موضوع: "حدیث بندگی"

وضعیت گناهان درقیامت

حضرت علی (ع) در فرمایشی مهم گناهان را به سه دسته کلی تقسیم کرده‌اند:

گناهان سه دسته‌ هستند:

1.گناهانی که بخشیده می‌شوند

2.گناهانی که بخشیده نمی‌شوند

3.گناهانی‌ که‌ برای‌ مرتکبین‌ آنها، هم‌ امید عفو داریم‌ و هم‌ نگران‌ عذاب‌ هستیم‌.

1. امّا گناه‌ مغفور، گناهی‌ است‌ که‌ خداوند بر اثر آن‌ بنده‌اش‌ را در دنیا عذاب‌ داده‌ است‌؛ و خداوند بزرگوارتر است‌ از آنکه‌ بندۀ‌ خود را دوبار عذاب‌ کند.

2. و امّا گناه‌ غیر مغفور، ستمی‌ است‌ که‌ بندگان‌ خدا بعضی‌ به‌ بعض‌ دگر می‌نمایند. خداوند‌ چون‌ برای‌ خلائق‌ ظاهر شود سوگندی‌ بزرگ‌ بر خویشتن‌ یاد کرده‌ است‌ و گفته‌ است‌: خداوند برای‌ بندگانش‌ قصاص‌ میکند، و حقّ بعضی‌ را از بعضی‌ دیگر می‌ستاند؛ بطوریکه‌ برای‌ هیچ‌ بنده‌ای‌ در نزد دیگری‌ تظلّم‌ و دادخواهی‌ باقی‌ نماند. و سپس‌ همه‌ را به‌ معرض‌ حساب‌ گسیل‌ می‌نماید

۳. و اما گناه دسته سوم گناهی است که خدا آنرا بر مخلوقات پوشانده و به او توفیق توبه داده است و او از یک طرف از گناهش می‌ترسد و از طرف دیگر به رحمت خدایش امیدوار است، و حال ما هم اینچنین است که هم امید به رحمت خدا داریم و هم از عذاب او میترسیم

اصول الکافی، ج‏2، ص:۴۴۳

صیقل دل


امام حسن (علیه السلام) :

قلب زنگار می گیرد و با صلوات این زنگار کنار می رود و دل صیقلی می شود. 

وسائل الشیعه، ج۴، ص۱۲۱۶

بدبخت ترین مردم




امیرالمؤمنین امام على عليه السلام: 

بدبخت ترين مردم كسى است كه هواى نفْس بر او چيره شود؛ پس دنيايش او را در اختيار خود گيرد و آخرت خويش را تباه گرداند .

أشقَى الناسِ مَن غَلَبَهُ هَواهُ، فَمَلَكَتهُ دُنياهُ و أفسَدَ اُخراهُ 

غررالحكم حدیث ۳۲۳۷

زبان خوش


 حضرت امام حسن عسکری (علیه السلام) در تفسير آيه «با مردم به زبان خوش سخن بگوييد» فرموند:

 يعنى با همه مردم، چه مؤمن و چه مخالف، به زبان خوش سخن بگوييد. مؤمن، به هم مذهبان، روى خوش نشان مى دهد و با مخالفان، با مدارا سخن مى گويد تا به ايمان، جذب شوند و حتّى اگر نشدند، با اين رفتار، از بدى هاى آنان در حقّ خود و برادران مؤمنش، پيشگيرى كرده است. 

مستدرك الوسائل، ج ۱۲،ص۲۶۱

برکات خدمت به مردم

امام حسین (علیه السلام) :

هرکس برای رضای خدا به برادر دینی اش خدمت کند، خداوند در هنگام نیازش او را عوض خواهد داد و از گرفتاری های دنیا بیشتر از خدمت وی از او رفع خواهد کرد و هرکس غمی را از دل مؤمنی بزداید، خداوند غصه های دنیا و آخرتش را بر طرف می کند و هرکس نیکی کند، خداوند به او نیکی می کند و خداوند نیکوکاران را دوست می دارد.

بحارالأنوار ، ج ۷۵، ص۱۲۱

كشف الغمه،ج۲،ص۲۹

پ.ن:لطفا کمک حال هم باشیم.

بهترین دوری

 

رسول خدا صلي الله عليه واله می فرمایند :

أفْضَلُ الهِْجرَةِ أنْ تَهْجُرَ ما کَرِهَ اللهُ.

برترین هجرت، هجرت از چیزی است که خدا آن را خوش ندارد.  

کنز العمال، ح46263

 

روزه داری سعادت است.


امام على عليه السلام : 

 خوابِ روزه دار ، عبادت است و خاموشى او ، تسبيح و دعايش ، پذيرفته و عملش ، دو چندان . براستى كه براى روزه دار به هنگام افطار دعايى است كه در درگاه خدا ردّ نمى شود .

الدعوات : ۲۷/۴۵، ۴۶ 

میدان مسابقه

​​

 

امام حسن عليه‌السلام فرمودند:  "إنَّ اللهَ جَعَلَ شَهْرَ رَمَضانَ مِضْمارا لِخَلْقِهِ، فَيَسْتَبِقُونَ فيهِ بِطاعَتِهِ إِلي مَرْضاتِهِ، فَسَبَقَ قَوْمٌ فَفَازُوا، وَقَصَّرَ آخَرُونَ فَخابُوا؛ خداوند متعال ماه رمضان را برای بندگان خود میدان مسابقه قرار داد. پس عدّه‌ای در آن ماه با اطاعت و عبادت به سعادت و خوشنودی الهی از یکدیگر سبقت خواهند گرفت و گروهی از روی بی توجّهی و سهل انگاری ناکام و خسارت دیده خواهند بود".  تحف العقول ص۲۳۴

دل بی نیاز

حضرت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) :

كسى كه آخرت همّ و غم او باشد، خداوند دلش را بى نياز مى گرداند و پريشانى اش را رفع می کند و دنيا، بر خلاف میل او، به او روى مى آورد. و كسى كه دنیا همّ و غم او باشد، خداوند فقر را در پيش چشمانش قرار مى دهد و ذهنش را آشفته مى کند و از دنيا جز همان كه برايش مقدّر شده است، نصيب او نمى شود.

كنز العمّال ، ج 3 ، ص 205 .

گرم گرفتن با دنیاپرستان دین را عیبناک و یقین را سست می کند.

مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام:خِلطَةُ أبناءِ الدُّنيا تَشينُ الدِّينَ ، و تُضعِفُ اليَقينَ. معاشرت و قاطی شدن و گرم گرفتن با دنيا پرستان دين را عيبناك و يقين را سست مى‌كند.

 غرر الحكم: ح ۵۰۷۲

پ.ن: حالا دنیا پرستان چه کسانی هستند که نباید باهاشون قاطی شد؟!

 رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله:

أهلُ الدنيا مَن كَثُرَ أكلُهُ و ضِحكُهُ و نَومُهُ و غَضَبُهُ، 

قليلُ الرِّضا، لا يَعتَذِرُ إلى مَن أساءَ إلَيهِ، 

و لا يَقبَلُ مَعذِرَةَ مَنِ اعتَذَرَ إلَيهِ، 

كَسْلانُ عِندَ الطاعَةِ، شُجاعٌ عِندَ المَعصيَةِ، 

أمَلُهُ بعيدٌ، و أجلُهُ قريبٌ، لا يُحاسِبُ نفسَهُ، 

قليلُ المَنفَعَةِ، كثيرُ الكلامِ، قليلُ الخَوفِ، 

كثيرُ الفَرَحِ عِندَ الطَّعامِ و إنَّ أهلَ الدنيا لا يَشكُرُونَ عِندَ الرَّخاءِ، و لا يَصبِرُونَ عِندَ البلاءِ، 

كثيرُ الناسِ عِندَهُم قليلٌ، يَحمَدُونَ أنفسَهُم بما لا يَفعَلونَ، 

و يَدَّعونَ بما لَيس لَهُم، و يَتَكَلَّمونَ بما يَتَمَنَّونَ، 

و يَذكُرونَ مَساويَ الناسِ و يُخفُونَ حَسَناتِهِم.

قالَ: يا ربِّ، هَل يكونُ سِوَى هذا العَيبِ في أهلِ الدنيا؟ 

قالَ: يا أحمدُ، إنَّ عَيبَ أهلِ الدنيا كثيرٌ، 

فيهِمُ الجَهلُ و الحُمقُ، لا يَتواضَعونَ لِمَن يَتَعَلَّمونَ مِنهُ، 

و هُم عِندَ أنفُسِهِم عُقَلاءُ و عِندَ العارِفينَ حُمَقاءُ.

در حدیث معراج آمده است که خدای تعالی ویژگی‌ اهل دنیا را برای رسول خدا صلی الله علیه و آله چنین بیان می‌دارند:

دنيا خواهان كسانى هستند كه 

پرخور و پر خنده و پر خواب و پر خشمند 

و كمتر خشنود و راضی هستند. 

اگر به كسى بدى كنند، پوزش نمى‌طلبند 

و اگر كسى از آنان عذرخواهی کنند، معذرت او را نمى‌پذيرند؛ 

در هنگام عبادت و بندگی کسل هستند 

و در معصيت کردن بى‌باك و شجاعند؛ 

با آن كه مرگشان نزديك است، آرزوهاى دور و دراز دارند، 

از نفس خود حساب نمى‌كشند ، 

كم خير‌و فایده‌اند، پر حرف هستند، 

خوفشان از خدا اندک است،در موقع خوردن غذا بسيار شادمانند

دنيا خواهان در هنگام برخوردارى، سپاسگزار نيستند و به گاه سختى، شكيبايى نمى‌ورزند،

زيادِ مردم در نظر آنان كم است، 

خود را به آنچه نكرده‌اند تعريف و تمجيد مى‌كنند 

و مدّعى چيزى هستند كه ندارند، 

از آرزوهاى خود سخن مى‌گويند، 

از بدی‌هاى مردم ياد مى‌كنند و خوبی‌هاى آنان را کتمان می‌کنند. 

پيامبر عرض كرد: بار خدايا! 

آيا عيب ديگرى هم در دنيا پرستان هست؟ 

فرمود: اى احمد! 

دنيا پرستان عيب‌هاى زيادى دارند. 

آنان مردمانى نادان و احمقند، 

در برابر معلّم خود فروتنى نمى‌كنند و در نظر خودشان مردمانى خردمندند، 

اما نزد فرزانگان و عارفان احمقانی بيش نيستند. 

 بحارالانوار: ج۶، ص۷۷