مهنــا

در تفسير صافى دارد كه خدا را صد جزء رحمت است.
يك جزء از آن صد جزء را در دنيا به مخلوقات خود داده

كه از آن يك جزء رحمى است كه پدر به فرزند دارد و مادر به طفل خود دارد و مومنين به هم دارند.

و همچنين رحمى است كه حيوانات با يكديگر دارند.

و نود و نه جزء ديگرش را براى خود گذاشته كه روز قيامت بندگانش را رحم كند.

و بواسطه همين صفت رحم بود كه خداوند حضرت موسى را به درجه مقام نبوت و پيغمبر رساند.

 به حضرت موسى علیه السلام خطاب شد: مى دانى تو را براى چه پيغمبر گردانديم؟

✨ عرض كرد: الهى تو بهتر مى دانى.

خطاب شد: ياد دارى روزى در آن موضع گوسفند مى چرانيدى، يكى از آنها از گله فرار كرد، همراهش رفتى به او رسيدى و او را اذيت نكردى.

 گفتى: اى حيوان، هم مرا و هم خودت را به زحمت انداختى و او را با كمال ملايمت به گله بازگرداندى.

چون اين شفقت و مهربانى را از تو ديدم در حق آن حيوان، تو را به منصب نبوت رسانیدم.

? منبع : تفسیر صافی ملامحسن فیض کاشانی

شیخ رجبعلی خیاط:

یکی از دوستان شیخ ، نقل می کند: روزی خدمت ایشان بودم، فرمود:

جوانی را دربرزخ دیدم که می گفت:《نمی دانید این جا چه خبر است!هنگامی که این جا بیایید،خواهید فهمید. هر نفسی که به غیر خدا کشیده اید ،به زیان شما تمام شده است.》

در همه عمر، جز حکایت دوست
هرچه گفتیم ازآن پشیمانیم

الهی من همانم بی پناهم
بجز الطافتان راهی ندارم

الهی گاه گاهی یک نگاهی
به این عبده ذلیلت، کن عطائی

الهی من حقیرم،ناتوانم
تویی سرور به این عالم، خدایی

الهی تو رئوفی ، مهربانی
کریمی و رحیمی ، باصفائی

الهی ماندگاری ، نازنینی
تو پوشاننده هر عیب مائی

الهی آمدم دستم بگیری
نیازم را ببین یا رب الهی

خدای مهربانم …

از امروز
تمامی مشکلاتم را با مداد و نعمتهایم را با خودکار مےنویسم 
مےدانم که مشکلاتم را با پاک کن مهربانیت
پاک خواهی کرد.

نبیّ اکرم صلّی الله علیه و آله به نقل از جَبْرَئِيلَ (علیه السلام) فرمودند که خدای تبارك و تعالى می فرماید‏:

✅برخى از بندگان مؤمن من هستند كه مى ‏خواهند عبادتى را انجام دهند ولى منصرفشان مى ‏كنم، تا عجب و خود بينى به ايشان راه نيابد و فاسدشان نکند،

✅و عدّه ای از بندگان مؤمن من، سلامتى ايمان شان صرفاً با فقر است، به طورى كه اگر غنى(و دارا) شوند ايمانشان فاسد مى ‏شود.

✅يا بعضى ديگر هستند كه سلامتى ايمان آنها فقط با ابتلاء به بيمارى تأمين می گردد، لذا اگر جسمشان سالم شود، فاسد الايمان مى ‏شوند.

✅و به عكس جمعى از اهل ايمان مى ‏باشند كه تنها در صورت سالم بودن (مریض نبودن) ايمانشان سالم مى ‏ماند، از اين رو اگر آنها را مبتلا به بيمارى كنم ايمانشان فاسد مى ‏گردد،

☀️بنا بر اين با علم به قلوب و دلهاى بندگان، بين ايشان تدبير مى ‏كنم، چون من عالم و *خبير* هستم.

?(خبیر یعنی کسی که اسرار و باطن افراد را با جزئیات کامل و بدون کاستی میداند.)

?علل الشرائع ج ۱ ص ۱۲

^{✨پروردگارا
در انتظار رحمتت نشسته ایم
بدهی،،،، کریمی
ندهی،،،،حکیمی
بخوانی،،،،شاکرم
برانی،،،،صابرم}

^{✨پروردگارا
احوالم چنانست که می دانی
و اعمالم چنین است که می بینی
نه پای گریز دارم ونه زبان ستیز.}

^{✨پرودگارا
بحق کبریایی ات ،بحق راستی
بحق خوبی ، بحق بزرگی
بحق انصاف ، بحق حقانیت
بحق مهربانی و بحق عشق}

^{★بهترینها را برای همه مقدر بفرما★}

       ^{★آمین یا رب العالمین★}

‍ رﻭﯼ ﺩﯾــﻮﺍﺭ ﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﻨــﻮﯾﺴﯿﺪ：

خـــﺪﺍ ﻫﺴـــﺖ ….

ﻧﻪ ﯾـــک ﺑــﺎﺭ ﻭ ﻧـﻪ ﺩﻩ ﺑـاﺭ … 
که ﺻـــﺪ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﺍﯾـــﻤﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺍﺿــﻊ ﺑﻨــﻮﯾﺴﯿــﺪ
” ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺖ “
ســـﺮ ﺁﻥ ﺳــﻔﺮﻩ ی ﺧــﺎﻟﯽ ﮐــﻪ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﺷــﮏ ﯾﺘﯿﻢ ﺍﺳﺖ
ﺧــﺪﺍ ﻫﺴﺖ “
پشــﺖ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﮔــﻠﯽ ﭘﯿـﺮﺯﻧﯽ ﮔﻔــﺖ :
” ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺖ “
ﺁﻥ ﺟـــﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﻫﻤــﻪی ﺧﺴﺘــﮕﯽ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﻬــﺎ ، 
ﺳﺮ ﺗﻌــﻈﯿﻢ ﻓﺮﻭ ﺑــﺮﺩ ﻭ ﭼﻨــﯿﻦ ﮔﻔﺖ:
“ﺧـــﺪﺍ ﻫﺴﺖ “
ﮐﻮﺩﮐـــﯽ ﺭﻓــﺖ ﮐﻨﺎﺭ ﺗــﺨﺘﻪ …..!
گوﺷﻪ ﺗﯿﺮﻩ آن ﺗﺨﺘﻪ ﻧﻮﺷﺖ : 
ﺩﺭ ﺩﻝ ﮐــﻮﭼﮏ ﻣﻦ ﺩﺭﺩ ﺯﯾـﺎﺩ ﺍﺳــﺖ
ﻭﻟـﯽ ﯾﺎﺩ ﺧـــﺪﺍ هست.

وقتی چیزی در حال تمام شدن باشد ،
عزیز میشود !
يک لحظه آفتاب در هوای سرد ،
غنيمت میشود !
خدا در مواقع سختی ها ،
تنها پناه میشود !
يک قطره نور در دريای تاريکی ،
همه‌ی دنيا میشود …
يک عزيز وقتی که از دست رفت ،
همه کس میشود …
زمستان وقتی که تمام شد ٬
به نظر قشنگ و قشنگتر میشود !
و ما همیشه دیر متوجه میشویم !!!
” قدر داشته‌هایمان را بدانیم …
چرا که ، خیلی زود ، دیر میشود ! “
قدر لحظات باقی مانده را بدانیم.

خداوندا (❤️)

اگر در کار تو چون و چرا کردم

خطا کردم!

وگر در ناامیدی تکیه

جز بر کبریا کردم،

خطا کردم!

حلالم کن، خطا کردم .

اگر اسمی به جز اسم تو آمد بر زبانم
من پشیمانم،

وگر در نیک روزی غفلت از شکر و دعا کردم،
خطا کردم!

اگر لغزیده گاهی ذره‌ای پایم،
ببخشایم،

وگر از فرش زیرم اندکی پا را فرا کردم،
خطا کردم!

نفهمیدم که عشق اول و آخر تویی،
عشق آفرینا ،
من خطا کردم! …

اگر انسانی خواهان وصول به مقام توکل است، نخست باید وکالت خدای سبحان را دریابد و اسم وکیل را که پرورنده فضیلت توکل است نیک بفهمد.

زیرا «توکل به میزان شناخت وکیل است؛ پس هر که وکیل را بیشتر بشناسد، توکلش کامل تر می شود.

توکل بر خدای سبحان، درجاتی دارد که یکی از آنها این است که در تمامی امور به آنچه خدای سبحان برایت فراهم ساخته، اعتماد کنی؛

پس به آنچه برای تو انجام داده، خشنود باشی و بدانی که او در خیر و عنایت به تو، کوتاهی و درنگ نکرد و بدانی که در امر، حکم از آن اوست.

پس با واگذاری آن امر به خدا بر او توکل کن.