مهنــا

1- آیه بیوت 
فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ
[ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭ ] ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﺫﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺭﻓﻌﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﻣﺶ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺫﻛﺮ ﺷﻮﺩ ، ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺷﺎم ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻣﻰ ﮔﻮیند.(نور٣٦)
(طبق روایات یکی از مصادیق این آیه خانه حضرت زهراست که ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻲ ﻭ ﻣﺤﻞ ﻳﺎﺩ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ انسانهای ﺍﻟﻬﻲ ﺍﺳﺖ)

2- آیه مرج البحرین
مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ
ﺩﻭ ﺩﺭﻳﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺍﻥ ﺳﺎﺧﺖ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺎﻫﻢ ﺗﻠﺎﻗﻲ ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺩﺭﻳﺎ ﻟﺆﻟﺆ ﻭ ﻣﺮﺟﺎﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰﺁﻳﺪ.(الرحمن۱۹و۲۲)
(طبق روایت امام صادق: ﻋﻠﻲ ﻭ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻋﻠﻴﻬﻤﺎ ﺍﻟﺴﻠﺎم ﺩﻭ ﺩﺭﻳﺎﻱ ﻋﻤﻴﻖ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺑﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺩﺭﻳﺎ، ﻟﺆﻟﺆ ﻭ ﻣﺮﺟﺎﻧﻲ ﭼﻮﻥ ﺣﺴﻦ ﻭ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻬﻤﺎ ﺍﻟﺴﻠﺎم ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ)

3- سوره کوثر
إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ
ﺑﻲ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻴﺮ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ [ ﻛﻪ ﺑﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﻧﺴﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺭﻳﺸﻪ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ] ﻋﻄﺎ ﻛﺮﺩﻳﻢ(کوثر١)

4- توبه آدم
فَتَلَقَّىٰ آدَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ
ﭘﺲ ﺁﺩم ﻛﻠﻤﺎﺗﻲ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻮﻱ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺵ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺗﻮﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.(بقره ٣٧)
(طبق روایات شیعه و سنی ﻣﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﻛﻠﻤﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺁﺩم ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻱ ﺁﻥ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻤﻮﺩ، ﺗﻮﺳّﻞ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺧﻠﻖ ﺧﺪﺍ ﻳﻌﻨﻲ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤّﺪ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﺍﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎم ﺍﺳﺖ)

​

اَلسَّلاَمُ عَلَي الْحُسَيْنِ وَ عَلَي عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلَي أَوْلاَدِ الْحُسَيْنِ وَ عَلَي أَصْحَابِ الْحُسَيْنِ

سلام بر حسين و بر علي بن الحسين و فرزندان حسين، و ياران حسين.

​
مباهله پیامبر اسلام (ص) با مسیحیان نجران 

درباره زمان مباهله شیخ مفید می‌نویسد: این واقعه پس از فتح مکه (سال هشتم هجری) و قبل از حجة الوداع (سال دهم هجری) در ذی‌الحجه به وقوع پیوست.  

 روزی که محمد (ص) با تمام خلق حسنه‌اش به مباهله آمد و با خود گنجینه پنج‌گانه طه را گواه برده بود. 
 «مُباهَلَه»درخواست لعن و نفرین الهی برای اثبات حقانیت است و بین دو طرفی رخ می‌دهد که هر کدام ادعای حقانیت دارند. 

 این واژه در تاریخ اسلام به ماجرایی اشاره دارد که طی آن، پیامبر اسلام (ص) پس از مناظره با مسیحیانِ نجران و ایمان نیاوردن آنان، پیشنهاد مباهله داد و آنان پذیرفتند. 

 با این حال مسیحیان نجران، در روز موعود از این کار خودداری کردند چرا که حقیقت نور را دریافته بودند. 
بنابر اعتقادات شیعی، جریان مباهله پیامبر (ص)، نه تنها نشانگر حقانیت اصل دعوت پیامبر (ص) است، بلکه بر فضیلت ویژه همراهان او (فاطمه و حسنین) در این ماجرا دلالت می‌کند.  

 شیعیان معتقدند امام علی (ع) بر اساس آیه مباهله، به منزلۀ نَفْس و جان پیامبر است.  

واقعه مباهله در ۲۴ ذی الحجه سال نهم هجری روی داد و آیه ۶۱ سوره آل عمران به آن اشاره دارد. 
آیه مباهله آیه ۶۱ سوره آل عمران: (بنابراین، پس از فرارسیدن علم ( وحی ) به تو، هر کس درباره او (حضرت عیسی(ع) )، با تو به چالش برخیزد، به او بگو: 

 بیایید تا فرزندانمان و فرزندانتان، و زنانمان و زنانتان، و جان‌هایمان و جان‌هایتان را فراخوانیم، آنگاه (به درگاه خداوند ) زاری [تضرّع] کنیم تا لعنت خداوند را بر دروغگویان نهیم.) 

 خداوند در آیه مباهله، امام حسن (ع) و امام حسین (ع) را فرزند پیامبر (ص) خطاب کرده است، و این صریح‌ ترین دلیل است بر اینکه اهل بیت، نسل و ذریه پیامبر (ص) هستند. 
واقعه مباهله با نامه پیامبر (ص) به مسیحیان نجران و دعوت آنان به اسلام شروع شد و در نهایت با عقب نشستن نجرانیان و ایمان‌آوردن عده‌ای از آنان پایان یافت. 
زهرا مرادوند  

​

اعتماد به خدا محکم ترین امید است.

امام علی(علیه السلام)

وجود تو همان شمارش روزهای عمر تو است،
هر روزی که بگذرد قسمتی از وجود تو را با خود می برد.

شرح غرر،3:77

​

حضرت علی (ع)می‌فرمایند:

 «وَ حَذِّرْهُ صَوْلَةَ الدَّهْرِ وَ فُحْشَ تَقَلُّبِ اللَّیالی وَ الاَیّامِ» 

فرزندم! قلب خود را از یورش و حمله ی روزگار و دگرگونی‌های شب‌ها و روزها برحذر دار.

خصوصیت روزگار این است که به همه حمله می‌کند و البته به هرکس به گونه ای.

به فقیر به شکلی حمله می‌کند و به غنی به شکلی دیگر و تاریخ آینه ی نمایش حمله ی روزگار به انسان‌ها است.

انسان باید همواره آماده چنین حمله ای به خود باشد و خدا را در هر حال از دست ندهد.

همه ی ما مورد هجوم روزگار قرار گرفته ایم و اگر نتوانیم این هجوم را ببینیم و جنس روزگار را نشناسیم مشکلمان دو برابر شده است.

کسی که جنس روزگار را نمی شناسد قبول ندارد که قرار دنیا همین است. پس هر مشکلی که برای او به وجود می‌آید باعث ناراحتی او می‌شود. مثلاً اگر در کنکور قبول نشده است تقصیر را به گردن فقیربودن پدرش می‌اندازد و آن دیگری اگر در ازدواجش موفق نبوده گناه آن را به حساب پدر ثروتمندش می‌گذارد. 

انسان باید بفهمد که روزگار سراسر فاجعه است و باید برای رهایی از حمله‌های پی در پی آن به خدا وصل شود. 

هیچ کس نباید به روزگار اطمینان و اعتماد کند و از تقلب لیالی و ایامِ آن خود را در امان بپندارد.

 نه می‌توان به خوشی‌های موقتِ آن دلگرم بود و نه باید سختی‌های آن را غیر عادی دانست، باید با خدا زندگی کرد تا در هر حال غافل گیر نشویم و متوجه باشیم چه دنیا به مراد ما باشد و چه نباشد در وضعیت ما نباید تغییری پدید آید. برای کسی که خدا دارد داشتن دنیا مانند نداشتن آن است چون ارتباط خود را با خدای خود محکم کرده و همه ی بندهای دیگر را گسسته است. گفت: 

غیر آن زنجیر زلف دلبرم گر 

دو صد زنجیر آید بگسلم 

می گوید من فقط زنجیر زلف دلبرم را می‌خواهم، آن زنجیری که مرا به خدا وصل می‌کند و بقیه ی زنجیرها را پاره می‌کنم و به آنها دل نمی بندم. 

حضرت فرزندشان را از دو چیز برحذر می‌دارند؛ یکی «صَوْلَةَ الدَّهْرِ» و دیگر «فُحْشَ تَقَلُّبِ اللَّیالی وَ الاَیّامِ». فَحش و فُحش هر دو به کار رفته است. «فُحش» به معنای «زشتی» و «فَحش» به معنای «آشکاری» است. 

معنای فرمایش حضرت این است که از گردش آشکار دنیا، یا از گردش بدِ دنیا حذر کن. به این دنیا نچسب زیرا دنیا مانند دُم ماهی است. هرقدر هم که تلاش کنی نمی توانی دم ماهی را بگیری و اگر هم آن را گرفتی تا می‌خواهی خبر دهی که آن را گرفتم، دوباره از دستت دررفته است، جنس دنیا چنین است.

با این دید نگاه کنید که حقیقتاً ثروتمندان هم دنیا ندارند. آنها تمام عمرشان را صرف می‌کنند تا آنچه را که دائم در حالِ از بین رفتن است، حفظ کنند، که این بدبختی بزرگی است.

 آیا کسی که تمام انرژی اش را در طول شبانه روز به دروغ گفتن و خیانت کردن می‌گذراند تا بتواند اتومبیل آخرین مدل و خانه ی اشرافی داشته باشد و بعد هم یک سگ بخرد تا از خانه اش نگهبانی کند، خوشبخت است؟ 

خوشبخت کسی است که وظیفه ی الهی اش را انجام می‌دهد. اگر دارای خانه و ماشین شد، از آنها استفاده می‌کند و اگر نه، هیچ گاه برای به دست آوردن این چیزها از مسیر صحیح دینی خارج نمی شود، تا از مقصد اصلی باز ننماند.

حضرت علی (ع) در فرمایشی مهم گناهان را به سه دسته کلی تقسیم کرده‌اند:

گناهان سه دسته‌ هستند:

1.گناهانی که بخشیده می‌شوند

2.گناهانی که بخشیده نمی‌شوند

3.گناهانی‌ که‌ برای‌ مرتکبین‌ آنها، هم‌ امید عفو داریم‌ و هم‌ نگران‌ عذاب‌ هستیم‌.

1. امّا گناه‌ مغفور، گناهی‌ است‌ که‌ خداوند بر اثر آن‌ بنده‌اش‌ را در دنیا عذاب‌ داده‌ است‌؛ و خداوند بزرگوارتر است‌ از آنکه‌ بندۀ‌ خود را دوبار عذاب‌ کند.

2. و امّا گناه‌ غیر مغفور، ستمی‌ است‌ که‌ بندگان‌ خدا بعضی‌ به‌ بعض‌ دگر می‌نمایند. خداوند‌ چون‌ برای‌ خلائق‌ ظاهر شود سوگندی‌ بزرگ‌ بر خویشتن‌ یاد کرده‌ است‌ و گفته‌ است‌: خداوند برای‌ بندگانش‌ قصاص‌ میکند، و حقّ بعضی‌ را از بعضی‌ دیگر می‌ستاند؛ بطوریکه‌ برای‌ هیچ‌ بنده‌ای‌ در نزد دیگری‌ تظلّم‌ و دادخواهی‌ باقی‌ نماند. و سپس‌ همه‌ را به‌ معرض‌ حساب‌ گسیل‌ می‌نماید

۳. و اما گناه دسته سوم گناهی است که خدا آنرا بر مخلوقات پوشانده و به او توفیق توبه داده است و او از یک طرف از گناهش می‌ترسد و از طرف دیگر به رحمت خدایش امیدوار است، و حال ما هم اینچنین است که هم امید به رحمت خدا داریم و هم از عذاب او میترسیم

اصول الکافی، ج‏2، ص:۴۴۳

روزی شخصی خدمت حضرت علی(علیه السلام) میرود و میگوید یا امیر بنده به علت مشغله زیاد نمیتوانم همه دعاها را بخوانم،چه کنم؟

حضرت علی(علیه السلام) فرمودند:خلاصه تمام ادعیه را به تو میگویم،هر صبح که بخوانی گویی تمام دعاها را خواندی.

1- الحمدلله علی کل نعمه

2- و اسئل لله من کل خیر

3- و استغفر الله من کل ذنب

4- واعوذ بالله من کل شر

1- خدا را سپاس و حمد می گویم برای هر نعمتی که به من داده است.

2- و از خداوند درخواست میکنم هر خیر و خوبی را 

3- و خدایا مرا ببخش برای تمام گناهانم.

4- و خدایا به تو پناه می برم از همه بدی ها.

بحارالانوار:ج91 ص242

​

در سرت داری اگر سودای عشق و عاشقی

عشق شیرین است اگر معشوقِ تو باشد حسین…

السَّلامُ عَلیْڪ یااَباعَبدِاللهِ الْحُسینِ الْمَظلوُم عَلیہِ السَّلام

​

قال رسول الله صلى الله علیه وآله: 

«یا سلمان، حبّ فاطمة ینفع فی مئة من المواطن أیسر تلک المواطن: الموت و القبر والمیزان و المحشر و الصراط و المحاسبة فمن رضیت عنه ابنتی فاطمة رضیت عنه و من رضیت عنه رضی الله عنه و من غضبت علیه ابنتی فاطمة غضبت علیه و من غضبت علیه غضب الله علیه یا سلمان ویل لمن یظلمها و یظلم بعلها أمیر المؤمنین علیا و ویل لمن یظلم ذرّیتها و شیعتها».

ای سلمان! 

حبّ فاطمه در 100 جا نافع و مفید است، میسّرترین و راحت‌ترین آنجاها: 

هنگام مردن، در قبر، در میزان، در محشر، در صراط، در محاسبه، پس هر که که دخترم فاطمه از او راضی شود من هم از او راضی می‌شوم و کسی که من از او راضی شوم خدا از او راضی می‌شود و هر کس که دخترم فاطمه بر او غضب کند من هم بر او غضبناک می‌شوم و هر کس که من بر او غضبناک شوم خدا بر او غضبناک می‌شود. 

ای سلمان وای بر کسی که به او و به شوهر او أمیر المؤمنین علی ظلم و ستم کند و وای بر کسی که به نسل و شیعه او ظلم و ستم کند.

 فرائد السمطین: 2 کشف الغم: 1/467