مهنــا

روزی حضرت عیسی (علیه السلام) از راهی عبور میکرد. ابلهی با وی درگیر شد و سخنی پرسید . حضرت جوابش را داد ، اما آن شخص دوباره عربده کشی و نفرین میکرد، عیسی تحسین مینمود … عزیزی بدان جا رسید، گفت: ای روح الله، چرا هم زبان این ناکس شده ای و هر چه او بد دهانی میکند، شما لطف می فرمایی و با آن که او جور و جفا پیش می برد، شما مهر نثارش میکنی ؟! عیسی گفت: ای رفیق موافق! «کلّ اناء یترشّح بما فیه؛ از کوزه همان بیرون آید که در اوست». از او آن صفت ها که میشنوی می آید و از من این صورت که مشاهده میکنی می آید. من از او در غضب نمی شوم , من از سخن او جاهل نمی گردم و او از خُلق و خوی من عاقل می گردد.

انا لله و انا الیه راجعون

اگر از تو درباره ی غزه پرسیدند

پس بگو:

در آنجا شهیدی است

که شهیدی آن را حمل می‌کند

و شهیدی از وی عکس می‌گیرد

و شهیدی او را بدرقه می‌کند

و شهیدی بر وی نماز می‌خواند

محمود درویش

امام صادق عليه السلام:

مَلْعونٌ مَلْعونٌ رَجُلٌ يَبدؤهُ أخوهُ بالصُّلْحِ فلَمْ يُصالِحْهُ

ملعون است، ملعون، كسى كه برادرش دستِ صلح و آشتى به سوى او دراز كند و او آشتى نكند

ميزان الحكمه جلد1 صفحه78

اصالت ذاتی بهتر است یا تربیت خانوادگی ؟

در تاریخ آمده است ، به رسم قدیم روزی شاه عباس کبیر در اصفهان به خدمت عالم زمانه ” شیخ بهائی” رسید. پس از سلام واحوالپرسی از شیخ پرسید: « در برخورد با افراد اجتماع  ” اصالت ذاتی” آنها بهتر است یا “تربیت خانوادگی” شان ؟  

   شیخ گفت : هر چه نظر حضرت اشرف باشد همان است، ولی به نظر من ” اصالت ” ارجح است.شاه برخلاف او گفت: شک نکنید که “تربیت” مهم تر است! بحث میان آن دو بالا گرفت و هیچیک نتوانستندیکدیگر را قانع کنند. بناچار، شاه برای اثبات حقانیت خود، او را به کاخ دعوت کرد تا حرفش رابه کرسی نشاند.

فردای آن روز هنگام غروب، شیخ به کاخ رسید. بعد از تشریفات اولیه،وقت شام فرارسید. سفره ای بلند پهن کردند ولی چون چراغ وبرقی نبود، مهمانخانه سخت تاریک بود در این لحظه پادشاه دستی به کف زد و با اشاره او، چهارگربه شمع به دست حاضر شدند وآنجا را روشن کردند!درهنگام ِ شام ، شاه دستی پشت شیخ زد و گفت: دیدی گفتم “تربیت” از “اصالت” مهم تر است! مااین گربه های نا اهل را اهل و رام کردیم که این نتیجه ی اهمیت ” تربیت ” است.

شیخ در عین اینکه هاج و واج مانده بود گفت من فقط به یک شرط حرف شما را می پذیرم و آن اینکه فردا هم گربه ها مثل امروز چنین کنند!! شاه که از حرف شیخ سخت تعجب کرده بود، گفت: این چه حرفیست؟ فردا مثل امروز وامروز هم مثل دیروز!!! کار آنها اکتسابی است که با تربیت و ممارست وتمرین زیاد انجام می شود.

ولی شیخ دست بردار نبود که نبود تا جایی که شاه عباس را مجبور کرد تا این کار را فردا تکرار کند. لذا شیخ، فکورانه به خانه رفت.او وقتی از کاخ برگشت بیدرنگ دست به کار شد. چهار جوراب برداشت و چهار موش  بخت برگشته در آن نهاد.

فردا او باز طبق قرار قبلی به کاخ رفت. تشریفات همان و سفره همان و گربه های بازیگر همان ! شاه که مغرورانه تکرار مراسم دیروز را تأکیدی برصحّت حرفهایش می دید، زیر لب برای شیخ رجز میخواند  که در این زمان، شیخ موشها را رها کرد. هنگامه ای به پا شد یک گربه به شرق، دیگری به غرب، آن یکی، شمال واین یکی،جنوب! واین بار شیخ دستی برپشت شاه زد و گفت: شهریارا! یادت باشد اصالت  گربه، موش گرفتن است گرچه “تربیت” هم بسیار مهم است ولی” اصالت ” مهم تر!

یادت باشد با “تربیت” میتوان گربه را  رام  و آرام کرد ولی هرگاه گربه موش را دید، به اصل و ”اصالت” خود بر می گردد و شیر نا اهل و نا آرام و درنده می شود

↜چطوری از فضای مجازی کم‌تر استفاده کنیم؟

برای استفاده از فضای مجازی ساعت تعیین کنید.

گوشی تلفن را  در یک اتاق دیگه قرار دهید.

به جای اَلکی گشتن در اینستاگرام کتاب بخوانید.

کسانی را که هیچ ارزشی ندارند آنفالو کنید.

نوتیفیکیشن گوشی رو خاموش کنید.

برنامه‌هایی که کاربرد ندارند را حذف کنید.

صبح که بیدار میشود گوشی را چک نکنید.

روز بزرگ‌داشت حافظ، گرامی باد

غزلی از حافظ

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

وجود نازکت آزرده‌ی گزند مباد

سلامت همه آفاق، در سلامت توست

به هیچ عارضه، شخص تو دردمند مباد

جمال صورت و معنی، ز امنِ صحّت توست

که ظاهرت، دُژم و باطنت، نَژَند مباد

در این چمن چو در آید خزان به یغمایی

رهش به سروِ سَهی‌قامت بلند مباد

در آن بساط که حُسن تو جلوه آغازد

مجال طعنه‌ی بدبین و بدپسند مباد

هر آن که روی چو ماهت، به چشمِ بد بیند

بر آتش تو به جز جان او، سپند مباد

شفا ز گفته‌ی شکّرفشان حافظ جوی

که حاجتت به علاجِ گلاب و قند مباد

از نظر بعضیا

چرا فلسطینی‌ ها دست به این عملیات زدن که بخوان بهانه بدن دست صهیونیست‌ها که مظلوم‌نمایی کنن؟

 از نظر این دوستان

فلسطینی‌ها باید مثل هشتاد سال گذشته

تو سری بخورن، شهید بدن، مجروح بدن، خونه‌هاشون خراب بشه، توی محاصره باشن، زن و بچشون جلو چشمشون پرپر بشه ولی دم نزنن که مبادا بهانه دست صهیونیست‌ها بیفته و بتونن مظلوم‌نمایی کنن. از نظر اینا، فلسطینی‌ها باید ماهانه ده‌ها شهید بدن ولی کاری به کار صهیونیست‌ها نداشته باشن.

برای فلسطینی‌ها

الان دیگه دعوا سر خاک نیست که

دعوا سر موجودیته؛ سر بود و نبود

 رژیم کودک‌کش صهیونیستی تاکنون 300 کودک فلسطینی و 320 زن فلسطینی را به شهادت رسانده است.

تصویر مربوط به برخی از کودکان به شهادت رسیده است.

 ۲۳ ربیع الاول، سالروز ورود با برکت کریمه اهلبیت حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها به قم گرامی باد

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: 

هر كه غم و اندوهش بسيار شود، استغفار كند (استغفرالله ربّی و اتوبُ اِلیه) 

مَن كَثُرَتْ هُمومُهُ فَعلَيهِ بالاستِغفارِ 

ميزان الحكمه جلد8 صفحه463

عقابی بر بچه گوسفند حمله آورد و او را به چنگال صید کرده و ربود.

کلاغی که شوق تقلید داشت، این احوال را دید.

خواست که زور خود بر گوسفندی بیازماید ولیکن پنجه‌اش در پشم گوسفند چنان اسیر ماند که بیچاره خود را از آن خلاص دادن نتوانست.

شبان آمد و او را اسیر یافته، بگرفت و به خانه برد تا از بهر بازیچه به فرزندان خود دهد.

چون فرزندان شبان کلاغ را دیدند، از پدر خود پرسیدند که این پرنده چه نام دارد؟

راعی گفت این پرنده‌ایست که پیش از یک ساعت خود را عقاب تصور کرده بود، اکنون خوب دانسته باشد که کلاغ بیشه است حماقت‌ پیشه.

آدمی را باید که در کاری که مافوقِ استطاعت او باشد قدم ننهد و اگر نهد، هم از سرانجام آن نومید شود و هم مصدر تضحیک ابنای روزگار.