اتومبیل جلویی لاک پشت وار پیش می رفت و با اینکه مدام بوق می‌زدم، به من راه نمی داد. 

 داشتم خونسردی ام را از دست می‌دادم که یکدفعه چشمم  به‌‌ برچسب کوچکی روی شیشه‌ی عقبش افتاد: 

“نقص فنی، لطفا صبور باشید!”

 این نوشته همه چیز را تغییر داد. بلافاصله آرام گرفتم و سرعتم را کم کردم. راستش دیگر حتی مراقب آن ماشین و راننده اش هم بودم. چند دقیقه با تأخیر به خانه رسیدم، اما مشکلی نبود. 

ناگهان فکری در خاطرم تلنگر زد:

اگر آن برچسب نبود آیا من صبوری به خرج می‌دادم؟ چرا برای بردباری در برابر مردم به برچسب نیاز داریم!؟

 و دست آخر اینکه، اگر مردم برچسب هایی به پیشانی خود بچسبانند، آیا با دیگران صبورتر و مهربان خواهیم بود؟ 

 برچسب هایی چون:

 "کارم را از دست داده ام" 

 "در حال مبارزه با بیماری سخت هستم" 

 "در مراحل طلاق ناجوری گیر افتاده ام" 

“عزیزی را از دست داده‌ام”

“احساس بی ارزشی و حقارت می‌کنم”

“در شرایط بد مالی و ورشکستگی قرار دارم”

و صدها برچسب دیگر شبیه اینها.

 همه درگیر مشکلاتی هستند که ما از آنها چیزی نمی دانیم. حداقل کاری که میتوانیم بکنیم، صبر و مهربانی است. بیائید به برچسب های نامرئی یکدیگر احترام بگذاریم.

همه چیز را نمیشود فریاد کرد.