​

​
شب هستُ دلـــم چشــم به آسمان دوخته  و خدایی که همین نزدیکیـست

چه آشوبی میشود دلــم وقتی اَمَّنْ یُجیــــبْ میخوانمُ 

با چشمانی بارانـــی صدایـت میزنم

 میگویــم خدایــا ببین مُضطرّ شده ام و کیست 

غیرِ تو که صدایِ بنده ی درمانده‌اش را بشنودُ 

و دعایَش را اجابت کُند؟

غیرِ تو چه کسی میتواند گشایش ایجاد کُند 

برایِ گره‌های ناگشودنی؟!

چه کسی غیرِ تو میتواند آرامشُ اطمینان را 

به قلبــم ببخشد آن لحظه هایی که 

ناآرام صدایت میزنم 

​