امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام:

وَ اِنَّ لِلذِّكرِ لاََهْلاً اَخَذُوهُ مِنَ الدُّنْيا بَدَلاً، فَلَمْ تَشْغَلْهُمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيعٌ عَنْهُ،

برای ياد خدا اهلی است كه آن ياد را به جای دنيا انتخاب كرده‌اند، هيج تجارت و داد و ستدی آنان را از ذكر حق غافل نمی‌كند، 

يقْطَعُونَ بِهِ اَيامَ الْحَياةِ، وَ يهْتِفُونَ بِالزَّواجِرِ عَنْ مَحارِمِ اللّهِ في اَسْماع الْغافِلينَ،  

روزگار خود را با ياد خدا به سر می‌برند، و با بيان‌های بازدارنده از محرمات الهی به گوش غافلان بانگ می‌زنند،

وَ يأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ وَ يأْتَمِرُونَ بِهِ، وَ ينْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكرِ وَ يتَناهَوْنَ عَنْهُ،

به عدالت فرمان می‌دهند و خود عامل به آنند، از زشتی نهی می‌كنند و خود از آن باز می‌ايستند، 

فَكاَنَّما قَطَعُوا الدُّنْيا اِلَی الاْخِرَةِ وَ هُمْ فيها، فَشاهَدُوا ماوَراءَ ذلِك، 

گويی رابطه خود را با دنيا بريده و در آخرت‌ هستند و آنچه را بعد از دنياست مشاهده می‌كنند،  

فَكاَنَّمَا اطَّلَعُوا غُيوبَ اَهْلِ الْبَرْزَخ فی طُولِ الاِْقامَةِ فيهِ، وَ حَقَّقَتِ الْقِيامَةُ عَلَيهِمْ عِداتِها،

انگار بر احوال پنهان برزخيان كه چه مدتی است در برزخ به سر می‌برند آگاهند، و قيامت وعده‌های خود را بر آنان محقق كرده،

فَكشَفُوا غِطاءَ ذلِك لاَِهْلِ الدُّنْيا حَتّی كاَنَّهُمْ يرَوْنَ ما لايرَی النّاسُ، وَ يسْمَعُونَ ما لا يسْمَعُونَ. 

و اينان برای اهل دنيا پرده از آن برداشته‌اند، گویی چنان است كه می‌بينند آنچه را مردم نمی‌بينند، و می‌شنوند آنچه را مردم نمی‌شنوند. 

نهج البلاغه، بخشی از خطبه ۲۲۲(رجال لا تلهیهم..)