مهنــا
تعریف زنـدگی در یک کلمه:زنـدگی آفرینش است.
خوشبختی
یکشنبه 98/10/29
در وجود همه ما یک منِ افسرده, یک منِ عصبانی، یک منِ شاد و یک منِ مضطرب و هزاران من دیگر وجود دارد.
کدام من پیروز می شود؟
هر کدام که بیشتر تغذیه شود…
پس مراقب تغذیه روحمون باشیم.
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
نظر دهید
سکوت
جمعه 98/10/27
علامه حسن زاده:
سکوت خیلى مشکل است و خیلى ریاضت میخواهد، و چقدر زحمت میخواهد و چقدر کشیک نفس کشیدن میخواهد تا سکوت اختیار شود و تا حرفها جمع و جور و غربال گردد تا هرزه گو و هرزه خوار نباشد و روى حساب حرف بزند سپس کم کم میبینید که قلمش سنگین میشود وعبارتهاى او وزین میگردد، و لذا آدم ساکت و آرام که حرف نمیزند یک وقتى میبینید که به حرف درآمده هر جمله اش کتابى میشود و اگر دست به قلم شود و چیزى بنویسد باید نوابغ دهر جمع شوند تا آن را شرح کنند.
نیکی
پنجشنبه 98/10/26
حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام:
دل‌ها مانند ظرف‌اند،
و بهترین آن‌ها ظرفی‌است که
نیکی را بیشتر در خود نگه دارد…
آدم ها را مهمان کنید
پنجشنبه 98/10/26
آدم ها را مهمان کنیدمهمان یک جرعه زندگی
مهمان یک دل خوش
یک احوالــپرسی ساده و بی‌قضاوت
یک فنجان زندگی بی‌دغدغه …
مهمان مهربانی‌تان
مهمان کنید
به دوست داشتن
به خیال راحت از حضورتان
به حس خوب
به حرفــهای بی کینه و کنایه
به لبخندی
به دعایی …
این مهمانی به زندگی تان برکت میدهد.
مضطر شدم خدایا...
یکشنبه 98/10/22
شب هستُ دلـــم چشــم به آسمان دوخته و خدایی که همین نزدیکیـست
چه آشوبی میشود دلــم وقتی اَمَّنْ یُجیــــبْ میخوانمُ
با چشمانی بارانـــی صدایـت میزنم
میگویــم خدایــا ببین مُضطرّ شده ام و کیست
غیرِ تو که صدایِ بنده ی درمانده‌اش را بشنودُ
و دعایَش را اجابت کُند؟
غیرِ تو چه کسی میتواند گشایش ایجاد کُند
برایِ گره‌های ناگشودنی؟!
چه کسی غیرِ تو میتواند آرامشُ اطمینان را
به قلبــم ببخشد آن لحظه هایی که
ناآرام صدایت میزنم
بیانیه دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی
شنبه 98/10/21
سردار حاجی‌زاده عزیز
حاج قاسم عرصه آسمان
شجاعت و ایثار شما در اذعان به خطا و به‌عهده گرفتن مسؤلیت ستودنی بود.
کسی سرباز در جبهه را نیز ملامت نمیکند؛ چه رسد به سردار مسقر درستاد فرماندهی.
تأسف و تلخی ما ازنفس حادثه است.
انتقام سخت از آمریکا وظیفه شما و خواست ما بود.
راه توبه
شنبه 98/10/21
مردی خدمت حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم شرفیاب شد و عرض کرد: ای پیامبر خدا! من در زندگی، بسیار گناه کرده ام و اکنون پشیمانم و می خواهم توبه کنم، چه راهی دارم که خداوند، زود از گناهان من در گذرد؟
حضرت فرمود: از پدر و مادرت کدام یک زنده اند؟ مرد عرض کرد: فقط پدرم. حضرت فرمود: برو و به پدرت خدمت کن.
وقتی که آن جوان حرکت کرد و رفت، رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: اگر این مرد، مادر داشت و به مادرش خدمت می کرد، زودتر گناهان او مورد عفو قرار می گرفت و گذشته اش جبران می گردید.
کشکول ممتاز، ص 186
