معجزه ای از کریم بن الکریم امام مجتبی علیه السلام

محمد بن حجاره نقل می کند که امام حسن مجتبی علیه السلام را دیدم در حالی که عده ای آهو از کنار او می گذشتند امام حسن علیه السلام آنها را صدا زد و همگی جواب دادند و در مقابل او حاضر شدند.

عرض کردیم: ای فرزند رسول خدا! اینها حیوانات وحشی هستند معجزه ای آسمانی به ما نشان بده.

امام حسن علیه السلام به آسمان نگاه کرد گویا درهای آسمان باز شد و نوری فرود آمد و همه خانه های مدینه را احاطه کرد آنگاه خانه ها شروع به لرزیدن کرد که نزدیک بود خراب شود.

عرض کردیم: ای فرزند رسول خدا! آن را برگردان.

امام حسن علیه السلام فرمودند: ما اول هستیم که آفرینش با ما آغاز شده و ما آخر هستیم که هستی با ما پایان می پذیرد و ما فرمانروایی هستیم که امر ما را همه موجودات تکوینٱ اطاعت می کنند.

ما نوری هستیم که فرشتگان را روشنی می بخشیم به نور خداوند آنها را منوّر و به بشارت الهی آنها را مسرور می گردانیم جایگاه نور خداوندی در ما و معدن آن به سوی ما است، اول ما مانند آخر ما و آخر ما همانند اول ما است.

? منابع
نوادر المعجزات،ص ۱۰۳، ح ۸
دلائل الامامة،ص ۱۶۸، ح ۱۳
مدینة المعاجز،ج ۴، ص ۲۳۶، ح ۱۹
القطره، ج ۱، ح ۷/۲۹۲

?????????????????

روزى امام حسن مجتبى عليه السلام پس از شستشو، لباسهاى نو و پاكيزه اى پوشيد و عطر زد. در كمال عظمت و وقار از منزل خارج شد. به طورى كه سيماى جذابش هر بيننده را به خود متوجه مى ساخت، در حالى كه گروهى از ياران و غلامان آن حضرت در اطرافش بودند.
 از كوچه هاى مدينه مى گذشت ، ناگاه با پيرمرد يهودى كه فقر او را از پاى در آورده و پوست به استخوانش چسبيده، تابش خورشيد چهره اش را سوزانده بود. مشك آبى به دوش داشت و ناتوانى اجازه راه رفتن به او نمى داد، فقر و نيازمندى شربت مرگ را در گامش گوارا نموده بود، حالش هر بيننده را دگرگون مى ساخت، حضرت را در آن جلال و جمال كه ديد گفت:

خواهش مى كنم لحظه اى بايست و سخنم را بشنو!
امام عليه السلام ايستاد.
يهودى: يابن رسول الله ! انصاف بده !
امام: در چه چيز؟
يهودی: جدت رسول خدا مى فرمايد:
دنيا زندان مؤمن و بهشت كافر است.
اكنون مى بينم كه دنيا براى شما كه در ناز و نعمت به سر مى برى، بهشت است و براى من كه در عذاب و شكنجه زندگى مى كنم، جهنم است .
و حال آن كه تو مؤمن و من كافر هستم.

امام فرمود:
اى پيرمرد! اگر پرده از مقابل چشمانت برداشته شود و ببينى خداوند در بهشت چه نعمتهايى براى من و براى همه مؤمنان آفريده، مى فهمى كه دنيا با اين همه خوشى و آسايش براى من زندان است، و نيز اگر ببينى خداوند چه عذاب و شكنجه هايى براى تو و براى تمام كافران مهيّا كرده، تصديق مى كنى كه دنيا با اين همه فقر و پريشانى برايت بهشت وسيع است.
پس اين است معناى سخن پيامبر صلى الله عليه و آله كه فرمود:
دنيا زندان مؤمن و بهشت كافر است.

? منبع : بحارالانوار ج ۴۳ ص ۳۴۶ به نقل از کتاب داستان های بحارالانوار

صفحات: 1· 2