مهنــا

​

خوب است آدمی جوری زندگی کند که آمدنش چیزی به این دنیا اضافه کند

و رفتنش چیزی از آن کم…!

حضور آدمی باید وزنی در این دنیا داشته باشد.باید که جای پایش در این دنیا بماند.

آدم خوب است که آدم بماند و آدم تر از دنیا برود. 

نیامده ایم تا جمع کنیم، آمده ایم تا ببخشیم، آمده ایم تا عشق را ؛ایمان را ، دوستی را با دیگران قسمت کنیم و غنی برویم

آمده ایم تا جای خالی ای را پر کنیم که فقط و فقط با وجود ما پر میشود و بس! بی حضور ما نمایش زندگی چیزی کم داشت.

آمده ایم تا بازیگر خوب صحنه ی زندگی خود باشیم…

پس بهترین بازی خود را به نمایش بگذاریم…

زندگی آنقدر ارزش دارد که به خاطر آناز همه هستی خود مایه بگذاریمتا قصری باشکوه از مهربانی محبت ،عشق و دوستی بنا کنیم

و زندگی آنقدر بی ارزش است که نباید به خاطر آن دلی را بیازاریمو برای رسیدن به قله های فانی دنیا دست به هر کاری بزنیم …

​

 این نامه گاندی به همسرش چکیده روانشناسی در حوزه خانواده و روابط زوجین است.


خوبِ من، هنر در فاصله هاست؛

زیاد نزدیک به هم می سوزیم،

و زیاد دور از هم، یخ می زنیم.




تو نباید آنکسی باشی که من میخواهم،

و من نباید آنکسی باشم که تو میخواهی.

کسی که تو از من می خواهی بسازی،یا کمبودهایت هستند یا آرزوهایت.




من باید بهترین خودم باشم برای تو.و تو باید بهترین خودت باشی برای من.

خوبِ من، هنرِِ عشق در پیوند تفاوت هاست،و معجزه اش نادیده گرفتن کمبودها.




زندگی ست دیگر…

همیشه که همه رنگ‌هایش جور نیست؛

همه سازهایش کوک نیست.

باید یاد گرفت با هر سازش رقصید؛

حتی با ناکوک ترین ناکوکش.




اصلا رنگ و رقص و ساز و کوکش را فراموش کن؛

حواست باشد به این روزهایی که دیگر برنمی گردد؛




به فرصت هایی که مثل باد می آیند و می روند و همیشگی نیستند.

به این سالها که به سرعت برق گذشتند؛به جوانی که رفت؛میانسالی که می‌رود.




حواست باشد به کوتاهی زندگی،به زمستانی که رفت؛

بهاری که داردتمام می شود کم کم،آرام آرام.

زندگی به همین آسانی می گذرد.

ابرهای آسمان زندگیگاهی می بارد و گاهی هم صاف است.

میگذرد، هر جور که باشی…

زندگی دیکته ای نیست که آن را به ما خواهند گفت!

زندگی انشایی است که تنها باید خودمان بنگاریم؛

زندگی می چرخد…

چه برای آنکه میخندد…

چه برای آنکه میگرید…

زندگی دوختن شادی هاست…

زندگانی هنر هم نفسی با غم هاست…

زندگانی هنر هم سفری با رنج است…

زندگانی یافتن روزنه در تاریکی است…

​

لبخند بزن؛ وقتی با خانواده ات دور هم جمع شده اید؛ خیلی ها هستند آرزوی داشتن خانواده را دارند.

لبخند بزن؛ وقتی داری سرکارت میروی؛ خیلی ها هستند در به در به دنبال کار و شغل هستند.

لبخند بزن؛ چون تو صحیح و سالم هستی؛ خیلی ها هستند كه دارند بخاطر بازگشت سلامتی شان میلیونها خرج میکنند.

لبخند بزن؛ چون تو زنده ای و روزی داده میشوی و هنوز فرصت برای جبران مافات داری؛ مرده هایی هستند كه آرزوی بازگشت به زندگی را دارند تا عمل صالحی انجام بدهند، اما هیهات!

لبخند بزن؛ چون تو"خدا"را داري، او را می پرستی و از او طلب کمک میکنی؛ کسانی هستندکه برای گاو سجده میکنند.

 لبخند بزن؛ چون ” تو"خودت هستی و خیلی ها آرزو دارند که چون “تو” باشند.

 لبخند بزن؛ و همیشه لبخند بر لبانت داشته باش و خدا را شاکر باش و قناعت پیشه کن و بر تقدیر و مقدرات راضی و تسلیم باش و همیشه فرهنگ لبخند را در محیط زندگی خودت منتشر کن.

یافته هایت را با باخته هایت مقایسه کن و بدان اگر خدا را یافته باشی، هرچه باخته ای مهم نیست …