مهنــا

 سعی کنید در هر سمتی که هستید بهترینی باشید که می توانید، بهترین همسر، بهترین پدر، بهترین مادر، دوست، رئیس، کارمند، دانشجو و… بدین طریق از دنیا، جهان بهتری بسازید.

 و در نهایت به خاطر بسپارید که 

در مدرسه درسی را می آموزید، سپس آزمون می دهید، 

در حالی که در زندگی ابتدا در آزمون شرکت می کنید و سپس درس را می آموزید، 

 آزمون های زندگی را جدی بگیرید

وقتی شهید مصطفی چمران ستاد جنگهای نامنظم را تشکیل داد، عدّه ای از اقشار مختلف مردم «پیر» ، «جوان» ، «متأهل» و «مجرد» به ایشان پیوستند.

ایشان هر چه اصرار می کرد که به این سپاهیان و نیروهای مردمی مختصر حقوقی بدهد قبول نمی کردند. در حالی که در بین آن ها افرادی بودند که زن و بچه داشتند.

تا این که شهید چمران چاره ای اندیشید که آن ها مجبور شوند پولی را دریافت کنند. به همین دلیل پول را خدمت حضرت امام خمینی (رحمه الله) برد و از ایشان درخواست کرد تا آن پول ها را تبرک کنند.

شهید چمران با خود گفت اگر پول های تبرکی را به رزمنده ها بدهم آن ها حتماً آن را قبول خواهند کرد و دیگر بهانه ای برای ردّ کردن آن ندارند. لذا برای هر کس به حسب عائله و شرایطی که داشت مبلغی را معین کرد. برای یکی سه هزار تومان، برای دیگری پنج هزار تومان و …

اوّلین نفری را که صدا زد تا پولش را بدهد، جلو آمد که با نهایت تعجب دید یک اسکناس صد تومانی برداشت و گفت اگر تبرّک امام است، همین کافیست و بقیه هم همین کار را انجام دادند.

آن ها مردانه در کنار فرمانده ی خود در راه خدا جنگیدند و بسیاری از آن ها به درجه ی رفیع شهادت رسیدند و خود فرمانده هم در دهلاویه شربت شهادت نوشید و به یاران شهید خود پیوست. روحشان شاد و یادشان گرامی باد.

… و آن ها رفتند، امّا ما چگونه زندگی می کنیم و چگونه خواهیم رفت؟! 

حضرت اميرالمؤمنين (عليه السلام) به عيادت علاء بن زياد حارثى تشريف برد.
وقتى كه وسعت خانه او را مشاهده نمود.

فرمود: تو خانه به اين وسيعى در دنيا براى چه مى خواهى با آنكه احتياجات به اين خانه در آخرت بيشتر است .

اگر بخواهى در آخرت نيز به خانه وسيعى برسى در اينجا مهمان نوازى كن
صله رحم بجا آور و اداء حقوق بنما.

علاء عرض كرد از برادرم عاصم بن زياد شاكى هستم.
فرمود: چه شكايت دارى ؟
عرض كرد از دنيا كناره گيرى نموده .

آنجناب امر نمود او را بياورند.
عاصم شرفياب شد.

فرمود: اى دشمن نفس خود شيطان گمراهت نموده بر خانواده و اولادت رحم نمى كنى؟
خيال مى كنى خداوند طيبات و چيزهاى حلال را كه براى شما مباح كرده بدش مى آيد از آنها استفاده كنى .
در نظر خدا از اين انديشه خوار و پست تر هستى .

عاصم گفت پس ‍ چرا شما لباس خشن مى پوشى و غذاى ساده و غير لذيذ مى خورى .
فرمود من مثل تو نيستم .
خدا بر پيشوايان حقيقى لازم نموده خودشان را شبيه تنگدستان قرار دهند تا فقر و تنگدستى براى فقراء دشوار نباشد و بدين وسيله تسلى يابند.(1)

در اين روايت چنانچه ملاحظه مى فرمائيد على (عليه السلام ) در عين حال كه علاء را متوجه آخرت مى نمايد و وسعت خانه را در صورتى كه انفاق ننمايد برايش عيب مى داند، برادرش عاصم را به استفاده كردن از نعمتهاى دنيا دستور مى دهد تا حد وسط و ميانه روى بوجود آيد و غرض ‍ از دنيا و آخرت حاصل شود.

1- بحارالانوار، ج15، ص53

حجت‌الاسلام‌والمسلمین رفیعی در ویژه‌برنامه شب قدر حرم امام رضا(ع):

پنج علت افول و کاهش معنویت در جامعه و خانواده‌ها

- ضعف باور‌های دینی
اعتقادات مانند ریشه درخت و اساس عمل انسان است و امروز دشمن و شبکه‌های ماهواره‌ای تمام تلاش‌شان را بر روی تضعیف این باورها متمرکز کرده‌اند.
امروز برنامه‌های مذهبی صدا وسیما قابل تقدیر اما بیشتر بر محور اخلاق تا اعتقادات تولید می‌شود.

-  لقمه حرام
لقمه حرام به طور مستقیم بر روی معنویت تأثیر منفی می‌گذارد، در معنویت دینی لقمه حلال و حرام قبل از تولد فرزند نیز تأثیرگذار است.

- عادت بر گناه
اگر گناه عادی شود، اگر در جامعه قبح گناهانی مانند بدحجابی،‌ربا‌خواری، رشوه و … از بین برود، جای ارزش و ضد ارزش نیز در جامعه عوض خواهد شد؛ آن‌گاه به عنوان مثال بدحجابی ارزش و حجاب به عنوان نماد عدم پیشرفت و تمدن شناخته می‌شود.

- تجمل و دنیا
اسلام به هیچ وجه با دنیا مخالف نیست و دنیای مذمت شده، تجمل پرستی، حب دنیا و گناه به وسیله نعمت‌های دنیایی است.

- بی‌توجهی خانواده‌ها به فرزندان

فقط نیاز مادی و دنیایی فرزندان را تامین میکنند و از نیازی معنوی و روحی فرزندان غافل اند.

مادربزرگ می‌گفت: 

هرکسی در این دنیا نان قلبش را می‌خورد! 

تنها بخشیدن و گذشتن کفایت نمی‌کند، 

رها کن خشم درونت را، 

خاموش کن آتشی که جانت را می‌سوزاند 

بایست روبروی خودت 

دستی دراز کن 

غبار نفرت را بشور بگذار برود دور شود. 

چشم بپوشان از خطای آنکه دلت را آزرده! 

عاقبت آنچه آدمی را از پای در می‌آورد و می‌میراند اعمال گذشته‌ی اوست، 

زخم‌هایی که بر جان‌ها نهاده، 

رؤیاهایی که بر باد داده 

و حرف‌هایی که با آن‌ها، دل‌هایی را شکسته است. 

مادربزرگ می‌گفت: حال دلت را خوب کن 

و باور کن هرکسی در این دنیا نان قلبش را خواهد خورد…

​

​​
خوشبختی سه ستون دارد:

فراموش کردن تلخی های دیروز

غنیمت شمردن شیرینی های امروز

امیدواری به فرصت های فردا

​
 "راضی باش” به هر چی اتفاق افتاد که

 اگه خوب بود زندگیتو “قشنگ” کرد و اگه بد بود تو رو “ساخت”

 "مدیون باش” به همه آدمای زندگی‌ات که

 خوباش بهترین “حس‌هارو” بهت میدن و بداش بهترین “درس‌هارو”

 "ممنون باش” از اونی که بهت یاد داد همه شبیه “حرفاشون” نیستن و همیشه همونجوری که میخوای “پیش نمی‌ره”

زندگی همین‌قدر ساده ست…

این متن در آخرین روز سال حسی عجیبی داشت نویسنده رو نیافتم…

​

بچه‌ها با خيالِ کفش و لباسِ نو، چشمانشان را می‌بندند!زن‌ها با فکرِ عوض کردنِ فرش و رنگِ مبلِ جديدشان!مردها با محاسبه‌ی هزينه‌های شبِ عيد و کارهایِ نيمه‌تمامشان!
اما فروردين که از نيمه بگذرد، طرحِ فرش و رنگ مبل از مُد می‌افتد و کفش و لباسِ نو از چشم، هزينه‌ها و کارهای نيمه‌تمام هم احتمالا تمام می‌شود!ماهی‌ها می‌ميرند و سبزه‌ها پلاسيده می‌شوند.

روی ديوارها و شيشه‌ها باز گرد و خاک می‌نشيند و هفت‌سين‌ها کم‌کم جمع می‌شود…
اينها رو گفتم که بدانيد، اگر هفت‌سينتان يک سين هم کم داشته باشد، ايرادی ندارد!اگر لباستان فلان مارک و مبلتان فلان طرح هم نباشد، آسمان به زمين نمی‌آيد جانم!

خارج کنيد خودتان را از دورِ اين رقابتِ چشم و هم‌چشمی‌ها… شادی‌هايتان را به اين ماديات بی‌دوام گره نزنيد!
بگذاريد کودکانمان ياد بگيرند که سالِ نو چيزی نيست جز حالِ خوبِ کنار هم بودن! جز وقتی که در کنارِ هم می‌گذرانيم… احساسِ خوشبختی داشتن با ماديات هنر نيست!

اگر ميانِ همين اندک ‌داشته‌هايتان هم، با هم مهربان بوديد، آن وقت برويد و ميانِ مردم خوشبختی‌تان را جار بزنيد!
اگر تصميم گرفتيد امسال را بيشتر کنارِ هم باشيد و بيشتر لبخند بزنيد، آن وقت است که شکوفه‌های خوشبختی در دلتان جوانه می‌زند

و حال و هوايِ زندگيتان بهاری می‌شود…
لبخند بزنيد به ترکِ ديوارتان! شايد شکوفه‌ای ميانش منتظرِ جوانه زدن باشد!

شما اگر بچه خودتان را در خانه تربیت نکردید، هیچ‌کس دیگر نمی‌تواند این را بکند اما آن شغلی که شما بیرون دارید، اگر شما نکردید، ده نفر دیگر آن را انجام خواهند داد.

​