از گابریل گارسیا پرسیدند:

 اگر بخواهی کتابی صد صفحه ای درباره امید بنویسی، چه می نویسی؟

گفت:

نود و نه صفحه رو خالی میذارم. صفحه آخر، سطر آخر،

می نویسم

یادت باشه دنیا گرده،

هر وقت احساس کردی به آخر رسیدی

شاید در نقطه شروع باشی…

زندگی ساختنی است؛

نه ماندنی..

بمان برای ساختن

نساز برای ماندن…

منتظر نباش کسی برایت گل بیاورد،

خاک را زیر و روکن… 

بذر را بکار، 

از آن مراقبت کن

گل خواهد داد….

 برای موفق شدن و ساختن دوباره زندگیت از همین امروز شروع کن.

 یک شروع تازه …

و این را بدان که اگر امیدوارانه تلاش کنی قطعا موفق میشوی.