روز بزرگ‌داشت حافظ، گرامی باد

غزلی از حافظ

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

وجود نازکت آزرده‌ی گزند مباد

سلامت همه آفاق، در سلامت توست

به هیچ عارضه، شخص تو دردمند مباد

جمال صورت و معنی، ز امنِ صحّت توست

که ظاهرت، دُژم و باطنت، نَژَند مباد

در این چمن چو در آید خزان به یغمایی

رهش به سروِ سَهی‌قامت بلند مباد

در آن بساط که حُسن تو جلوه آغازد

مجال طعنه‌ی بدبین و بدپسند مباد

هر آن که روی چو ماهت، به چشمِ بد بیند

بر آتش تو به جز جان او، سپند مباد

شفا ز گفته‌ی شکّرفشان حافظ جوی

که حاجتت به علاجِ گلاب و قند مباد