​
مباهله پیامبر اسلام (ص) با مسیحیان نجران 

درباره زمان مباهله شیخ مفید می‌نویسد: این واقعه پس از فتح مکه (سال هشتم هجری) و قبل از حجة الوداع (سال دهم هجری) در ذی‌الحجه به وقوع پیوست.  

 روزی که محمد (ص) با تمام خلق حسنه‌اش به مباهله آمد و با خود گنجینه پنج‌گانه طه را گواه برده بود. 
 «مُباهَلَه»درخواست لعن و نفرین الهی برای اثبات حقانیت است و بین دو طرفی رخ می‌دهد که هر کدام ادعای حقانیت دارند. 

 این واژه در تاریخ اسلام به ماجرایی اشاره دارد که طی آن، پیامبر اسلام (ص) پس از مناظره با مسیحیانِ نجران و ایمان نیاوردن آنان، پیشنهاد مباهله داد و آنان پذیرفتند. 

 با این حال مسیحیان نجران، در روز موعود از این کار خودداری کردند چرا که حقیقت نور را دریافته بودند. 
بنابر اعتقادات شیعی، جریان مباهله پیامبر (ص)، نه تنها نشانگر حقانیت اصل دعوت پیامبر (ص) است، بلکه بر فضیلت ویژه همراهان او (فاطمه و حسنین) در این ماجرا دلالت می‌کند.  

 شیعیان معتقدند امام علی (ع) بر اساس آیه مباهله، به منزلۀ نَفْس و جان پیامبر است.  

واقعه مباهله در ۲۴ ذی الحجه سال نهم هجری روی داد و آیه ۶۱ سوره آل عمران به آن اشاره دارد. 
آیه مباهله آیه ۶۱ سوره آل عمران: (بنابراین، پس از فرارسیدن علم ( وحی ) به تو، هر کس درباره او (حضرت عیسی(ع) )، با تو به چالش برخیزد، به او بگو: 

 بیایید تا فرزندانمان و فرزندانتان، و زنانمان و زنانتان، و جان‌هایمان و جان‌هایتان را فراخوانیم، آنگاه (به درگاه خداوند ) زاری [تضرّع] کنیم تا لعنت خداوند را بر دروغگویان نهیم.) 

 خداوند در آیه مباهله، امام حسن (ع) و امام حسین (ع) را فرزند پیامبر (ص) خطاب کرده است، و این صریح‌ ترین دلیل است بر اینکه اهل بیت، نسل و ذریه پیامبر (ص) هستند. 
واقعه مباهله با نامه پیامبر (ص) به مسیحیان نجران و دعوت آنان به اسلام شروع شد و در نهایت با عقب نشستن نجرانیان و ایمان‌آوردن عده‌ای از آنان پایان یافت. 
زهرا مرادوند