مهنــا

اِلهی عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفآءُ

وَ انْکَشَفَ الْغِطآءُ وَ انْقَطَعَ الرَّجآءُ

وَ ضاقَتِ الاَْرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمآءُ

وَ اَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَ اِلَیْکَ الْمُشْتَکی …

 لوْ لا ینْهاهُمُ الرَّبَّانِیونَ وَ الْأَحْبارُ عَنْ قَوْلِهِمُ الْإِثْمَ وَ أَکلِهِمُ السُّحْتَ لَبِئْسَ ما کانُوا یصْنَعُونَ 

چرا علمای نصارا و یهود آنان را از سخنان گناه آلود وخوردن مال حرام بازنمی دارند؟ چه بد است آنچه انجام می دهند.

 پیام ها 

1- مسئولیت امر به معروف و نهی از منکر، در درجه اوّل متوجّه علماست.

2- سکوت و بی تفاوتی علما، زمینۀترویج فساد است.

3- علما باید قدرت داشته باشند تا بتوانند علاوه بر موعظه و دعوت، جلوی مفاسد را بگیرند.

4- اگر نهی از منکر، جلوی گناه را نگیرد، لااقل جلوی سرعت آن را می گیرد.

5- علمای اهل کتاب، حتّی به حداقل وظیفه هم عمل نکردند.

6- زیبایی علم، در اظهار آن و زشتی اش در سکوت و کتمان است.

سوره مائده، آیه 63

منبع: تفسیر نور؛ ج 2؛ ص328

پيامبر اکرم صلّي الله عليه و آله فرمودند:

اُحِبُّ الصِّبْيانَ لِخَمْسٍ :

اَلاَْوَّلُ : اَنـَّهُمْ هُمُ الْبَكّاؤونَ ،

وَالثّانى : يَتَمَرَّغونَ بِالتُّرابِ

وَ الثّالِثُ : يَخْتَصِمونَ مِنْ غَيْرِ حِقْدٍ

وَ الرّابِـعُ : لا يَدَّخِرونَ لِغَدٍ شَيئا

وَ الْخامِسُ : يُعَمِّرونَ ثُمَّ يُخَرِّبونَ ؛

• كودكان را به خاطر پنج چيز دوست مى دارم :

>> اول آن كه بسيار مى گِريند،

>> دوم آن كه با خاك بازى مى كنند،

>> سوم آن كه دعوا كردن آنان همراه با كينه نيست؛

>> چهارم آن كه چيزى براى فردا ذخيره نمى كنند،

>> پنجم آن كه مى سازند و سپس، خراب مى كنند (دل بستگى ندارند) .

_______________________

 مواعظ العدديّه ، ص 259

_______________________
???? 

???? آیت الله العظمی امام خامنه ای مد ظله العالی ????

• انسان تدبّر که می‌کند، می‌فهمد چرا از زبان چند نفر از ائمّه ما علیهم‌السّلام، نقل شده است که خطاب به سیدالشهدا علیه‌الصّلاة و السّلام فرموده‌اند: «لایوم کیومک یا اباعبداللَّه»؛ یعنی هیچ حادثه‌ای مثل حادثه تو و مثل روز تو نیست. چون عاشورا یک واقعه استثنایی بود.

• لبّ و جوهر حادثه عاشورا این است که در دنیایی که همه جای آن را ظلمت و فساد و ستم گرفته بود، حسین‌بن‌علی علیه‌السّلام برای نجات اسلام قیام کرد و در این دنیای بزرگ، هیچ‌کس به او کمک نکرد! حتّی دوستان آن بزرگوار، یعنی کسانی که هر یک می‌توانستند جمعیتی را به این میدان و به مبارزه با یزید بکشانند، هر کدام با عذری، از میدان خارج شدند و گریختند!

• ابن‌عبّاس یک‌طور؛ عبداللَّه‌بن‌جعفر یک‌طور؛ عبداللَّه‌بن‌زبیر یک‌طور؛ بزرگان باقی‌مانده از صحابه و تابعین یک‌طور…

شخصیتهای معروف و نام و نشان‌دار و کسانی که می‌توانستند تأثیری بگذارند و میدان مبارزه را گرم کنند، هر کدام یک‌طور از میدان خارج شدند.

این، در حالی بود که هنگام حرف زدن، همه از دفاع از اسلام می‌گفتند. اما وقتی نوبت عمل رسید و دیدند که دستگاه یزید، دستگاه خشنی است؛ رحم نمی‌کند و تصمیم بر شدّت عمل دارد، هرکدام از گوشه‌ای فرار کردند و امام حسین علیه السّلام را در صحنه تنها گذاشتند.

حتی برای این‌که کار خودشان را توجیه کنند، خدمت حسین‌بن‌علی علیه‌السّلام آمدند و به آن بزرگوار اصرار کردند که «آقا، شما هم قیام نکنید! به جنگ با یزید نروید!»

بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم - 1371/04/10