مهنــا

أَلاَ لاَيَعْدِلَنَّ أَحَدُکُمْ عَنِ الْقَرَابَةِ يَرَى بِهَا الْخَصَاصَةَ أَنْ يَسُدَّهَا بِالَّذِي لايَزِيدُهُ إِنْ أَمْسَکَهُ وَ لاَيَنْقُصُهُ إِنْ أَهْلَکَهُ

آگاه باشيد! هيچ يک از شما، نبايد از بستگان نيازمند خود رويگردان شود و از آنان، چيزى را دريغ دارد؛ که نگه داشتنش مايه فزونى نيست و از بين رفتنش کمبودى براى او نمى آورد»

نهج البلاغه،خطبه۲۳.

کلام امیرالمؤمنین امام على عليه السلام

اِنَّ اللّهَ تعالى اَنْزَلَ كِتابا هاديا بَيَّنَ فيهِ الْخَيْرَ وَ الشَّرَّ، فَخُذوا نَهْجَ الْخَيْرِ تَهْتَدوا وَ اَصْدِفوا عَنْ سَمْتِ الشَّرِّ تَقْصِدوا؛

خداى تعالى كتابى راهنما فرستاد و در آن خوب و بد را روشن ساخت. پس راه خوبى را پيش گيريد تا هدايت شويد و از راه بدى دورى جوييد تا به مقصد برسيد.

نهج البلاغه: خطبه١۶٧

امام سجاد عليه السلام:

اِتَّقُوا الكَذِبَ الصَّغيرَ مِنهُ وَ الكَبيرَ، فى كُلِّ جِدٍّ وَ هَزلٍ فَإِنَّ الرَّجُلَ إِذا كَذِبَ فِى الصَّغيرِ اجتَرَأَ عَلَى الكَبيرِ؛

از دروغ كوچک و بزرگش، جدّى و شوخيش بپرهيزيد، زيرا انسان هرگاه در چيز كوچک دروغ بگويد، به گفتن دروغ بزرگ نيز جرئت پيدا می‌كند.

تحف العقول: ص٢٧۸.

 امیرالمؤمنین امام علی (علیه السلام) :

 اگر خداوند به شما عافيت و سلامتی داد، قدرشناس باشيد 

و اگر به بلا و گرفتاری مبتلا كرد، صبور باشيد 

‌ نهج البلاغه،خطبه ۹۸.

امام علی علیه‌السلام:

عَجِبْتُ لِلْبَخِيـــــلِ يَسْتَعْجِلُ الْفَقْرَ الَّذِي مِنْهُ هَرَبَ وَ يَفُوتُهُ الْغِنَي الَّذِي إِيَّاهُ طَلَبَ فَيَعِيــــشُ فِي الــدُّنْيَا عَيْشَ الْفُقَرَاءِ وَ يُحَاسَبُ فِي الْآخِرَةِ حِسَابَ الْأَغْنِيَاءِ 

در شگفتم از بخيل، به سوي فقري مي شتابد كه از آن گريزان است، و سرمايه اي را از دسـت مـي دهد كه در جستجوي آن است، در دنيـا چـون تهيدستان زندگي مي كند، اما در آخرت چـون سرمايه داران محاكمه مي شود.

نهج البلاغه، حکمت۱۲۶.

إنَّ اللهَ يُبْتَلِي عِبَادَهُ عِنْدَ الاَْعْمَالِ السَّيِّئَةِ بِنَقْصِ الثَّمَرَاتِ، وَ حَبْسِ الْبَرَکَاتِ، وَ إغْلاَقِ خَزَائِنِ الْخَيْرَاتِ، لِيَتُوبَ تَائِبٌ، وَ يُقْلِعَ مُقْلِعٌ، وَ يَتَذَکَّرَ مُتَذَکِّرٌ، وَ يَزْدَجِرَ مُزْدَجِرٌ

خداوند بندگان خويش را به هنگامى که اعمال بد انجام مى دهند به کمبود ميوه ها و جلوگيرى از نزول برکات آسمان و بستن درهاى گنج هاى خيرات مبتلا مى سازد، تا توبه کاران توبه کنند، گنهکاران دست از گناه بکشند، پندپذيران پند گيرند و عاصيان از گناه باز ايستند

نهج البلاغه،خطبه_143

 تَذِلُّ الْأُمُورُ لِلْمَقَادِيرِ، حَتَّى يَكُونَ الْحَتْفُ فِي التَّدْبِيرِ.

 حوادث و امور، تسليم تقديرهاست تا آنجا که گاه مرگ انسان در تدبير (و هوشيارى او) است.

خداوند براى بيدار ساختن انسان و شکستن #غرور و #غفلت او گهگاه امورى مقدّر مى‌کند که بر خلاف تمام تدبيرها و پيش‌بينى‌هاى انسان است تا به او بفهماند در پشت اين دستگاه، دست نيرومندى است که هيچ کس بى نياز از لطف و محبت او نيست.

 بنابراین انسان نبايد از اراده و تقديرات الهى و اين که همه چيز به دست اوست غافل شود و نيز نبايد دست از تلاش و کوشش بردارد.

نهج البلاغه،حکمت۱۶.

​امیرالمومنین امام علی علیه السلام :

اگر درهای آسمان‌ها و زمین‌ها بر بنده‌ای بسته شود آن‌گاه او تقوا پیش گیرد خداوند راه نجاتی برایش می گشاید.

نهج البلاغه/قسمتی از خطبه ۱۳۰.

 امام علی علیه السلام:

ترس(نابجا) با نااميدى مقرون است و کم رويى موجب محروميت است، فرصت ها همچون ابر در گذرند؛ ازاين رو، فرصت هاى نيک را غنيمت بشماريد

حکمت ۲۱ نهج البلاغه

أمير المؤمنين امام علی (علیه السلام) :

آن كه به سوى خدا روى نمايد،چون تشنه اى است كه به آب رسيده.

نهج البلاغه،خطبه ١٢٤

امیرالمومنین امام علی علیه السلام:

وَ قَالَ (عليه السلام): إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً يَخْتَصُّهُمُ اللَّهُ بِالنِّعَمِ لِمَنَافِعِ الْعِبَادِ، فَيُقِرُّهَا فِي أَيْدِيهِمْ مَا بَذَلُوهَا، فَإِذَا مَنَعُوهَا نَزَعَهَا مِنْهُمْ، ثُمَّ حَوَّلَهَا إِلَى غَيْرِهِمْ.

و درود خدا بر او، فرمود: خدا را بندگانى است كه براى #سود رساندن به ديگران، نعمت هاى خاصّى به آنان بخشيده، تا آنگاه كه دست #بخشنده دارند نعمت ها را در دستشان باقى مى گذارد، و هر گاه از بخشش دريغ كنند، نعمت ها را از دستشان گرفته و به دست ديگران خواهد داد.

نهج البلاغه/حکمت۴۲۵.