بنا به نقل، امام باقر عليه السّلام فرمودند:

 سخن طیب و پاکیزه را از هر که گفت بگیرید،‌ اگر چه او خود،‌ بدان عمل نکند.

خُذُوا الکلِمَةَ الطَّیبَةَ مِمَّن قالَها و إن لَم یعمَل بِها.

بحارالانوار، ج ١١٠، ص ١٦٠

منظور از «سخن طیب و پاکیزه» در این حدیث، سخن نیک و پسندیده‌ای است که به حق و راستی نزدیک باشد. امام باقر (علیه‌السلام) در این حدیث می‌فرمایند که انسان باید سخنان خوب و ارزشمند را از هر گوینده‌ای بپذیرد، حتی اگر خود گوینده به آن عمل نکند. به عبارت دیگر، ارزش سخن به محتوای آن است، نه به گوینده‌اش. 

بنابراین، «سخن طیب و پاکیزه» شامل موارد زیر می‌شود: 

◇سخنان حق و درست:

سخنانی که بر اساس واقعیت و حقیقت استوار باشند.

◇سخنان نیک و پسندیده:

سخنانی که به دیگران آسیب نمی‌رسانند و تأثیر مثبتی بر روحیه و رفتار آنها دارند.

◇سخنان سازنده و مفید:

سخنانی که به رشد و تعالی فرد و جامعه کمک می‌کنند.

◇سخنان دور از دروغ و غیبت:

سخنانی که از گفتن مطالب نادرست و آزاردهنده پرهیز می‌کنند.

به عبارت دیگر، امام باقر (علیه‌السلام) با این حدیث، اهمیت «محتوا» را بر «شخصیت گوینده» تأکید می‌کنند.