مهنــا

-والدين بايد ابتدا پول تو جيبي را روزانه، سپس هفتگي، بعد هر پانزده روز يكبار و در آخر، ابتداي هر ماه به كودك پرداخت نمايند.

- هر سال در روز بعد جشن تولد كودك، اين پول را افزايش دهيد و مثل شيوه بالا پيش برويد.

- كودك اين حق را دارد كه خود، براي خرج كردن آن پول تصميم بگيرد.

-اگر پول كودك تمام شد پول بيشتري به او پرداخت نكنيد . با اين كار چگونگي مديريت پول را به او خواهيد آموخت.

- البته مي توانيد(( گاهي)) كه كودكتان پول بيشتري نياز دارد ستاره هاي جدول تربيتي او را خريداري كنيد و به جاي آنها به او پول پرداخت كنيد.

✅ کودکان به علت فطرت پاک و همچنین تجربه اندکی که دارند، خیلی زود به همه چیز و همه کس اعتماد می‌کنند به صورتی که اگر آموزش درست و منطقی به آن‌ها داده نشود ممکن است در معرض آسیب‌های جدی و حتی خطرناکی قرار بگیرند.

اگر قرار است کودکتان مدتی در خانه تنها بماند باید?

? سیستم امنیتی مناسبی را در منزل تعبیه کنید.

? اطمینان حاصل کنید که در زمان عدم حضور شما در منزل، پنجره‌ها و درها به‌خوبی قفل شده باشند.

? به کودکتان آموزش دهید که در زمان عدم حضور شما، به زنگ در و یا زنگ تلفن پاسخ ندهد. مگر تماس‌ها و زنگ‌هایی که شما با فرزندتان از قبل قرار گذاشته باشید.

? حتماً به کودک خود شماره تلفن و آدرس منزل خود را آموزش دهید.

? شماره تلفن‌های ضروری را به وی آموزش دهید.

با فرزندان باید رفیق بود و این رفاقت را تا مرحله ی محسوس کوچک شدن، هم تیپ شدن و هم سن شدن، به صورت تصنعی، تنزل داد و کودک را درک کرد.

او احتیاج به هم بازی دارد. باید بدون ملاحظات سنی، با کودک همراهی کرد. برایش نقاشی کشید، خاله بازی کرد، مهمان بازی کرد.

همکاری با کودکان، بازی با آن ها، داستان گویی برایشان و صمیمانه سخن گفتن با آن ها، کاملا شایسته ی توجه است.

باکلاس های آموزشی مختلف قدرت تخیل کودک را به تکرار آنچه دیگران روزی تخیل کرده بودند نفروشیم. توان یادگیری اش را با یاد گرفتن آنچه دیگران روزی یاد گرفته بودند، عوض نکنیم.

امروزِ شیرینش را با فردای ناشناخته اش تاخت نزنیم. کودکی اش را به بزرگسالی اش بدهکار نکنیم.

⇐هيچ بچه اى با بكن و نكن والدينش تربيت نميشود بلكه يا لجباز ميشود يا از كار مى افتد.

بازی همگام با تربیت،✔️با کودکان خود بازی کنید و در حین بازی مسائلی همچون عدالت، رعایت نوبت، پذیرشِ حق،با جنبه بودن و…یاد دهید.

 اگر پدر بیش ازحد سختگیر باشد فرزندان از او فاصله میگیرند و اگربیش ازحد در رفتارش نرمش داشته باشد، ممکن است فرزندان به قدرکافی از اوحرف شنوی نداشته باشند.پدر همزمان باید باجذبه و مهربان باشد.

حجه الاسلام عسکرپور

تعادل روحی و روانی به عوامل زیادی ربط پیدا می‌کند اما دو تا از کلیدی‌ترین عوامل تعادل روحی فرزندان در خانواده عبارتند از اینکه: «رابطه پدر با مادر از سر محبت و رحمت باشد» و «رابطه مادر با پدر سرشار از تواضع و احترام باشد.

✅فرزندان از والدین خود سرمشق می گیرند؛ سعی کنید سرمشق خوبی برای آنها باشید چرا که فرزندان شما همیشه با چشمان و گوشهای باز متوجه شما هستند و صداقت، وفاداری، محبت، گفتار، رفتار پسندیده و ادب و نزاکت را با سرمشق گرفتن از شما می آموزند. سعی کنید برای فرزندان خود الگوی مناسب باشید.

کودکان می گویند: «وقتی ما حرف می زنیم هیچ کس به ما گوش نمی دهد اما وقتی ما می شنویم، همه حرف می زنند!»
هنر شنیدن یکی از شیوه های ارتباطی والدین با فرزندان است که می توان از طریق آن بسیاری از پیام های کلامی و غیر کلامی را منتقل کرد. این انتقال بدون درک متقابل ناقص می ماند.

✅زمانيكه كودكان كار بدِ بي خطر مي كنند مانند:

> دست کردن در بینی
>در دهان کردن اشیاء
>دست‌کاری کردن اعضای بدن
> ناسزا گفتن
>سر كوبيدن يا خود را پرت كردن

✅بهترین عکس‌العمل این است که:

>> ابتدا حواس کودک را پرت کنید
>>دائم به کودک تذکر ندهید.
>>و در آخر از بي توجهي فعال استفاده كنيد يعني به كار فرزندتان بي اعتنا باشيد.

 والدین هر روز خدمات زیادی به فرزندان ارائه میدهند….
یک مادر سالم هر روز لباس های کودک خود را تمیز و مرتب میکند.
?به او غذا میدهد
?از او نگهداری میکند
?به رشد جسمی و روحی بچه اش اهمیت میدهد
?گاهی هم عصبانی می شوند

?اما خاطره ای که از نحوه بروز خشم خود در ذهن کودک باقی میگذارند این هست…
❌مامانم من را میزنه
❌مامانم من را دوست نداره

آگاهانه رفتار کنیم???

اگر پاسخ کودک شما به درخواست مشارکت و تقسیم کردن همیشه “نه” است،

بد نیست کمی به تلافی فکر کنید! وقتی در حال بازی با کودک هستید و او از شما چیزی می خواهد - مثلا لگوی زرد رنگ - به سادگی به او “نه” بگویید و زمانی که کودک ناراحت و عصبانی می شود، با او در مورد اینکه چه احساسی دارد صحبت کنید و به او بگویید که مطمئنا نمی خواهد باعث به وجود آمدن این حس در دوستانش شود. با این شیوه می توانید هر بار که کودک برای مشارکت و تقسیم دچار دودلی شد، احساسش را به او یادآوری کنید.

دفعه بعدی که فرزندتان نمی خواهد چیزی را با دیگران تقسیم کند، از زمان سنج استفاده کنید.

به کودک بگویید که برای مدتی محدود، مثلا 10 دقیقه می تواند با آن بازی کند و بعد با اتمام زمان، نوبت خواهرش است که 10 دقیقه با آن بازی کند. این شیوه به کودک نشان می دهد که چگونه نوبت را رعایت کند و او را متوجه این مسئله می کند که اسباب بازی اش را برای همیشه به کسی نمی دهد.