سوابق اشخاص برای انتخاب کارگزاران

إِنَّ شَرَّ وُزَرَائِکَ مَنْ کَانَ لِلاَْشْرَارِ قَبْلَکَ وَزِيراً، وَمَنْ شَرِکَهُمْ فِي الآْثَامِ فَلاَ يَکُونَنَّ لَکَ بِطَانَةً، فَإِنَّهُمْ أَعْوَانُ الاَْثَمَةِ، وَإِخْوَانُ الظَّلَمَةِ؛

بدترين وزيران تو، وزيرى است كه وزير بدكاران پيش از تو بوده است و شريك گناهان ايشان. مبادا كه اينان همراز و همدم تو شوند، زيرا ياور گناهكاران و مددكار ستم پيشگان بوده اند.

اينجا امام علیه السلام به مسأله حسن سابقه و سوء سابقه اشاره مى کند و بررسى سوابق اشخاص را در انتخاب آنها براى کارهاى مهم لازم مى شمرد.بعضى کسانى که سال ها با افراد ظالم و ستم پيشه همکارى داشته اند صفات زشت و نکوهيده به صورت حالت و عادت و سجيه آنها درآمده و به فرض اظهار توبه کنند باز هم قابل اعتماد نيستند به ويژه آنکه انسان هاى لايق و بدون سوء سابقه در جامعه وجود دارند

نهج البلاغه،نامه_53