مهنــا

​بهترین چهل روز سال برای چله گیری

 از اول ذیقعده تا دهم ذی الحجه به چله موسوی یا كلیمیه معروف است که در آیه ۱۴۲ سوره اعراف هم به آن اشاره شده و مربوط به میعاد ۴۰ روزه حضرت موسی (علیه السلام) با خداوند است :

«و ما به موسى سى شب وعده گذاردیم سپس آن را با ده شب (دیگر) تكمیل نمودیم به این ترتیب میعاد پروردگارش (با او) چهل شب تمام شد …»

 بزرگان اهل معنا به این 40 روز عنایت ویژه داشته و به شاگردان سلوكی خود دستور ذكر و عبادت و دعا و مراقبه می دادند . ذكر این 40 روز متناسب با حال و شرایط فرد است و ختم سوره و آیه و دعا و ذكر در این مدت مطلوب است.

 چله گیری ریشه روایی دارد و در این زمینه پیامبر اکرم (ص ) فرمودند:

 مَن أخلَصَ لِلّهِ أربَعینَ صَباحا ظَهَرَت یَنابیعُ الحِکمَةِ مِن قَلبِهِ عَلى لِسانِه

 هر کس چهل روز خود را براى خدا خالص کند چشمه‌هاى حکمت از قلب وى بر زبانش جارى مى‌شود.

 نهج الفصاحه ص 738

از همه عزیزان تقاضا داریم چنانچه در این مدت 40 روز طلایی سال قصد چله گیری دارند در راس حوائج شون دعا برای تعجیل فرج و رفع موانع ظهور را قرار بدند.

چله های پیشنهادی :

هر چند بهترین چله این است که انسان چهل روز ترک معاصی کند اما موارد زیر هم برای چله گیری پیشنهاد میشود:

کنترل زبان از گناهانی شبیه «غیبت،دروغ،تهمت،فحاشی،اخم،بدزبانی،پرحرفی »

کلا کنترل اعضا و جوارح بدن 

نماز شب «سعی کنید یه رکعت رو داشته باشید»

زیارت عاشورا

چله دعای عهد 




چله سوره های مسبحات قبل از خواب 




چله سوره حشر




چله دعای یستشیر




چله دعای توسل 




چله جامعه کبیره




چله دعای عصر غیبت




چله زیارت آل یاسین

حجت الاسلام قرائتی :

نمازشب توفیقى میخواهد كه آن را هم باید از خدا طلبید.

گاهى گناهان و دروغ‏ ها سبب محرومیّت انسان از نمازشب مى ‏گردد وشیرینى عبادت ونیایش، از انسان گرفته می شود.

پسرم ! سعی کن با حق‌الناس از این جهان رخت نبندی که کار بسیار مشکل می شود

سروکار انسان با خدای تعالی که ارحم‌الراحمین است بسیار سهل تر است تا سروکار با انسانها

به نقل از سایت امام (ره)

​

پادکست | ماه توبه

شهید آیت الله مطهری

آیت الله حائری شیرازی

اگر همدیگر را دوست ندارید به جایی نمی رسید

اگر کسی، مومنی را به عنوان مومن در آغوش بگیرد یا با او دیدار کند، مثل این است که خدا را در عرش زیارت کرده است. 

چه حرف عجیبی است درباره ی انسان!!

 این معنای انسان شناسی است: «من زار أخاه المومن کمن زار الله فی عرشه»؛ این تعریف انسان است. یعنی انسان موجودی است که می تواند دیدن او به معنای دیدن خدا باشد. 

اگر همدیگر را دوست ندارید به جایی نمی رسید.

 وقتی که دوست نداری از او جدایی، 

وقتی از او جدایی شیطان تو را تنها گیر می آورد.

 وقتی تنها گیرت بیاورد می خوردتت، قورتت می دهد.

 شیطان گرگ است دنبال زمانی می گردد که تو از رفقایت جدا شده ای،

 توصیه می کنم که همدیگر را دوست بدارید و این را به عنوان یک اصل برای خودتان قرار دهید، جدی بگیرید.

 حضرت آیت‌ الله جوادی آملی :

 از پرنده که کمتر نیستیم ، پرنده ی مهاجری که مقصدش کوچ است ، اصلاً به ویرانی لانه اش فکر نمی کند ، دست و پایمان را بدجور بسته ایم. 

 گاهی فراموش می کنیم که پیشوایان مان فرموده اند :

 حُبّ الدنیا رأسُ کُلّ خطیئة.

 کسی که مسافر است بیشتر به یاد خانه است ، نه مسافرخانه.

 و کسی که دائم به یاد خانه باشد، آن را خراب نمی کند.

 کسی که دائما به یاد آخرت باشد، گناه و خطیئه ای ندارد.

استاد فاطمی نیا :

خدمت آیت الله بهاءالدینی رسیدم. گفتم آقا راز مقام و رتبه سید سکوت چه بود؟

آقا دست بالا آورد و اشاره به دهان کرد. خدا شاهدست الآن مردم خیلی دست کم گرفته اند آبرو بردن را.

ببینید خدا چند گناه را نمی بخشد:

1- عمدا نماز نخواندن.
2- به ناحق آدم کشتن.
3- عقوق والدین.
4- آبرو بردن.

این گناهان این قدر نحس هستند که صاحبانشان گاهی موفق به توبه نمی شوند.

پسر یکی از بزرگان علما که در زمان خودش استادالعلما بود، برای من تعریف می کرد: “به پدرم گفتم پدر تو دریای علم هستی. اگر بنا باشد یک نصیحت به من بکنی چه می گویی؟

می گفت پدرم سرش را انداخت پایین. بعد سرش را بالا آورد و گفت: آبروی کسی را نبر الآن در زمان ما، هیئتی ها، مسجدی ها و مقدس ها آبرو می برند.

عزیز من اسلام می خواهد آبروی فرد حفظ شود. شما با این مشکل داری؟ دقت کنید که بعضی ها با زبانشان می روند جهنم.

روایت داریم که می فرماید: اغلب جهنمی ها، جهنمی زبان هستند. فکر نکنید همه شراب می خورند و از دیوار مردم بالا می روند. یک مشت مؤمن مقدس را می آورند جهنم. ای آقا تو که همیشه هیئت بودی! مسجد بودی! بله. توی صفوف جماعت می نشینند آبرو می برند.

حضرت أمیرالمؤمنین (علیه السلام) به حارث همدانی می فرماید: اگر هر چه را که می شنوی بگویی؛ دروغ گو هستی.

​

​

​

استاد علیرضا پناهیان

دوست‌ داشتن‌ آدم‌های ‌بزرگ، انسان ‌را بزرگ ‌میکند و دوست ‌داشتن آدم‌های نورانی به ‌انسان ‌نورانیت‌ میدهد. اثر وضعی ‌محبوب، آنقدر زیاد است‌ که‌ آدم ‌باید مراقب ‌باشد مبادا به‌ افراد بی ارزش‌ علاقه‌ پیدا کند…

​

تفکر می تواند انسان را از اسارت نفس نجات دهد.تفکر میتواند اعتقادات رهایی بخش را در انسان تقویت کند اگر به تفکر درباره مبدا و معاد نپردازیم و درباره فنا پذیری لذات دنیا و بقا لذت عبادت و شیرین بودن آن فکر نکنیم آن گاه باید باتجربه تلخ نا کامی ها و شکستها بر سر عقل بیاییم

استاد پناهیان