ببخش...

خـــدایــــا

من همانم که گاه خندانم، 

و گاهی گریان.

گاه شکرگزارم، و گاهی 

در حال گله کردن

گاه بنده توام، و گاهی بنده خویش!

خدایا 

من مبتلا به گاه و بی گاههای همواره ام.

بیماری که همیشه به نسخه طبیب

خویش عمل نمی کند!

اسیر خویشتنم؛

و گاه و بی گاههای اسارت گونه ام 

مرا در برگرفته است…

معبودا

بندهای گاهها و بی گاههای زندان

تنم را از هم جدا كن!

مرا به آغوش خویش دعوت كن!

که تشنه ترینم به آن …

تمام این گاه و بی گاههای مدامم را، ببخش …

به حق بزرگی و مهربانیت …

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
نظر دهید

آدرس پست الکترونیک شما در این سایت آشکار نخواهد شد.

URL شما نمایش داده خواهد شد.
بدعالی
This is a captcha-picture. It is used to prevent mass-access by robots.