مهنــا

امام صادق عليه‌السلام:

اَلسُّجُودُ عَلى طِينِ قَبْرِالْحُسَيْنِ عليه السلام يُنَـوِّرُ إِلَى الْأرْضِ السّـابِعـَةِ وَ مَنْ كانَ مَعَهُ سُبْحَةٌ مِنْ طِينِ قَبْرِالْحُسَيْنِ عليه السلام كُتِبَ مُسَبِّحا وَ إِنْ لَمْ يُسَبِّحْ بِها

سـجده بر تربت قبر حسـين عليه السلام تا زمين هفتم را نورباران مى‌كند و كسى كه تسبيحى از خاك مرقد حسين عليه السلام را با خود داشته باشد، تسبـيح‌گوى حـق محسوب مى‌شود، اگرچه با آن تسبيح هم نگويد.

 من لايحضره الفقيه، ج 1، ص 268

زیارتنامه حضرت اباالفضل العباس (علیه السلام)

السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبَا الْفَضْلِ الْعَبّاسَ بْنَ اَمیرِالْمُؤْمِنینَالسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ سَیِّدِ الْوَصِیّینَ  السَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ اَوَّلِ الْقَومِ اِسْلاماً وَاَقْدَمِهِمْ اِیماناً وَاَقْوَمِهِمْ بِدینِ اللّهِ وَاَحْوَطِهِمْ عَلَى الاْسْلامِ اَشْهَدُ لَقَدْ نَصَحْتَ للّهِ وَلِرَسُولِهِ وَلاَِخیکَ فَنِعْمَ الاَْخُ الْمُواسی فَلَعَنَ اللّهُ اُمَّهً قَتَلَتْکَ وَلَعَنَ اللّهُ اُمَّهً ظَلَمَتْکَ وَلَعَنَ اللّهُ اُمَّهً اسْتَحَلَّتْ مِنْکَ الْمَحارِمَ وَانْتَهَکَتْ حُرْمَهَ الاِْسْلامِ فَنِعْمَ الصّابِرُ الْمُجاهِدُ الْمُحامِی النّاصِرُ وَالاَْخُ الدّافِعُ عَنْ اَخیْهِ الْمُجیبُ اِلى طاعَهِ رَبِّهِ الرّاغِبُ فیما زَهِدَ فیهِ غَیْرُهُ مِنَ الثَّوابِ الْجَزیلِ والثَّناءِ الْجَمیلِ فَألْحَقَکَ اللّهُ بِدَرَجَهِ آبائِکَ فی دارِ النَّعیمِ اللّهُمَّ اِنّی تَعَرَّضْتُ لِزِیارَهِ اَوْلِیائِکَ رَغْبَهً فی ثَوابِکَ وَرَجاءً لِمَغْفِرَتِکَ وَجَزیلِ اِحْسانِکَ فَاَسْألُکَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلى مُحَمَّد وَآلِهِ الطّاهِرینَ وَاَنْ تَجْعَلَ رِزْقی بِهِمْ دارّاً وَعَیْشی بِهِمْ قارّاً  وَزِیارَتی بِهِمْ مَقْبُولَهً  وَحَیاتی بِهِمْ طَیِّبَهً وَاَدْرِجْنی اِدْراجَ الْمُکْرَمینَ  وَاجْعَلْنی مِمَّنْ یَنْقَلِبُ مِنْ زِیارَهِ مَشاهِدِ اَحِبّائِکَ مُفلِحاً مُنْجِحاً قَدِ اسْتَوْجَبَ غُفْرانَ الذُّنُوبِ  وَسَتْرَ الْعُیُوبِ وَکَشْفَ الْکُرُوبِ اِنَّکَ اَهْلُ التَّقْوى وَاَهْلُ الْمَغْفِرَهِ

التماس دعا

حضرت عباس در بیان امام زمان (عج)

 بزرگ ترین عباس شناس عالم در توصیف عموی بزرگوارشان در زیارت ناحیه مقدسه می فرمایند:

 السَّلَامُ عَلَى ابی الفَضْل العباس‌بن‌امیرالمؤمنین، الْمِوَاسِی‏ أَخَاهُ‏ بِنَفْسِهِ، الْآخِذِ لِغَدِهِ مِنْ أَمْسِهِ‏، الْفَادِی لَهُ الْوَاقِی، السَّاعِی إِلَیْهِ بِمَائِهِ، الْمَقْطُوعَةِ یَدَاه‏…

 المزار الکبیر ص ۴۸۶ و اقبال الاعمال ج ۳ ص ۷۱

 سلام بر فرزند برومند علی، ابوالفضل العباس که غم‌خوار و غم‌گسار و جان‌نثار برادر بود و دیروزش را به پای فردایش قربانی کرد. فدایی و نگهبان و پاسدار امام بود، آب (آبرو) به کربلا بخشید و دستان بریده‌اش (پیوندگاه کربلا و تاریخ شد.)

 در این سلام، عباس‌بن‌علی گفته نشده، عباس‌بن‌امیرالمومنین، طلیعه سلام است و این نسبت، خود گویای چه دقائق و لطایفی است که تنها اهل بصیرت و معرفت می‌فهمند.

 در سلام امام زمان ، عباس «مُواسی» است و مواسی، کسی است که اندوه خویش را در اندوه دیگران گم می‌کند و محور «خود» را به پاس‌داشت ناز و نیاز دیگران می‌گسلد و در این میانه «خویشتن» نمی‌خواهد و نمی‌بیند و عباس در «حسین» گم شده است و همه، او می‌بیند و او می‌خواهد، حتی در موج‌خیز علقمه، تصویر حسین فراچشم اوست که می‌گوید: هذا حسین شارب المنون.

عرض سلام و احترام 

فرارسیدن تاسوعای حسینی که منتسب به حضرت_عباس علیه السلام باب الحوائج است را به محضرمقدس حضرت بقیه الله الاعظم و شما دلداده اباعبدالله الحسین علیه السلام تسلیت عرض میکنم 

◼️◼️◼️

گر نخیزی تو زجا،کارحسین سخت تر است

نگران حَرَمَم ،آبرویم در خطر است

قامتِ خم شده را هر که ببیند گوید:

بی علمدار شده ،دستِ حسین بر کمر است

داغ اکبر رمق از زانوی من بُرد ولی

بی برادر شدن از داغ پسر سخت تر است

دست از جنگ کشیدند و به من میخندند

تو که باشی به بَرَم باز دلم گرم تر است

◼️◼️◼️

نیزه زار آمده ام یا تو پُر از نیزه شدی؟!

چو ملائک بدنت پُر شده از بال و پر است

پیشِ من با سر مُنشَق شده تعظیم نکن

که خدا هم ز وفاداری تو با خبر است

◼️◼️◼️

علقمه پر شده از عطر گل یاس، بگو

مادرم بوده کنارت که حسین بی خبر است

به تو از فاصله ی یک قدمی تیر زدند

قد و بالایِ رَسا هم سببِ دردسر است

اصغر از هلهله کردن بدنش میلرزد

گر بداند که تو هستی کمی آرام تر است

◼️◼️◼️

تیر باران که شدی یادِ حسن افتادم

دستت افتاده ز تن،فرق تو شق القمر است

وعده ی ما به نوک نیزه به هر شهر و دیار

که به دنبال سرت خواهرمان رهسپر است

التماس دعا

امام حسين عليه السلام: 

همانا مردمان بنده دنيايند و دين لقلقه زبان آنهاست و هر جا منافعشان [به وسيله دين ] بيشتر تأمين شود زبان مى چرخانند و چون به بلا آزموده شوند آنگاه دين داران اندك اند .

تحف العقول صفحه 245 

امام حسین عليه السلام:

همچون کسی عمل کن که می داند به خاطر گناهانش مؤاخذه می شود و به خاطر نیکوکاری، پاداش می یابد.

بحار الأنوار / ج۷۵ / ص۱۲۷.

▪️اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ

▪️ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ

▪️ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ 

▪️وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

به بهلول گفتند: تقوا را توصیف کن؟

گفت: اگر در زمینی که پر از خار و خاشاک بود مجبور به گذر شوید، چه می‌کنید؟

گفتند: پیوسته مواظب هستیم و با احتیاط راه می رویم تا خود را حفظ کنیم.

بهلول گفت: در دنیا نیز چنین کنید، تقوا همین است. از گناهان کوچک و بزرگ پرهیز کنید و هیچ گناهی را کوچک مشمارید؛ کوهها با آن عظمت و بزرگی از سنگهای کوچک درست شده‌اند.

امام حسین علیه السلام:

هرکس رنج واندوهی را از مومنی برطرف سازد خداوند متعال  غم های دنیا واخرت را از او دور میسازد.

اعلام الدین جلد یک ص۲۹۸

بخشی از سخنان استاد قرائتی در مورد نماز و امام حسین (علیه السلام)

امام حسین (ع) نه تنها خود نماز خواند، بلکه نماز‌های نمازگزاران را نماز کرد 

در حدیث می‌خوانیم سه چیز موجب قبولی نماز است: 

۱.حضور قلب، 

۲.نماز نافله 

۳.و تربت سید الشهداء. 

نماز باید در جامعه و علنی اقامه شود «أَقِیمُوا الصَّلَاهَ». امام حسین (ع) با آنکه می‌توانست در خیمه نماز بخواند و با اینکه نمازش شکسته بود، در مقابل جمعیت نماز بپا داشت.

هنگام اقامه نماز در ظهر عاشورا، حدود ۳۰ تیر به سوی حضرت رها شد یعنی در برابر هر کلمه از حمد و رکوع و سجده، تقریباً یک تیر به سوی امام پرتاب شد.

به راستی نماز چیست که عصر تاسوعا هنگامی که به سیدالشهداء (ع) اعلام حمله می‌شود، حضرت طی چند نوبت گفتگو جنگ را یک روز به تأخیر می‌اندازد و می‌فرمایند «إِنّی أَحِبُّ الصَّلاهَ»، من نماز را دوست دارم. بسیاری از ما نماز می‌خوانیم، ولی چقدر نماز را دوست داریم؟

امام­ حسین (ع) حاضر می‌شود تا بدن مبارکشان سوراخ سوراخ شود، ولی ارزش نماز شکسته نشود. سر مقدس سیدالشهداء (ع) بر روی نی قرآن می‌خواند، یعنی سر از بدن جدا می‌شود، ولی سر و دل از قرآن جدا نمی‌شود.

ما عزادار حسینیم که اشک غم او

آبــروی همه‌ی ماست، خدا می داند…

 الســـلام علـی الحــــسین 

و علی علـــی بن الحسین

و علـــــــی اولاد الحسین

و علی اصحــاب الحسین