​داستانی آموزنده 

زمان امام صادق عليه السّلام بود شخصى بنام ((نجاشى )) استاندار اهواز و فارس بود، يكى از كشاورزهاى قلمرو حكومت او به حضور امام صادق (ع ) آمد و عرض كرد: ((در دفتر مالياتى نجاشى ، مبلغى را به نام من نوشته اند، نجاشى ااز شيعيان شما است ، اگر لطف مى فرمائى نامه اى براى او بنويس تا ملاحظه مرا بكند)).

امام صادق (ع ) براى نجاشى نامه اى ، اين گونه نوشت :

بسم اللّه الرحمن الرحيم سّر اخاك يسّرك اللّه.

(بنام خداوند بخشنده مهربان ، برادر دينى خود را خوشحال كن ، خداوند ترا خوشحال مى كند).

هنگامى كه اين نامه به دست نجاشى رسيد، وقتى دريافت كه نامه امام صادق (ع ) است ، گفت : اين ، نامه امام صادق (ع ) است ، آن را بوسيد و به چشم كشيد و به حامل نامه گفت : ((حاجت تو چيست ؟)) او گفت : ((در دفتر مالياتى تو، مبلغى را به نام من نوشته اند)).

نجاشى گفت : ((آن مبلغ ، چه اندازه است ؟!))

او گفت : ده هزار درهم است .

نجاشى ، منشى خود را طلبيد، و جريان را به او گفت و به او دستور داد كه آن ماليات را بپردازد و نام آن كشاورز را در دفتر ماليات ، خط بزند، و سال آينده نيز همين كار را در مورد او انجام دهد.

پس از اين دستور، نجاشى به آن كشاورز گفت : ((آيا تو را خوشحال كردم ؟)).

او گفت : آرى فدايت شوم .

سپس نجاشى دستور داد يك كنيز و يك غلام و يك مركب و يك بسته لباس ‍ به او بخشيدند، و در مورد هر يك از آنها كه به او مى داند، نجاشى به او مى گفت :((آيا تو را خوشحال كردم ؟)).

او در پاسخ مى گفت : ((آرى فدايت گردم )).

تا آنجا كه نجاشى به او گفت : ((اين فرشى را كه روى آن هنگام دادن نامه مولايم امام صادق (ع ) نشسته بودم ، به تو بخشيدم ، برادر و با خود ببر و در نيازهايت مصرف كن .

آن كشاورز، خوشحال از نزد نجاشى بيرون آمد و سپس به حضور امام صادق (ع ) رسيد و جريان را به عرض آن حضرت رساند، و آن حضرت را خوشحال يافت ، عرض كرد: ((اى فرزند رسول خدا گويا رفتار نجاشى با من ، شما را خوشحال كرد؟)).

آن حضرت فرمود: ((آرى سوگند به خدا او خدا و رسولش را خوشحال كرد)).

داستان دوستان 

محمد مهدی اشتهاردی