بنا بر روایات، روز اول ماه صفر «اهل بیت (ع)» وارد شهر شام شدند و در منطقه شامات که به مرکزیت دمشق معروف بود سکنا گزیدند.

 این مکان که خانه‌ای مخروبه بود، «امام سجاد (ع)» آن را بدون سقف و دردناک توصیف کردند و فرمودند به شکلی بود که هر لحظه احتمال می‌دادیم که دیوار‌ها بریزد، دیوار‌ها ظاهرا دور ما را گرفته بودند، اما مردم ما را می‌دیدند، سرمای شب و تابش آفتاب در روز ما را اذیت می‌کرد، به حدی که صورت دختران «پیامبر اکرم (ص)» آن قدر در مقابل آفتاب قرار گرفته بودند که پوست انداخته بودند.

: روز اول ماه صفر تا غروب کاروان اسرا در شهر دمشق چرخانده شدند،غروب آنان را در خرابه ساکن کردند و روز دوم همه آنان را از زن و مرد گرفته با دست و پای بسته به داخل کاخ یزید بردند به حدی که «حضرت سکینه(س)» دختر «امام حسین(ع)»  به شکلی دو دست خود را بر روی سر قرار داده بودند که اینگونه پوشش خود را در داخل کاخ یزید حفظ کنند ایشان که به نوعی حجاب بر صورت داشتند یزید تعجب می‌کند و می‌گوید چرا این گونه ایستاده‌ای؟ «حضرت سکینه (س)» می‌فرمایند من دختر «حسین بن علی(ع)» حجاب، عفاف و متانت دارم.

 این جا بود که «حضرت زینب (ص)» در تکمیل سخنان «حضرت سکینه (س)» خطاب به یزید می‌فرمایند آیا این از عدل است که نوامیس خود را در پس پرده قرار دهی و نوامیس «پیامبر اکرم(ص)» را در کوچه و بازار بچرخانی.

در روز دوم ماه صفر در حضور یزید و اسرای کربلا جسارت‌هایی از جمله چوب خیزران بر سر مطهر «اباعبدالله (ع)» زده شد.، هرکس بلند شد و نوایی سر داد که نزنید، این‌ها داغدیده هستند. مشاور رومی یزید به وی گفت من چیز‌هایی از صاحب این سر شنیده ام که صلاح نیست تو چنین کاری کنی.

 در روز سوم ماه صفر «حضرت زینب (س)» در ادامه سخنان اثر گذارشان به یزید فرمودند هر حیله‌ای داری به کار گیر و هر تلاشی می‌توانی انجام بده، ولی نمی‌توانی محبت ما را از دل مردم کم کنی یا پاک کنی چون این محبت را خدا در دل مردم قرار داده است و به زودی خواهی دید که هیچ کس از بنی امیه باقی نخواهد ماند، اما نور «حسین (ع)» بر همه عالم خواهد تابید.

الا لعنت الله علی القوم الظالمین