در هیاهوی زندگی


در گذر از جاده ی زندگی آموختم…

که زندگی طولانی ترین داستان دنیاست

که نمیشه زودتر صفحه آخرش رو خوند 

و برای دونستن آخر داستان باید تمام

عمر و هستیت رو صرف خوندنش کنی

كه خدا عشقه و همیشه باید 

به باران رحمتش امیدوار باشم

خدا با تمام بزرگیش عاشقانه انتظار ميكشه 

تا همیشه به رحمتش اميدوار باشم

آموختم از هر کسی تنها به اندازه شعورش 

انتظار داشته باشم اینطوری کمتر اذیت میشم 

و اینکه آموختم كه زندگي سخته 

ولي من از اون سخت ترم….

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
نظر دهید

آدرس پست الکترونیک شما در این سایت آشکار نخواهد شد.

URL شما نمایش داده خواهد شد.
بدعالی
This is a captcha-picture. It is used to prevent mass-access by robots.