?آیت الله حائری شیرازی?

?ما در چيزهایی كه خودمان را می‌شكنیم، اجر می بريم?

برای اينكه اذان گفتن در بين مردم رايج شود، بايد بينند كه بزرگان اذان می گويند. مثلاً كسی كه در بازار از همه محترم‌تر است، شاگردش را به جای خود بگذارد و اذان بگويد. در مدرسه، مدير اذان بگويد. در ادارات، مدير كل و استاندار اذان بگويد. در مسجد اگر كسی صدایی بهتر از امام جماعت دارد، او هم اذان بگويد.

ما در چيزهایی كه خودمان را مي‌شكنيم اجر می بريم. وقتی پيشخدمت اذان بگويد، ترقی مي‌كند؛ ولی وقتی مدير كل اذان بگويد، ديگران تعجب مي‌كنند و او كمی شكسته مي‌شود. اما همين شكسته شدن‌ها ما را می سازد و در آخرت و در بهشت، دری می شود كه انسان را از آن داخل مي‌كنند.

مسلمان هر وقت ديد كه با عبادتی شکسته مي‌شود، آن را به ديگری ندهد، بلکه خودش انجام دهد؛ چون او را بزرگ مي كند و تكبّر را از وجود او بيرون مي‌نمايد. هر چه عبادت سخت‌تر باشد، بيشتر انسان را بزرگ مي‌كند و می سازد.