​

آرام آرام پاییز هم به سر میرسد و هرچه دلتنگی را با خود میبرد. آذر می‌آید تا آخرین زیباییِ خزانش را نشان چشم‌هایِ خیس دهد و بارِ سنگینِ اندوه را از دوشِ خسته و بی‌گناهمان بردارد و برود.

روزها 

ماه‌ها 

فصل‌ها

تمام می‌شوند و می‌روند همچون ما که هر لحظه در حالِ عبور کردن و رفتنیم هر چند گاهی از یاد می‌بریم این رفت و آمدهایِ بزرگ را..

پاییز به پایان نزدیک می‌شود و اینک باید راز فصلی دگر را آموخت،رازِ افتادنِ دانه دانه برف هایِ سرکش…

حاتمه ابراهیمزاده

​