مهنــا

 امام صادق علیه السلام :
‌
 (خداوند) مردمى را به مصيبت ها گرفتار كرد، ولى آنان صبر كردند،

در نتيجه، آن مصيبت ها براى آنان به نعمت تبدیل شد.
‌
تهذيب‌الأحكام،ج۶،ص۳۷۷

🔹عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع قَالَ قِيَامُ اللَّيْلِ مَصَحَّةٌ لِلْبَدَنِ وَ رِضَاءُ الرَّبِّ وَ تَمَسُّكٌ بِأَخْلَاقِ النَّبِيِّينَ وَ تَعَرُّضٌ لِرَحْمَةِ اللَّهِ تَعَالَی

از اميرمؤمنان على عليه‌السّلام روايت شده است كه فرمودند:

🔹نماز شب، بدن را سلامت مى‏ بخشد،

🔹موجب خشنودى پروردگار و مقيّد بودن به اخلاق پسنديده پيامبران الهى مى‏‌گردد

 🔹و خود را در معرض رحمت خداوند قرار دادن است.

📗ثواب‌الأعمال و عقاب الأعمال، ص: 42  

🔹قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): إِنَ أَقْرَبَكُمْ مِنِّي غَداً وَ أَوْجَبَكُمْ عَلَيَّ شَفَاعَةً أَصْدَقُكُمْ لِسَاناً وَ أَدَّاكُمْ لِلْأَمَانَةِ وَ أَحْسَنُكُمْ خُلُقاً وَ أَقْرَبُكُمْ مِنَ النَّاسِ.

رسول اكرم (صلی الله علیه و آله) فرمود:

«همانا نزدیكترین شما به من در فردایِ (قیامت) و سزاوازترین شما به شفاعت من، راستگوترین، امانتدارترین، خوش اخلاق‌ترین و نزدیكترین شما به مردم است.

📚امالی شیخ صدوق ص ۵۰۹

امام صادق علیه السلام:

هر که روزه‌داری را افطار دهد اجری همچون او خواهد داشت.

(من لا یحضره الفقیه، ج2، ص13)

 عَنِ النَّبِيِّ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه قالَ: 

ما مِنْ عَبْدٍ صائِمٍ يُشْتَمُّ فَيَقُولُ إنِّي صائِمٌ، سَلامٌ عَلَيْكَ لا أشْتُمُكَ كَما تَشْتُمَنِي إلّا قالَ الرَّبُّ تَعالي إسْتَجارَ عَبْدِيِ بِالصَّوْمِ مِنْ شّرِّ عَبْدِيِ قَدْ آجَرْتُهُ النَّارَ

 هيچ روزه داري نيست كه در برابر ناسزا و فحش ديگران بگويد: 

“درود بر شما من روزه دار هستم و بر عكس تو, از ناسزا گفتن خود داري مي كنم”

جز آن كه خدا مي گويد: بنده ام به روزه پناه برد و از ناسزا گفتن لب فروبست من هم او را در برابر جهنم پناه مي دهم. 

🔹«الکافي، ج 4، ص 88»

قال رسول الله صلی الله علیه و آله:يَا عَلِيُّ أَعْمَالُ شِيعَتِكَ تُعْرَضُ عَلَيَّ فِي كُلِ جُمُعَةٍ فَأَفْرَحُ بِصَالِحِ أَعْمَالِهِمْ وَ أَسْتَغْفِرُ لِسَيِّئَاتِهِم

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:

ای علی، کارهای شیعیان تو هر جمعه بر من عرضه می شود، 

با اعمال صالح آنان شادمان می شوم

و برای گناهان آنها استغفار می کنم

📘بحار الأنوار ج65ص41 باب 15

​

​
پيامبراكرم (صلّي الله عليه و آله و سلم) مي‌فرمايند: 

ثلاث حقّ على اللَّه أن لا يردّ لهم دعوه:

     الصائم حتّى يفطر

     المظلوم حتّى ‌ينتصر

     المسافر حتّى يرجع؛ 

سه كسند كه بر خدا لازم است دعايشان را رد نكند: 

روزه دار تا افطار كند 

ستمديده تا ستم از او دفع شود 

مسافر تا به وطن خود باز گردد.

📚نهج الفصاحه

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله
قَد جاءَكُم شَهرُ رَمَضانَ ؛ شَهرٌ مُبارَكٌ … فيهِ لَيلَةُ القَدرِ خَيرٌ مِن ألفِ شَهرٍ، مَن حُرِمَها فَقَد حُرِمَ؛

ماه رمضان، شما را فرا رسيده است؛ ماهى مبارك … كه در آن، شب قدر است كه بهتر از هزار ماه است . محروم، كسى است كه از آن شب، محروم بماند.

تهذيب الأحكام : ج ۴ ص ۱۵۲ ح ۴۲۲

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:امت من چهار گروه هستند:

1 ـ گروهی نماز می خوانند، ولی در نمازشان سهل انگارند “ویل” برای آنهاست،

و “ویل” نام یکی از طبقات زیرین جهنم است، خداوند فرمود:

(فویل للمصلین الذینهم عن صلاتهم ساهون)

 ماعون آیه 4 و 5

پس “ویل” برای نمازگزاران است، آنهایی که در نمازشان سهل انگارند.

——————————

2 ـ گروهی گاهی نماز می خوانند و گاهی نمی خوانند، پس “غی” مال آنهاست،

و “غی” نام یکی از طبقات پایین جهنم است. خداوند متعال فرمود:

(فخلف من بعدهم خلف اضاعوا الصلوة و اتبعوا الشهوات فسوف یلقون غیا)

 مریم آیه 59

سپس جانشین آن مردم خداپرست قومی شدند که نماز را ضایع کرده و از شهوات پیروی کردند، و اینها به زودی در “غی” افکنده خواهند شد

———————————–

3 ـ گروهی هیچ وقت نماز نمی خوانند، “سقر” برای آنهاست،

“سقر” هم نام یکی از طبقات زیرین جهنم است که خداوند متعال فرمود:

(ما سلککم فی سقر قالوا لم نک من المصلین)

 مدثر آیه 42

(اهل بهشت از اهل جهنم سئوال می کنند)

چه چیزی شما را به “سقر” کشاند؟

در جواب می گویند :

ما از نمازگزاران نبودیم.

————————————

4 ـ گروهی همیشه نماز می خوانند، و در نمازشان خشوع دارند.

خداوند متعال فرمود:

(قد افلح المؤمنون الذین هم فی صلاتهم خاشعون)

 مؤمنون آیه 1 و 2

مؤمنان رستگار شدند، آنهایی که در نمازشان با خشوع هستند.

امیدواریم خداوند متعال همه ما را از گروه چهارم قرار دهد.

و اقم الصلاة ان الصلوة تنهی عن الفحشاء و المنکر و لذکر الله اکبر.

 عنکبوت، 45

نماز را بپادار، که نماز انسان را از هر کار زشت و منکر باز می دارد و یاد خدا بزرگتر است.

:

امام علی علیه السلام مى فرمايند: 

«اهل دنيا همچون كاروانى هستند كه هنوز رحل اقامت نيفكنده اند كه قافله سالار فرياد مى زند ( كوچ كنيد) و آن ها كوچ مى كنند»

اشاره به اين دارد كه مردم دنيا حتى وضعشان از مسافران عادى نيز بدتر است

 زيرا مسافران عادى هنگامى كه وارد منزلى شدند مقدارى در آن جا مى مانند و استراحت مى كنند و خود را آماده ادامه راه مى نمايند مگر اين كه قافله سالار بعد از اجازه اقامت احساس كند در آن منزلگاه خطرى است،

 در اين صورت بلافاصله اعلام مى دارد همه برخيزند و آماده حركت شوند و اهل دنيا درست به چنين قافله و قافله سالارى مى مانند و اين مربوط به شرايط غير عادى است.

درباره بى‌وفايى و ناپايدارى‌دنيا تعبيرات مختلفى در روايات اسلامى ديده مى شود كه هر يك از ديگرى گوياتر است از جمله:

گاه دنيا را تشبيه به پلى كرده اند كه بايد از آن عبور كرد و ايستادن و توقف بر آن معنا ندارد. 

«إِنَّمَا الدُّنْيا قَنْطَرَةٌ فَاعْبُرُوهَا وَلاَ تَعْمُرُوهَا»

در جايى ديگر دنيا به عنوان سراى عبور و نه دار اقامت معرفى شده است .

همان گونه كه امام اميرمؤمنان(عليه السلام) در حكمت 133 فرموده است: 

«الدُّنْيا دَارُ مَمَرّ لاَ دَارُ مَقَر».

 وضعيت انسان در برابر دنيا تشبيه به سوارى شده است كه براى استراحت و خواب نيمروز در سايه درختى در يك روز داغ تابستانى پياده مى شود و بعد از ساعتى استراحت آن را ترك مى گويد و مى رود

همان گونه كه پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) فرمود:

«إِنَّمَا مَثَلِى وَ مَثَلُ الدُّنْيا كَمَثَلِ رَاكِب مَرَّ لِلْقَيلُولَةِ فِى ظِلِّ شَجَرَة فِى يوْمِ صَيف ثُمَّ رَاحَ وَ تَرَكَهَا»

بحارالانوار، ج 70، ص 119، ح 111

قرآن مجيد با مثال روشنى ناپايدارى و بی وفايى دنيا را ترسيم كرده است:

 وَاضْرِبْ لَهُمْ مَّثَلَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَاء أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الاَْرْضِ فَأَصْبَحَ هَشِيماً تَذْرُوهُ الرِّيَاحُ وَكَانَ اللهُ عَلَى كُلِّ شَىْء مُّقْتَدِرا

ً

و عجيب اين است كه با اين همه توصيف و تشبيه باز هم گروه كثيرى غافل‌اند و همچنان بر اين دنياى ناپايدار تكيه مى كنند و براى به دست آوردن گوشه اى از آن جانفشانى مى نمايند.

كهف، آيه 45