​
{… رَبَّنا لا تُؤاخِذْنا إِنْ نَسِينا أَوْ أَخْطَأْنا رَبَّنا وَ لا تَحْمِلْ عَلَيْنا إِصْراً كَما حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِنا رَبَّنا وَ لا تُحَمِّلْنا ما لا طاقَةَ لَنا بِهِ وَ اعْفُ عَنَّا وَ اغْفِرْ لَنا وَ ارْحَمْنا أَنْتَ مَوْلانا فَانْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْكافِرِينَ}/۲۸۶بقره 

این دعایی است که رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم در شب معراج کرد و پذیرفته شد و این نمازهای مستحبّی، مستحبّ شد؛ و الاّ اگر پیغمبر تقاضا نمی کرد، واجب می بود…

ای  پروردگار ما! ما را مورد مؤاخذه ی خود قرار مده، اگر ما در امرى از امور نسیان کردیم و فراموش نمودیم یا آنکه خطا و اشتباه کردیم! اى پروردگار ما! کارهاى سخت و مشکل را بر عهده ی ما قرار نده، از آن کارهاى سخت و مشکلى که بر امّت هاى پیامبرهاى گذشته قرار دادى! اى پروردگار ما! بر ما تحمیل مکن کارهایى را که ما طاقت حمل آن را نداریم!

تخفیف هایی که پدر امت از خدا گرفت…

پیغمبر به معراج رفته است و از خدا برای این امّت تقاضای تخفیف می کند؛

پیغمبر اکرم از خدا سؤال می کند:

{..رَبَّنا لا تُؤاخِذْنا إِنْ نَسِينا أَوْ أَخْطَأْنا..}۲۸۶ بقره

خدایا اگر امت من نسیان و خطا کرد، تو امّت مرا مؤاخذه نکن! و زحمت را از امّت من بردار!

خداوند خطاب می کند و می فرماید: “در امم گذشته اگر شخصی نسیان یا خطا می کرد، بعد از اینکه من او را متوجّه می کردم، عقابش می کردم؛ امّا به واسطۀ استدعای تو ای رسول من، من عقوبت نسیان و خطا را از امّت تو برداشتم!

دوباره رو می کند به خدا و عرضه می دارد: پروردگارا، حالا که این کار را انجام دادی، یک درخواست دیگری هم دارم!

می گوید: “ای رسول من! گفتی که عقوبت بر نسیان را بردارم، که برداشتم؛ 

گفتی که عقوبت بر خطا را بردارم، که برداشتم؛ دیگر چه کار کنم؟” 

حضرت عرضه می دارد که:

{…وَ لا تَحْمِلْ عَلَيْنا إِصْراً كَما حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِنا …}۲۸۶بقره

خدایا آن إصر و شدّتی که بر امم گذشته بود (ادیانِ امم گذشته با دین ما خیلی فرق می کرد) آن شدّت را از امّت من بردار!

خداوند خطاب می کند: “آن شدّت را که در امم و ادیان گذشته بود، با 

استدعای تو برمیدارم!”

خداوند گفت: “من درامّتهای گذشته نماز جعل کرده بودم و حتمًا باید در امکنۀ خاصّی مثل کلیسا و کنیسه می رفتند و این نماز را آنجا می خواندند، حتّی اگر خیلی دور باشد؛ اما من برای تو هر جای زمین را مسجد و طهور قرار دادم!”

خداوند می فرماید: “در امم سابقه اگر لباس یا بدن آنها نجس می شد، باید 

آن را می کندند؛ امّا من آب را برای تو طَهور قرار دادم و می توانی با آن إزالۀ نجاست کنی!”

”پنجاه رکعت نماز برای آنها جعل کردم و باید این پنجاه رکعت را در  

شبانه روز تقسیم کنند و در پنجاه نوبت نماز بخوانند!”

“امّا همین پنجاه و یک رکعتی که برای امّت تو جعل کردم، باید در پنج  

نوبت بخوانند؛(البتّه بعضی فریضه است و بعضی هم مستحب). 

در امم دیگر، من نمازها را در دل شب و در وسط روز قرار دادم؛ باید در شدّت آفتاب ظهر و در دل شب و نیمه های شب، از خواب بلند شوند و نماز بخوانند؛ ولی برای امّت تو تخفیف دادم، در اطراف نهار و اطراف لیل تقسیم کردم! 

اگر هم موقع ظهر نخواندی عیب ندارد، ثوابش کم می شود ولی دیگر تو را عقاب نمی کنم؛ می توانی بعدازظهر هم بخوانی. نماز مغرب را در اوّل غروب و یک ساعت بعد هم نماز عشاء را قرار دادم، و بعد هم اگر خواستی به آن مقامات بالا برسی، بسم الله! 

برای نماز شب بلند شو! این گوی و این میدان! 

اگر کسی یک کار حسنه انجام می داد، به او یک برابر ثواب می دادم؛ امّا برای امّت تو هر حسنه ای را ده برابر ثواب می دهم! 

در امّت گذشته اگر کسی نیّت کار ثواب می کرد ولی انجام نمی داد، به  

او پاداش نمی دادم؛ امّا در امّت تو نیّت کار ثواب ولو بدون عمل، یک حسنه دارد!

 در امّت گذشته اگر کسی نیّت گناه می کرد، او را عقاب می کردم؛ ولی در امّت تو نیّت گناه بدون انجام دادن آن، عقاب ندارد! 

در امّت گذشته اگر کسی گناه می کرد، گناه او را برای مردم افشا می کردم؛ امّا در امّت تو اگر کسی گناه کند، حسابش بین من و خودش است! 

در امّت گذشته اگر کسی گناه می کرد، باید صد سال استغفار می کرد یا هشتاد سال استغفار می کرد یا پنجاه سال استغفار می کرد، و تا وقتی که عمر داشت باید استغفار می کرد؛ گناه او را می بخشیدم، ولی از بهترین لذائذ دنیا او را محروم می کردم و در همین دنیا نیز او را عقوبت می کردم!  

ُ امّا برای امّت تو اگر فردی از امّت تو صد سال گناه بکند، با یک استغفرالله و یک توبه، در یک طرفةالعین تمام آنها را میبخشم!”

بحار الانوار ج۱۰ ص۲۸ تا ۴۹