​حضرت امام جواد علیه السلام فرمودند :

مؤمن نیازمند سه خصلت است :

۱.توفیق از سوی خداوند،

۲.واعظی از درونِ خود،

۳.پذیرش پند و نصیحت از کسی که او را پند می‌دهد.

تحف العقول ، ص ۴۵۷ .

۱- توفیق از سوی خداوند

 مؤمن ‌باید تو هر کاری، تلاشش رو بکنه، زحمتش رو بکشه، امّا توکّلش به خدا باشه و از خدا توفیق بخواد… یعنی نتیجه رو بسپاره دست خدا، و به خدا اطمینان کنه.

قرآن کریم می‌فرماید که، حرف پیغمبرها هم همین بوده:

قَالَ يَا قَوْمِ… إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَ مَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ، عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ أُنِيبُ.

 سوره هود ، آیه ۸۸ .

حضرت شعیب گفت :

اى قومِ من… من قصدى جز اصلاحِ شما، تا آنجا كه در توانم باشد، ندارم،

و در این راه از خدا توفيق میخواهم،

و بر او توكّل كرده‏‌ام،

 و به سوى او باز مى‏‌گردم.

 یعنی تو هر کاری باید از خدا توفیق خواست. پس اوّل از همه توکل و اعتماد به خدا، و کسب توفیق از او.

۲- واعظی از درونِ خود

 "واعظِ درونی” یا همون وجدان، مثل یک چراغی است که خوبیها رو به انسان نشون میده، و اگر خلافی از آدم سر زد، شخص رو سرزنش می‌کنه. 

در روایات داریم که: “کسی که از درونِ خود، ‌واعظ و پند دهنده‌ای نداشته باشد، ‌اندرزهای دیگران چندان سودی به او نمی‌رساند.”

۳- پذیرش پند و نصیحت از کسی که او را پند می‌دهد : طبق این حدیث، “نصیحت پذیری” سوّمین نیاز مومن است. گوشِ شنوا آدمِ عاقل، از انتقادهای دلسوزانه و خیرخواهانه، با روی باز استقبال میکنه، و هرگز از اینکه دیگران نصیحتش کنند ناراحت نمیشه.

 خلاصه بحث اینکه : هم توکّلمون به خدا باشه، و از او توفیق طلب کنیم… ‌ هم چراغِ وجدان رو در درونِ خودمون روشن نگه داریم… و هم پند و نصیحت دیگران رو به گوش جان بشنویم و بپذیریم…