هارون به موسی‌بن جعفر (علیه السلام) گفت که چطور است من فدک را به شما برگردانم؟
… حضرت ابا میکردند و میگفتند: «نه فدک را نمیخواهم»
او مدام اصرار میکرد، اما حضرت ابا میکردند. تا اینکه یک وقتی هارون اصرار و الحاح کرد که خواهش میکنم اجازه بدهید من این فدک را به شما بدهم.
فرمود: «حاضرم فدک را بگیرم، اما فدک را کامل میگیرم؛ با همان مرزهای واقعی‌اش فدک را از تو میگیرم.»
«مرز فدک کجا است؟»
فرمود: «اگر مرزهای فدک و حدود فدک را بگویم، از پس دادن فدک منصرف میشوی و نخواهی داد.»
هارون گفت: «به جان جدت میدهم.»

فرمود: «مرز اول فدک، کشور عدن است» رنگ هارون تغییر کرد … «حد دوم فدک، سمرقند است» … صورت هارون کبود شد. فرمود: «مرز سوم، تونس است» صورت هارون سیاه شد
فرمود: «حد چهارم، کناره‌های دریا است؛ در آنجایی که ارمینیه و جزایر قرار دارد»
هارون گفت: «برای ما چیزی نماند. پس بیا جای من بنشین!»

موسی‌بن جعفر (علیه السلام) فرمود: «گفتم اگر معین کنم فدک چیست، تو آن را برنخواهی گرداند.»

یعنی چه؟ یعنی شعار تشیع یک روزی فدک بود احمق! امروز شعار تشیع حکومت است. حکومت مال ما است و تو آن را گرفته‌ای. این را هارون فهمید. آنچه را که امروز شیعه‌ی موسی‌بن جعفر (علیه السلام) بعد از 1300 سال نمیفهمد و باید به زور به او فهماند.

برشی از کتاب همرزمان حسین علیه السلام
(ده گفتار از حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای‌ مد‌ّظلّه‌العالی در تحلیل مبارزات سیاسی امامان معصوم علیهم السلام)