موضوع: "شعر"

هفت درس مولانا


 درس اول

عشق را بی معرفت معنا مکن

زر نداری مشت خود را وا مکن

____________________

 درس دوم

گر نداری دانش ترکیب رنگ

بین گلها، زشت یا زیبا نکن

________________

 درس سوم

پیرو خورشید یا آیینه باش

هر چه عریان دیده ای افشا مکن

__________________

 درس چهارم

ای که از لرزیدن دل آگهی

هیچ کس را هیچ جا رسوا مکن

____________________

 درس پنجم

دل شود روشن زشمع اعتراف

با کس ار بد کرده ای، حاشا مکن

__________________

 درس ششم

زر بدست طفل دادن ابلهی ست

اشک را نذر غم دنیا مکن

___________________

 درس هفتم

خوب دیدن شرط انسان بودن است

عیب را در این و آن پیدا مکن

نان و نمک

‌هر کسی نان و نمک خورد 

به نان خرده گرفت

نمکش را 

شبِ زخمی شدنم جبران کرد …

سید سعید صاحب علم

 

بهارمان می آید



گفتندکـه…

جمــعــه یارمان می آید 

آن منجی روزگارمان می آید

هـــر جـمــعــه …

گـلــی در دل ما می شکفد

یعنی‌کـــه بمان…

بهارمان می آید

الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَـــ الْفَـــرَج

سه نگاه سه برداشت

حضرت ﻣﻮﺳﯽ ‏(علیه السلام) ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﮐﻮﻩ ﻃﻮﺭ:

ﺍَﺭَﻧﯽ ‏( ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻩ ‏)

ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ : ﻟﻦ ﺗﺮﺍﻧﯽ ‏( ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺮﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﯽ ﺩﯾﺪ ‏)

ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺳﻌﺪﯼ :

ﭼﻮ ﺭﺳﯽ ﺑﻪ ﮐﻮﻩ ﺳﯿﻨﺎ ﺍﺭﻧﯽ ﻣﮕﻮ ﻭ ﺑﮕﺬﺭ

ﮐﻪ ﻧﯿﺮﺯﺩ ﺍﯾﻦ ﺗﻤﻨﺎ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﻟﻦ ﺗﺮﺍﻧﯽ 

ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺣﺎﻓﻆ :

ﭼﻮ ﺭﺳﯽ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺳﯿﻨﺎ ﺍﺭﻧﯽ ﺑﮕﻮ ﻭ ﺑﮕﺬﺭ

ﺗﻮ ﺻﺪﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺸﻨﻮ، ﻧﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﻟﻦ ﺗﺮﺍﻧﯽ 

ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﻮﻻﻧﺎ :

ﺍﺭﻧﯽ ﮐﺴﯽ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺗﺮﺍ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ

ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻨﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪ، ﭼﻪ ﺗﺮﯼ ﭼﻪ ﻟﻦ ﺗﺮﺍﻧﯽ

ﺳﻪ ﺑﯿﺖ، ﺳﻪ ﻧﮕﺎﻩ، ﺳﻪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ

ﻣﺜﻞ ﺳﻌﺪﯼ ، ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ

ﻣﺜﻞ ﺣﺎﻓﻆ ، ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ

ﻣﺜﻞ ﻣﻮﻻﻧﺎ ، ﻋﺎﺭﻓﺎنه

رویاپردازی


جوری رویا پردازی کن

که انگار تا ابد زندگی میکنی

 و جوری زندگی کن

 که انگار امروز میمیری

تَهِ بودن


باید بلند شد 

در امتدادِ وقت قدم زد ؛

گل را نگاه کرد ، 

ابهام را شنید 

باید دوید تا تهِ بودن …

سهراب سپهری 

خاطرات


خاطره ها گاه و بی گاه  می آیند 

کنارم می‌نشینند می‌خندند گریه می‌کنند

اما  پیر نمی‌شوند 

محمدرضا عبدالملکیان 

حرف زدن

آدميست ديگر شكننده است

وقت و بى وقت دلش تنگ مى شود

دوست داشتن مى خواهد

مواظبش كه نباشىبى مهرى كه ببيند

دلش را برمى دارد و جاى ديگر پهن مى كند

نه اينكه فكر بد كنى نه

مى رود جايى كه فقط حرف بزند

حرف بزند كه نميرد

امیر وجود 

خرمشهر


خـرمشهـــر . . . 

همان شهر عشقی است كه 

بسياری از سالكان حماسه آفرين

با قطرات خون خويش آن را پيمودند

و يك شبه راه صدساله را در نورديدند 

اين طايفه از تبار عشقند همه 

جان سوخته از شرار عشقند همه 

ديباچه عمرشان به خون رنگين است 

زنهار كه پاسدار عشقند همه

سـوم خردادسالروز فتح خرمشهر گرامی‌باد

آرامش بی انتها


هميشه اين جمله را با خودت تكرار كن:

«من مستحق آرامشم»

 ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍمنوط به ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻧﮑﻦ

و ﺑﺪ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ به ﻋﻠﺖ ﺑﺪ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﻧﮑﻦ

ﻣﺎ ﺁینه ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ،ﺍﻧﺴﺎﻧﯿﻢ.

ﻣُﺸﮏ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻨﺪ:

ﺗﻮ ﺭﺍ ﯾﮏ ﻋﯿﺐ ﻫﺴﺖ،ﺑﺎ ﻫﺮ ﮐﻪ ﻧﺸﯿﻨﯽ،

ﺍﺯ ﺑﻮﯼ ﺧﻮﺷﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﻫﯽ.

ﮔﻔﺖ: ﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪ ﻧﻨﮕﺮﻡ ﺑﺎ ﮐﯽ ﺍﻡ! به ﺁﻥ ﺑﻨﮕﺮﻡ ﮐﻪ ﻣﻦ ﮐﯽ ﺍﻡ.

ﻭ ﺍﯾﻦ يعنى رسيدن به آرامشى بى انتها.