مهنــا

امام علی علیه‌السلام:

عَجِبْتُ لِلْبَخِيـــــلِ يَسْتَعْجِلُ الْفَقْرَ الَّذِي مِنْهُ هَرَبَ وَ يَفُوتُهُ الْغِنَي الَّذِي إِيَّاهُ طَلَبَ فَيَعِيــــشُ فِي الــدُّنْيَا عَيْشَ الْفُقَرَاءِ وَ يُحَاسَبُ فِي الْآخِرَةِ حِسَابَ الْأَغْنِيَاءِ 

در شگفتم از بخيل، به سوي فقري مي شتابد كه از آن گريزان است، و سرمايه اي را از دسـت مـي دهد كه در جستجوي آن است، در دنيـا چـون تهيدستان زندگي مي كند، اما در آخرت چـون سرمايه داران محاكمه مي شود.

نهج البلاغه، حکمت۱۲۶.

إنَّ اللهَ يُبْتَلِي عِبَادَهُ عِنْدَ الاَْعْمَالِ السَّيِّئَةِ بِنَقْصِ الثَّمَرَاتِ، وَ حَبْسِ الْبَرَکَاتِ، وَ إغْلاَقِ خَزَائِنِ الْخَيْرَاتِ، لِيَتُوبَ تَائِبٌ، وَ يُقْلِعَ مُقْلِعٌ، وَ يَتَذَکَّرَ مُتَذَکِّرٌ، وَ يَزْدَجِرَ مُزْدَجِرٌ

خداوند بندگان خويش را به هنگامى که اعمال بد انجام مى دهند به کمبود ميوه ها و جلوگيرى از نزول برکات آسمان و بستن درهاى گنج هاى خيرات مبتلا مى سازد، تا توبه کاران توبه کنند، گنهکاران دست از گناه بکشند، پندپذيران پند گيرند و عاصيان از گناه باز ايستند

نهج البلاغه،خطبه_143

 تَذِلُّ الْأُمُورُ لِلْمَقَادِيرِ، حَتَّى يَكُونَ الْحَتْفُ فِي التَّدْبِيرِ.

 حوادث و امور، تسليم تقديرهاست تا آنجا که گاه مرگ انسان در تدبير (و هوشيارى او) است.

خداوند براى بيدار ساختن انسان و شکستن #غرور و #غفلت او گهگاه امورى مقدّر مى‌کند که بر خلاف تمام تدبيرها و پيش‌بينى‌هاى انسان است تا به او بفهماند در پشت اين دستگاه، دست نيرومندى است که هيچ کس بى نياز از لطف و محبت او نيست.

 بنابراین انسان نبايد از اراده و تقديرات الهى و اين که همه چيز به دست اوست غافل شود و نيز نبايد دست از تلاش و کوشش بردارد.

نهج البلاغه،حکمت۱۶.

​امیرالمومنین امام علی علیه السلام :

اگر درهای آسمان‌ها و زمین‌ها بر بنده‌ای بسته شود آن‌گاه او تقوا پیش گیرد خداوند راه نجاتی برایش می گشاید.

نهج البلاغه/قسمتی از خطبه ۱۳۰.

 امام علی علیه السلام:

ترس(نابجا) با نااميدى مقرون است و کم رويى موجب محروميت است، فرصت ها همچون ابر در گذرند؛ ازاين رو، فرصت هاى نيک را غنيمت بشماريد

حکمت ۲۱ نهج البلاغه

أمير المؤمنين امام علی (علیه السلام) :

آن كه به سوى خدا روى نمايد،چون تشنه اى است كه به آب رسيده.

نهج البلاغه،خطبه ١٢٤

امیرالمومنین امام علی علیه السلام:

وَ قَالَ (عليه السلام): إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً يَخْتَصُّهُمُ اللَّهُ بِالنِّعَمِ لِمَنَافِعِ الْعِبَادِ، فَيُقِرُّهَا فِي أَيْدِيهِمْ مَا بَذَلُوهَا، فَإِذَا مَنَعُوهَا نَزَعَهَا مِنْهُمْ، ثُمَّ حَوَّلَهَا إِلَى غَيْرِهِمْ.

و درود خدا بر او، فرمود: خدا را بندگانى است كه براى #سود رساندن به ديگران، نعمت هاى خاصّى به آنان بخشيده، تا آنگاه كه دست #بخشنده دارند نعمت ها را در دستشان باقى مى گذارد، و هر گاه از بخشش دريغ كنند، نعمت ها را از دستشان گرفته و به دست ديگران خواهد داد.

نهج البلاغه/حکمت۴۲۵.

امام علی علیه السلام:

وَ قَالَ (عليه السلام): إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً يَخْتَصُّهُمُ اللَّهُ بِالنِّعَمِ لِمَنَافِعِ الْعِبَادِ، فَيُقِرُّهَا فِي أَيْدِيهِمْ مَا بَذَلُوهَا، فَإِذَا مَنَعُوهَا نَزَعَهَا مِنْهُمْ، ثُمَّ حَوَّلَهَا إِلَى غَيْرِهِمْ.

و درود خدا بر او، فرمود: خدا را بندگانى است كه براى سود رساندن به ديگران، نعمت هاى خاصّى به آنان بخشيده، تا آنگاه كه دست بخشنده دارند نعمت ها را در دستشان باقى مى گذارد، و هر گاه از بخشش دريغ كنند، نعمت ها را از دستشان گرفته و به دست ديگران خواهد داد

نهج البلاغه/حکمت۴۲۵.

http://eitaa.com/kanonrahpooyan

​یکی از تکان دهنده ترین جمله هایی که در فرهنگ بشری گفته شده، جمله زیر از امیرالمومنین علی علیه السلام در یکی از دعاهاي نهج البلاغه است.

” اللهم اجعل نفسی اول كريمة تنتزعها من كرائمی”

 "خدایا کاری کن که از چیزهای ارزشمند زندگی، جانم اولین چیزی باشد که از من می گیری”

یعنی نکند قبل از اینکه جانم را بگیری، شرفم، انسانيتم، عدالتم، و…. گرفته شده باشد و تبدیل به یک تفاله ای شده باشم که تو جانم را می گیری.

و این همان جمله معروف است که می گوید: 

ما آمده ایم تا زندگی کنیم

 و قیمت و ارزش پیدا کنیم؛ 

نه اینکه به هر قیمتی زندگی کنیم.

  کردن؛ راه تداوم نعمتها 

 چون نشانه های نعمت پروردگار آشكار شد، با ناسپاسی نعمتها را از خود دور نسازيد.

نهج البلاغه ، حکمت ۱۳.