امام صادق عليه السّلام فرمودند:

 آدم دين دار چون مي انديشد، آرامش بر جان او حاكم است.

 چون خضوع مي كند متواضع است.

 چون قناعت مي كند، بي نياز است. 

به آنچه داده شده خشنود است. 

چون تنهايي را برگزيده از دوستان بي نياز است. 

چون هوا و هوس را رها كرده آزاد است. 

چون دنيا را فرو گذارده از بدي ها و گزندهاي آن در امان است. 

چون حسادت را دور افكنده محبتش آشكار است. 

مردم را نمي ترساند پس از آنان نمي هراسد و به آنان تجاوز نمي كند پس از گزندشان در امان است. 

به هيچ چيز دل نمي بندد پس به رستگاري و كمال فضيلت دست مي يابد و عافيت را به ديده بصيرت مي نگرد پس كارش به پشيماني نمي كِشد.

اِنَّ صاحِبَ الدّينِ فَكَّرَ فَـعَـلَـتْهُ السَّكينَةُ وَ اسْتَـكانَ فَـتَواضَعَ وَ قَنِعَ فَاسْتَغْني وَ رَضي بِما اُعْطي وَ انْفَرَدَ فَكُفي الاِْخْوانَ وَ رَفَضَ الشَّهَواتِ فَصارَ حُرّا وَ خَلَعَ الدُّنْيا فَتَحامَي الشُّرورَ وَ اطَّرَحَ الْحَسَدَ فَظَهَرتِ الْمَحَبَّةُ وَ لَمْ يُخِفِ النّاسَ فَـلَـمْ يَخَفْهُمْ وَ لَمْ يُذْنِبْ اِلَيْهِمْ فَسَلِمَ مِنْهُمْ وَ سَخَتْ نَفْسُهُ عَنْ كُلِّ شَي ءٍ ففازَ وَ اسْتَكْمَلَ الْفَضْلَ وَ اَبْصَرَ العافيَةَ فَاَمِنَ النَّدامَة.

امالي مفيد، صفحه ٥٢، حدیث ١٤