت‌های خداوند را یاد کنیم و شاکر باشیم

آیت الله مجتهدی تهرانی(رحمه الله): 

قدیم در کتابی این داستان را خواندم که: سعدی شاعر معروف یه وقتی کفش نداشت، عصبانی بود که من شاعری این مملکت، باشم آن وقت کفش ندارم. مدتی از خدا ناراضی بود که: خدایا، این چه زندگی است که ما کفش نداریم بخریم. شاعر هم هستیم!

تا اینکه یک روز از جلوی مسجد می‌گذشت، یک نفر را در مسجد دید که از زانوها به پایین پا نداشت، تا او را دید، سرش را بلند کرد و گفت: «خدایا شکرت که اگر من کفش ندارم، پا دارم».تا دیروز از خدا ناراضی بود، اما امروز که دید این شخص پا ندارد، خوشحال شدو گفت: « الحمدالله، اگر من پا نداشتم، چیکار میکردم؟»

خدا می داند واقعا اگر ما پا نداشتیم چیکار میکردیم؟! گاهی نعمت های خدا را یاد کنید. پا نداشتیم، دست نداشتیم، چشم نداشتیم، گوش نداشتیم، چیکار میکردیم؟

ڪتاب بدیع الحکمة/ حکمت ۲۴/ از مواعظ آیت الله مجتهدے تهرانی(ره)